Het zien op Jezus in de loopbaan des geloofs

Geliefde lezer(s),
De woorden van onze overdenking zijn uit de brief van de apostel Paulus aan de Hebreeën. Hij heeft deze brief waarschijnlijk geschreven na zijn eerste verantwoording, die hij voor keizer Nero moest doen. Hij heeft verantwoording mogen afleggen van de hoop die in hem was. Het is een zendbrief met een bijzondere inhoud. Daarin gaat hij aanwijzen dat alle ceremoniële wetten in het Oude Testament in Christus vervuld zijn.
Maar dan het elfde hoofdstuk, daar vinden we de geloofshelden van de oude dag. Het twaalfde hoofdstuk sluit daar zo bijzonder op aan, want daar heeft de apostel ten slotte gezegd: En deze allen, hebbende door het geloof getuigenis gehad… (Hebr. 11:39).
Door het geloof zijn de gelovigen van de oude dag meer dan overwinnaars geweest. Door het zaligmakende geloof in vereniging met Christus mochten ze staande blijven in de tijd van zielsverzoeking en van strijd. Maar in dit gedeelte gaat hij dit nader verklaren. Ik kan het eenvoudig zeggen, dat dit het heilgeheim van het elfde hoofdstuk is geweest. Het heilgeheim dat voor de wijzen en verstandigen verborgen is, maar God heeft het de kinderkens geopenbaard (Matth. 11:25).
Daarom staat er in het eerste vers van ons teksthoofdstuk: alzo wij zo groot een wolk der getuigen rondom ons hebben liggende. Paulus wil eigenlijk zeggen: De gelovigen, de Kerk van alle tijden en eeuwen, zijn door dezelfde Weg zalig geworden. De gelovigen van de oude dag en van de nieuwe dag hebben alleen het heil in Christus gevonden. Bij elkaar is het een grote schare die niemand tellen kan (Openbaring 7:9). Bij elkaar is het een wolk die rondom ons ligt, zo dicht bij, door de Goddelijke getuigenissen, door het werk des Heeren.
We weten dat het in de maand november zo kan misten en zeker als je ’s morgens vroeg naar het werk gaat. Als je in de mist rijdt, denk je wel eens: Ik word er geheel door opgenomen. Dan is men in het midden van de wolk. Zo zegt de apostel het ook: Gelovige Hebreeën, u moet door vele verdrukkingen ingaan in het Koninkrijk der hemelen (Handelingen 14:22). U moet ingaan door een weg van strijd, van moeite en van zorg; maar denk dan eens aan de triomferende Kerk. Ze zijn reeds boven, hoor, maar hun getuigenis is als een wolk, die wij rondom ons hebben liggende.
Dan wordt de loopbaan des geloofs verklaard.
De apostel gaat verder met een beeld dat hij ook in zijn andere zendbrieven gebruikt: de loopbaan des geloofs. Het is een beeld van de oude Grieken. Dan was het zo, dat men moest lopen in die loopbaan om de prijs. Er stonden langs die loopbaan standbeelden van strijders, die dezelfde loopbaan hadden gelopen. U begrijpt dat die standbeelden er stonden om de strijders te bemoedigen, om de lopers aan te vuren. Eigenlijk betekende elk beeld een hartsterking of een hart onder de riem, om de loopbaan te lopen.
Maar dan staat er hoe dat moet: Laat ons afleggen allen last en de zonde die ons lichtelijk omringt, en laat ons met lijdzaamheid lopen de loopbaan die ons voorgesteld is. (Hebr. 12:1b)
U kunt het begrijpen, als u hard moet lopen, moet u niet veel ballast bij u hebben. Daarom wordt gezegd: Laat ons afleggen allen last, en de zonde die ons lichtelijk omringt. U moet van u afwerpen alles wat de loopbaan des geloofs zou kunnen maken tot een strijd die u moet verliezen.
En ten laatste wordt zo duidelijk gezegd: En laat ons met lijdzaamheid lopen de loopbaan, die ons voorgesteld is. Lijdzaam te zijn in de geestelijke loopbaan. Dat is het pad dat de Heere in de weg van Zijn voorzienigheid voor Zijn uitverkoren Kerk gesteld heeft. Dat zij alle last afleggen en de zonde die hen lichtelijk omringt, en lijdzaamheid betrachten.
Toch moeten we denken: Hoe kan dat nu, dat een mens dit kan doen, lopen in de loopbaan des geloofs? Dan kom ik bij het puntje: Ziende op den oversten Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus. Geliefde lezer(s), dat ’zien’ is een bijzonder zien. U moet het maar eens nalezen in dat kostelijke boek van Ambrosius. In de grondtaal staat wat dat zien eigenlijk betekent in deze tekst. Ach, dat is zo veel.
Het is een afzien van alles. Het is een opzien tot Hem. Het is een afzien van alles wat geen God en Christus is.
Dit is zeker: als de gelovigen van de oude dag, Abel, Henoch, Noach, Abraham, Izak en Jakob, nog zouden leven, dan zouden ze de strijdende Kerk toeroepen: ’Houdt toch maar moed, want ik ben er uitgekomen. Ik ben aan het einde van de loopbaan gekomen!’
En toch, af te zien van alles en van iedereen, allermeest van onszelf af te zien, denk erom, dat kost nu toch een hele mens. Die oude mens zit er altijd weer tussen. De lasten die afgelegd moeten worden, de zonde die ons lichtelijk omringt… en dan lijdzaamheid te betrachten…. Hoe kan dat?
Maar wat gebeurt er als in die loopbaan des geloofs de overste Leidsman gezien mag worden? Dan valt al het andere weg. Dan ziet u in die ogenblikken een Ander in die loopbaan lopen Die u voorgegaan is, Die de strijd heeft gestreden; Dewelke voor de vreugde die Hem voorgesteld was, het kruis heeft verdragen en schande veracht. (Hebr. 12:2m).
De overste Leidsman, zeker waar, Hij werkt het uit in het leven van een verdoemelijk Adamskind. Hij werkt het uit door de dorsingen op de dorsvloer, zodat alles eraan gaat.
Dan valt de ballast weg. Dan mag de zonde die ons lichtelijk omringt, onderliggen. Hij leidt de Zijnen om dat te beoefenen in die ogenblikken. Ik kan niet uitdrukken wat dat is voor een geestelijke strijder als het zo mag zijn in de loopbaan des geloofs: ziende op Jezus.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen