De paradijsbloem

De afgelopen tien jaar heeft bijna tachtig procent van de gemeenten binnen de orthodoxchristelijke kerken te maken gekregen met echtscheiding. Bovendien is de problematiek in de laatste vijf jaar verhevigd. Dit verontrustende bericht is de uitkomst van een onderzoek wat het Reformatorisch Dagblad onlangs publiceerde. Uit dit onderzoek komt ook naar voren dat bijna een tiende van de kerkenraden in de afgelopen tien jaar anders over echtscheiding is gaan denken en dat er verschillend met een verzoek om te mogen hertrouwen wordt omgegaan. Hieruit blijkt dat diverse kerken meebewegen met de maatschappelijke ontwikkelingen en de publieke opinie. We kunnen niet uitvoerig ingaan op alle ontwikkelingen die een relatie hebben met de toegenomen echtscheidingen, maar we zullen er enkele kort benoemen.

Emancipatie
De eerste oorzaak ligt in het paradijs. We zijn van God afgevallen en we hebben Zijn wet overtreden. Daar is het verachten van de door God ingestelde huwelijksorde reeds begonnen. Het is van kwaad tot erger geworden.
Denk aan de emancipatiebeweging. Emancipatie is het streven naar een volwaardige plaats in de samenleving vanuit een achtergestelde positie.
Welnu, gedurende een groot deel van de 20e eeuw speelde bijvoorbeeld het verkrijgen van gelijke rechten voor de vrouw ten opzichte van de man een grote rol in de maatschappij.
Die discussie is onze gezindte ook niet voorbij gegaan, met als gevolg dat de plaats van de vrouw ook onder ons niet meer is zoals deze was.
Het emancipatiestreven versterkt de ik-gerichtheid. Dit heeft uiteraard ook gevolgen heeft voor het samenleven binnen een huwelijk. We worden steeds egocentrischer, waarbij we ons voortdurend afvragen wat bepaalde vraagstukken voor onszelf betekenen. De vraag wat een en ander betekent voor onze (directe) naaste gaat een steeds kleinere rol spelen. Deze ontwikkeling kunnen we niet los zien van wat de Bijbel zegt over de liefde in het laatste der tijden. En weet dit, dat in de laatste dagen ontstaan zullen zware tijden. Want de mensen zullen zijn liefhebbers van zichzelven, (…) zonder natuurlijke liefde, onverzoenlijk, (…) zonder liefde tot de goeden, (…) meer liefhebbers der wellusten dan liefhebbers Gods (2 Tim. 3:2-4).

Seksuele moraal
De laatste vijftig jaar is een steeds vrijere seksuele moraal ontstaan. Daar hebben de moderne media de laatste jaren ook nog eens een versterkende invloed op gehad. Via internet worden erotische beelden verspreid waaruit zou moeten blijken dat het normaal is om wisselende seksuele contacten te hebben.
Het gebruik van voorbehoedsmiddelen is gemeengoed geworden. Jongeren worden steeds vroeger seksueel actief. Via reclame-uitingen van ’Second love’ worden mannen en vrouwen opgeroepen om hun levensgezel te bedriegen en ’vreemd te gaan’.
Iedereen wordt beïnvloed door de erotische prikkels in de samenleving waarin we leven.
We moeten daarbij ook beseffen dat de steeds vrijere seksuele moraal – die zich ook in onze kring openbaart - ernstige schadelijke gevolgen heeft voor de bindingskracht binnen een als levenslang bedoelde relatie. De kans op een echtscheiding wordt hierdoor sterk verhoogd.

Conflicten
Het komt steeds vaker voor dat een huwelijk wordt ontbonden, terwijl men wel ’vrienden’ blijft. Het echtpaar heeft geen ruzie, maar man en vrouw zijn uit elkaar gegroeid en dan lijkt het hen beter dat elk zijns weegs gaat. Het huwelijk is dan verworden tot een samenlevingscontract dat men op elk willekeurig moment kan opzeggen. Maar meestal is er veel meer aan de hand en liggen er (ernstige) conflicten ten grondslag aan een echtscheiding. Het gaat dan om verbaal geweld, valse beschuldigingen, bijtende spot en in sommige gevallen ook om fysiek geweld.
Uit onderzoek blijkt dat in veel gevallen na de scheiding nog steeds sprake is van (de gevolgen van deze) conflicten. Het proces van scheiding, de nasleep ervan en de familieruzies die dit met zich meebrengt trekken een zware wissel op de betrokkenen. Dat geldt vooral voor de kinderen die hierbij betrokken zijn en die traumatische ervaringen opdoen, met alle gevolgen van dien.
Kortom, het welbevinden wordt nogal eens juist minder na de echtscheiding. Men droomde van een beter leven na de scheiding, maar er volgde een nachtmerrie die gevoelens van eenzaamheid en depressiviteit oproept.
Als men dit allemaal geweten had, had men wellicht een andere afweging gemaakt voordat men tot scheiding overging. Maar als men dan weer bedenkt dat de ontstane situatie zodanig was dat samenleven onmogelijk was, wordt men nog meer heen en weer geslingerd.

Overheid
Met deze constateringen is het eigenlijk bizar dat de overheid het scheiden steeds eenvoudiger maakt. Echtscheiding kost de maatschappij miljarden euro’s per jaar. Het gaat daarbij niet alleen om de kosten van de scheiding, maar in veel gevallen moet een beroep gedaan worden op een sociale huurwoning, huurtoeslag en op sociale uitkeringen of bijstandsregelingen omdat de alleenstaande ouder de armoedegrens bereikt. En dan spreken we nog niet eens over de kosten van de jeugdzorg, daar veel kinderen met sociaalemotionele problemen te kampen krijgen en zelfs het gevaar lopen crimineel gedrag te gaan vertonen.
Toch heeft de overheid geen pogingen gedaan om het aantal echtscheidingen te stoppen. Het individualisme voert immers hoogtij. Het streven naar emancipatie gaat boven alles. Overigens lijkt het erop dat de wal het schip gaat keren. Nu vanaf 1 januari 2015 de gemeenten verantwoordelijk worden voor de jeugdzorg, komt er meer aandacht voor preventie. Er gaan steeds meer stemmen op om echtscheidingen te voorkomen, vanwege de hoge kosten die een echtscheiding met zich meebrengt. Hoewel we liever een ander motief hadden vernomen, zien we dit toch als een wolkje als eens mans hand.

De Bijbel over echtscheiding
Veel belangrijker dan het feit van de hoge maatschappelijke kosten van een echtscheiding is echter wat Gods Woord hierover zegt.
Hoewel het zevende gebod niet voor tweeërlei uitleg vatbaar is, is het leerzaam om in de Bijbel te lezen hoe de Heere hierover nog meer spreekt. In Maleachi 2 kunnen we lezen dat Hij echtscheiding haat, wat overigens niet wil zeggen dat Hij iedere gescheidene haat. Want de HEERE, de God Israëls, zegt dat Hij het verlaten haat, alhoewel hij den wrevel bedekt met zijn kleed, zegt de HEERE der heirscharen; daarom, wacht u met uw geest, dat gij niet trouwelooslijk handelt (Mal. 2:16). Matthew Henry merkt bij deze tekst op: ”Het wordt vaak gezien, dat iemand die geweld pleegt, dat met een mantel van godsvrucht zoekt te bedekken.” Op allerlei manieren probeert men de zonde goed te praten.
Verder kunnen we in dit hoofdstuk lezen dat echtscheiding veel verdriet teweeg brengt.
Het gaat dan volgens de kanttekening niet om tranen van boetvaardigheid, maar om de tranen van de vrouwen die onrecht aangedaan worden. De toorn van de Heere is daarover zo groot dat Hij van de trouweloze echtbrekers geen offers wil aannemen! Dit tweede doet gijlieden ook, dat gij het altaar des HEEREN bedekt met tranen, met wening en met zuchting; zodat Hij niet meer het spijsoffer aanschouwen, noch met welgevallen van uw hand ontvangen wil. Gij nu zegt: Waarom? Daarom dat de HEERE een Getuige geweest is tussen u en tussen de huisvrouw uwer jeugd, met dewelke gij trouwelooslijk handelt, daar zij toch uw gezellin en de huisvrouw uws verbonds is (Mal. 2:13, 14).

Paradijsbloem
We mogen het huwelijk zien als een paradijsbloem die ons nog gegeven is. Het is een kwetsbaar bezit, wat van alle zijden aangevochten wordt. De satan weet dat hij door te wroeten in een huwelijk de hoeksteen van de samenleving ondermijnt. Dit heeft ook gevolgen voor de kerkelijke gemeenschap. Hoe vaak gebeurt het niet dat een echtscheiding uiteindelijk leidt tot het verlaten van de kerk?
Dit alles pleit voor een serieuze voorbereiding op het huwelijk en voor eerherstel van het huwelijk als een levenslange verbintenis tussen man en vrouw.
Het is daarom een goede ontwikkeling dat steeds meer kerkelijke gemeenten aan huwelijkstoerusting doen. Bij toerusting gaat het om verdieping van de relatie. Deze bezinning op de eigen relatie voorkomt het uit elkaar groeien van het echtpaar. Wanneer er reeds spanningen zijn in een huwelijk is huwelijkstoerusting eigenlijk te laat. Dan is huwelijkstherapie meer op zijn plaats. Het zou goed zijn als hier meer gebruik van wordt gemaakt.
’Trouwen’ is een werkwoord. In een huwelijk moet geïnvesteerd worden. Het is heel leerzaam om daar samen over na te denken en te spreken over de wijze waarop man en vrouw elkaar zullen liefhebben in voor- en tegenspoed, in rijkdom en armoede, in ziekte en gezondheid, totdat de dood hen scheidt.
De Heere zegent huwelijkstrouw, ook als de omstandigheden wel eens erg moeilijk kunnen zijn. Het huwelijksformulier zegt het als volgt: dat Hij de getrouwden Zijn hulp en bijstand altijd wil bewijzen, ook wanneer men zulks allerminst verwacht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen