58. De opstand van Seba

We merken uit die opmerkingen dat de tien stammen van Israël het Juda niet gunden dat die ene stam de eer had gekregen om als eerste de koning naar Jeruzalem terug te halen. Terwijl nota bene het de koning zelf was geweest die de stam van Juda daartoe had aangezet en opgewekt. David had immers die stam laten weten: Gij zijt mijn broederen (…); waarom zoudt gij dan de laatsten zijn om den koning weder te halen? (2 Sam. 19:12).

De stam van Juda verdedigde hun besluit door heel eenvoudig te antwoorden dat koning David uit de stam van Juda afkomstig was en dat ze daarom als eerste in aanmerking waren gekomen om de koning naar Jeruzalem te halen. Daarop konden de anderen geen afdoend weerwoord vinden, maar de zaak werd niet naar tevredenheid opgelost. Op een gegeven ogenblik sloeg de vlam in de pan en brak er een grote opstand uit. Het was de opstand van Seba, een man van Jemini, dat wil zeggen een man uit de stam van Benjamin.

We lezen in de Bijbel: Toen was daar bijgeval een Belialsman, wiens naam was Seba (2 Sam. 20:1). Een Belialsman is iemand die nergens toe deugt en tot alles in staat is. Toevallig was Seba juist aanwezig op het moment dat er onenigheid en ruzie ontstond tussen de tien stammen van Israël en de stam van Juda. In plaats van het vuurtje te doven, rakelde hij graag het twistvuur op, blies op de bazuin en schreeuwde: Wij hebben geen deel aan David en wij hebben geen erfenis aan den zoon van Isaï; een iegelijk naar zijn tenten, o Israël (vers 1). Zijn oproep had een enorm succes, want we lezen in het volgende vers: Toen toog alle man van Israël op van achter David, Seba, den zoon van Bichri, achterna; maar de mannen van Juda kleefden hun koning aan.

We zien hieruit hoe wispelturig en onbetrouwbaar mensen kunnen zijn. Zojuist nog was David met blijdschap in Jeruzalem onthaald en waren de tien stammen jaloers en nijdig geweest op de stam van Juda omdat die stam meer voor de koning had gedaan dan zij hadden gedaan en nu werd David door diezelfde mensen in de steek gelaten en volgden ze Seba.

Eeuwen later zou het met de Heere Jezus ook zo gaan. De ene keer riep de schare: Hosanna den Zone Davids! Gezegend is Hij Die komt in den Naam des Heeren (Matth. 21:9). En niet lang hierna schreeuwden diezelfde mensen: Laat Hem gekruisigd worden (Matth. 27:22). Een al jaren overleden predikant zei eens: ’Een mens valt met een mens om en Gods kinderen vallen met Gods kinderen om, maar met de Heere Jezus is nog nooit iemand omgevallen!’ Hij wilde zeggen: De Heere Jezus laat Zijn kinderen nooit in de steek; Hij is en blijft de Getrouwe!

Vanzelfsprekend nam David maatregelen toen hij van het oproer hoorde. Hij gaf Amasa de opdracht een leger samen te stellen en achter de vijanden aan te gaan. Dat lukte de kersverse generaal Amasa niet een-twee-drie en daarom gaf David dezelfde opdracht aan Abisaï. Die nam zijn broer Joab in de arm en de twee legeraanvoerders rukten met een leger achter de opstandelingen van Seba aan.

Onderweg zag Joab de kans schoon om op een heimelijke manier Amasa te doden. Joab kon het maar niet uitstaan dat koning David die man in zijn plaats als bevelhebber had aangesteld. De brute bevelhebber doodde hem verraderlijk, terwijl hij hem zogenaamd als broeder kuste. Onverwachts sloeg hij hem aan de vijfde rib (..) en hij stierf. Toen jaagden Joab en zijn broeder Abisaï Seba, den zoon van Bichri, achterna. Maar een aantal mannen staakten hierdoor de achtervolging en bleven bij het lijk van Amasa staan. Daarom werd het dode lichaam door iemand anders vlug aan de kant van de weg geschoven en met een kleed bedekt, zodat niemand meer opgehouden werd om Seba te achtervolgen. Die had zich inmiddels met zijn aanhang verschanst in de plaats Abel Beth-Maächa, gelegen in de noordelijke stam van Naftali. Joab sloeg het beleg om de stad en probeerde met zijn soldaten alsook met behulp van een deel te hulp geschoten mannen uit de streek Berim de muur te doorbreken en te vernielen.

Toen zij hiermee volop aan de gang waren, verscheen er een vrouw op de stadsmuur, die tot Joab riep: ’Waarom belegert u onze stad? Vanouds staat deze plaats bekend als een plaats waarin wijze mensen wonen. Waarom bent u nu gekomen om deze vermaarde stad te verwoesten?’ Hierop antwoordde Joab dat het hem en zijn mannen alleen te doen was om Seba, de oproerkraaier. ’Het gaat ons alleen om hem. Als hij gedood is, trekken we van de stad weg,’ riep Joab haar toe. ’Ik zal ervoor zorgen dat zijn hoofd over de muur wordt geworpen,’ antwoordde ze prompt terug. Daarna belegde de wijze vrouw een vergadering en zij wist het voor elkaar te krijgen dat Seba werd gevangen en gedood. Toen zijn hoofd over de muur werd geworpen, werd het beleg meteen door Joab opgeheven. We lezen: Toen blies hij met de bazuin en zij - dat waren de belegeraars - verstrooiden zich van de stad, een iegelijk naar zijn tenten; en Joab keerde naar Jeruzalem naar den koning (2 Sam. 20:22).

(Volgende keer D.V. 59. Een driejarige hongersnood)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen