28. Saul gaat naar de waarzegster van Endor

Maar behalve David verkeerde nóg een man in grote moeilijkheid en dat was koning Saul. Ook zijn legers waren naar het gebergte van Gilbóa getrokken en maakten zich gereed voor de strijd. Toen Saul de machtige legers van de Filistijnen zag, werd hij bang. We lezen in 1 Sam. 28:5: Toen Saul het leger der Filistijnen zag, zo vreesde hij en zijn hart beefde zeer. In zijn nood wendde hij zich tot de Heere en dat was goed van hem. We zingen immers: ”God, Die helpt in nood, Is in Sion groot’ (Ps. 99:2). Maar wat lezen we? En Saul vraagde de HEEERE, maar de HEERE antwoordde hem niet, noch door dromen, noch door de Urim, noch door de profeten (vers 6).
We weten dat de Heere Zich in die vroegere tijden openbaarde door gewone middelen (de profeten) en door buitengewone middelen (dromen en gezichten en door de Urim). Maar deze keer sprak de Heere niet ’noch door gewoonlijke, noch op een bijzondere wijze’, zegt kantt. 16. De Heere had Saul verlaten. De koning had door zijn zonden de Heere uit zijn leven gebannen en weggezondigd. Saul had de Heere niet nodig in zijn voorspoedige dagen en nu hij in grote nood verkeerde wilde hij ineens Zijn hulp inroepen. Maar de Heere antwoordde hem niet en toen gebeurde er iets heel ergs. In plaats dat Saul zijn schuld erkende, nam hij zijn toevlucht tot de duivel. De koning wilde hoe dan ook geholpen worden en wie hem hielp interesseerde hem minder… Daarom nam hij zijn toevlucht tot een waarzegster, hoewel hij naar het bevel van de Heere alle waarzegsters en duivelskunstenaars uit het land had uitgeroeid, lezen we in vers 9.
We weten dat we ons nooit moeten inlaten met waaarzeggers en duivelskunstenaars, met mensen die zeggen de toekomst te kunnen voorspellen en naar hun zeggen ons met de doden in contact kunnen brengen. Het zijn duivelse krachten en daarvan moeten wij ons ver vandaan houden. Ds. Smytegelt zegt in een preek dat koning Saul in zijn leven de hel opzocht om daar een kind van God om raad te vragen. Alsof Gods kinderen dáár aan te treffen zijn!
Terwijl de koning al in grote duisternis verkeerde omdat hij van God verlaten was, maakte hij de duisternis in zijn hart nog groter door naar de waarzegster van Endor te gaan en haar te vragen of ze Samuël wilde laten verschijnen. De koning had veroorzaakt dat Samuël in zijn leven leed droeg over hem en nu Gods knecht was gestorven, wilde hij hem nog graag even raadplegen. Het was midden in de nacht toen de koning met enkele knechten naar de waarzegster ging. Het was dus rondom duisternis: van binnen in zijn hart en buiten in de natuur. Eeuwen later zien we de verrader Judas steeds dieper in het donkere moeras van de zonde wegzakken. Toen hij de Heere Jezus en Zijn gezelschap verliet om zijn verraderswerk te gaan vervullen, lezen we zo opmerkelijk: Hij dan de bete genomen hebbende, ging terstond uit. En het was nacht (Joh. 143:30). Dus rondom duisternis, als voorbode van de ’buitenste’ of uiterste duisternis!
In Endor aangekomen, vroeg koning Saul aan de waarzegster: Doe mij Samuël opkomen (vers 12). Hoewel Saul zich had verkleed, herkende zij toch de koning en zij vreesde voor haar leven. Nadat Saul haar had gerustgesteld, verscheen er voor zijn geestesoog een gedaante die op Samuël geleek en die gedaante zei hem onomwonden de waarheid: De Israëlieten zullen verslagen worden en hij met zijn zoons zullen in de strijd omkomen. Met ontzetting hoorde Saul de woorden aan. We lezen in vers 20: Toen viel Saul haastelijk ter aarde, zo lang hij was, en hij vreesde zeer vanwege de woorden van Samuël; ook was er geen kracht in hem, want hij had den gehelen dag en den gehelen nacht geen brood gegeten.
De waarzegster raadde hem aan wat te eten, zodat hij weer wat op krachten kon komen. Eerst weigerde hij naar haar raad te luisteren, maar toen zijn knechten hem eveneens hadden aangeraden te eten, volgde hij hun raad op en gaf te kennen dat hij van het vlees van het gemeste kalf en van de koeken van de vrouw wel wat wilde gebruiken. Dan lezen we in het laatste vers van hoofdstuk 28: En zij bracht ze voor Saul en voor zijn knechten, en zij aten; daarna stonden zij op en gingen weg in dienzelven nacht.
Het was nog altijd nacht in en rond Saul. Moedeloos en troosteloos verliet hij de waarzegster. Nog nooit heeft iemand troost gevonden bij de vorst der duisternis of zijn handlangers. Hoe anders was het met David gesteld toen hij in Psalm 118 dichtte: Uit de benauwdheid heb ik den HEERE aangeroepen; de HEERE heeft mij verhoord, stellende mij in de ruime. Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen dan op den mens te vertrouwen (vers 5 en 8).
Terwijl Saul in grote benauwdheid verkeerde, moesten hij en zijn mannen zich gereedmaken voor de komende strijd. Een hele menigte Filistijnen had zich in de buurt van Jizreël verzameld, want we lezen dat ze daarheen trokken met honderden en met duizenden (1 Sam.29:2). Zij stonden gereed om zonder deelname van David en zijn mannen de grote strijd tegen de Israëlieten te gaan beginnen. De Heere had David uit een onmogelijke situatie verlost. Omdat de Filistijnse vorsten hem niet vertrouwden, was hij en zijn mannen naar Ziklag teruggekeerd. Daar wachtte hem een ontstellende ontdekking!

(Volgende keer D.V. 29. Davids sterkte in zijn grote ellende)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen