15. David vlucht naar Nob en Gath

Priester Achimélech zag hem aankomen en vroeg hem angstig of er iets bijzonders was, omdat hij deze keer helemaal alleen was. Meestentijds had hij als krijgsoverste van Saul soldaten bij zich. Op die vraag antwoordde David: ’Priester, ik heb een geheime opdracht voor de koning uit te voeren en mijn mannen houden zich ergens verborgen. Hebt u soms wat te eten voor ons?’ De priester gaf hem toen vijf toonbroden, omdat hij juist de oude broden door verse broden had vervangen. Eigenlijk mochten alleen de priesters van dat brood eten, maar in tijden van nood werd weleens een uitzondering gemaakt. En David verkeerde duidelijk in bijzondere omstandigheden en daarom durfde Achimélech hem ’het heilige brood’ te geven.
Daarna vroeg David aan de priester of hij toevallig ook een spies of zwaard bij de hand had, want hij had met zijn mannen zo snel het paleis van de koning moeten verlaten, dat hij geen tijd had gekregen om zich van wapens te voorzien. Op dat verzoek antwoordde de priester: ’Hier ligt alleen het zwaard van Goliath, de reus die u destijds hebt verslagen. Het ligt gewikkeld in een kleed bij de efod. Als u het kunt gebruiken, mag u het nemen.’ Hierop antwoordde David: Er is zijns gelijke niet; geef het mij’ (1. Sam.21:9).
Even later verliet David met het zwaard en de toonbroden de tabernakel. Met die benodigdheden én met een noodleugen probeerde hij zijn leven te redden. We lezen niet dat hij ook maar één keer de Naam van de Heere aanriep. Hij die eenmaal in de Naam des HEEREN door het geloof de reus zo moedig had verslagen, scheen nu alle vertrouwen op de Heere verloren te hebben. Waar was zijn geloof? Waar was zijn Godsvertrouwen? De godvrezende man leek helemaal op een werelds iemand die door list en bedrog zich uit een moeilijke situatie wilde redden. Toch zal deze man straks weer op het goede pad komen. De Heere liet Zijn kind niet in de steek, ondanks zijn zonden. Straks zou hij zingen: Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen dan op den mens te vertrouwen. Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen dan op prinsen te vertrouwen (Ps. 118:8 en 9). Maar voordat David dit kon zeggen, zou er heel wat aan voorafgaan.
Omdat hij zich niet meer veilig voelde in Israël, vluchtte hij naar de Filistijnen. We lezen in vers 10: En David maakte zich op en vluchtte te dien dage van het aangezicht van Saul; en hij kwam tot Achis, den koning van Gath. Hij nam dus de toevlucht bij de vijanden. Misschien heeft hij gedacht: de Filistijnen zullen mij - een overloper - in genade aannemen, omdat ik net als zij ook een vijand van de koning van Israël geworden ben. Maar het liep anders.
Achis’ knechten herkenden hem meteen en riepen: ’Die overloper is niemand anders dan David, die Goliath uit Gath gedood heeft en van wie gezongen werd: Saul heeft zijn duizenden verslagen, maar David zijn tienduizenden!’ Toen David dat hoorde, kromp zijn hart ineen van angst. Hij werd gewaar dat de vijanden hem ontmaskerden. In de Bijbel staat: Hij was zeer bevreesd voor het aangezicht van Achis (vers 12).
In zijn panische angst nam hij opnieuw de toevlucht tot een list, want we lezen in het volgende vers 13: Daarom veranderde hij zijn gelaat voor hun ogen en hij maakte zichzelven gek onder hun handen; en hij bekrabbelde de deuren der poort en hij liet zijn zever in zijn baard lopen. Hij hield zich alsof hij volkomen krankzinnig was en spotte daarin tevens met zijn gezondheid. We zien hoe laag het met een mens en zelfs met een kind van de Heere afloopt als hij de Heere niet tot zijn vertrouwen stelt. Had David dan geen geloof meer? Hij was en bleef toch een kind van God? We moeten altijd onderscheid maken tussen ’het geloof’ en ’de oefening van het geloof’. Toen Petrus de Heere Jezus verloochende had hij geloof en bleef een kind van God. Eens genade is altijd genade, want er is geen afval der heiligen. Maar Petrus miste de oefening of gebruikmaking van het geloof. Hij handelde niet vanuit zijn geloof en nam de toevlucht tot een noodleugen door te zeggen: Ik ken den Mens niet (Matth. 26:72).Tijdelijk ’verzaakte hij Christus’ (opschrift boven hoofdstuk 26).
Toen koning Achis de krankzinnige man zag, bestrafte hij zijn knechten dat ze zo’n gek mens tot hem hadden gebracht en hij zei: Zie, gij ziet dat de man razende is; waarom hebt gij hem tot mij gebracht? Heb ik razenden gebrek, dat gij dezen gebracht hebt om voor mij te razen? Zal deze in mijn huis komen? (vers 14 en 15). Er wordt wel gedacht dat David wist dat heidense volkeren heel bang waren voor krankzinnige mensen omdat ze meenden dat daarin boze geesten woonden. Van die wetenschap zou David een handig gebruik hebben gemaakt. In ieder geval liet Achis hem gaan en werd hij niet gedood, zoals David stellig verwacht had. Op het nippertje was hij ontkomen. Dank zij zijn list? Nee, we willen luisteren naar de twee psalmen die hij in deze tijd gemaakt heeft, namelijk Psalm 56 en Psalm 34.

(Volgende keer D.V. 16. In de spelonk van Adullam)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen