Een getrouw Woord

Geliefde lezer(es),

De leer die de apostel Paulus voorstaat kunnen wij duidelijk terugvinden in zijn brief aan Timótheüs. Hij wijst ons daar op het Goddelijke welbehagen. Paulus is uit Éfeze naar Macedonië gegaan, om die landstreken te doorreizen en de gemeente van Filippi te dienen. Zijn geestelijke zoon Timótheüs is nog jong en laat hij in Éfeze achter. Paulus is bijzonder bezorgd over deze gemeente en vreest dat er valse leringen komen. Daarom schrijft Paulus deze brief aan zijn geestelijke zoon Timótheüs.

Hij vermaant Timótheüs om pal te blijven staan voor de waarheid. Hij moet voorkomen dat een vreemde of verkeerde leer wordt geleerd. Hij schrijft dan ook: Gelijk ik u vermaand heb dat gij te Éfeze zoudt blijven, als ik naar Macedónië reisde, zo vermaan ik het u nog, opdat gij sommigen beveelt geen andere leer te leren. Noch zich te begeven tot fabelen en eindeloze geslachtsrekeningen, welke meer twistvragen voortbrengen dan stichting Gods, die in het geloof is (vs 3 en 4). Er mag niets worden afgedaan aan de leer der waarheid.

In het 15e vers drukt hij het uit: Dit is een getrouw woord en alle aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is om de zondaren zalig te maken, van welke ik de voornaamste ben. Paulus spreekt hier uit eigen ondervinding. Als er één geweest is die uit de werken der wet heeft geprobeerd zalig te worden, dan is hij het wel. Hij was in zijn eertijds stipt en onberispelijk in de godsdienst. Maar hij heeft moeten leren dat hij buiten en zonder Christus leefde. Op de weg naar Damascus kwam hij daar achter.

Hij wijst Timótheüs op het volgende: .…dat Christus Jezus in de wereld is gekomen. Hij spreekt hier van Christus Jezus in plaats van Jezus Christus. Opmerkelijk. Wat is daar de bedoeling van? In de adventsweken staan we steeds stil bij de komst van Christus in het vlees. Paulus begint hier bij Zijn ambtsnaam Christus, want Hij is de Gezalfde des Vaders en van eeuwigheid daartoe verordineerd. Want de zaligheid ligt in het eeuwig Goddelijk welbehagen. De zaligheid komt niet bij u of bij mij vandaan. Nee, God heeft Zelf een weg uitgedacht om een gevallen mens tot de zaligheid te brengen. In de eeuwigheid vonden in de raad des vredes onderhandelingen plaats. Alleen de Wijsheid Gods kon zulk een plan uitdenken. Een plan waarin Christus Zich gewillig heeft overgegeven. Zie, Ik kom, om Uw wil te doen, o God (Hebr. 10:9).

Advent bepaalt ons dus bij de volvoering van Vaders wil en de gewilligheid van Christus om zondaren zalig te maken. De Heere Jezus heeft het Zelf gezegd: De Zoon des mensen is gekomen om te zoeken en zalig te maken dat verloren was (Luk. 19:10). De Zoon Gods heeft Zich verbonden als Hoofd van het verbond der genade. Hij heeft Zich verbonden om op deze vervloekte wereld te komen en dat in een diepe vernedering. Nu wijst ons de apostel dat Hij de Verordineerde is, de Gezalfde des Vaders. Adam is in het paradijs ook met drie ambten bedeeld geweest. Door de val is hij, en zijn wij met hem, die ambten echter verloren.

Paulus was in zijn eertijds een man die bijzonder godsdienstig was maar een vijand van God en vrije genade. Maar toen God hem in hart greep op de weg naar Damascus, lag hij daar als een onwetende, totaal uit zijn godsdienst gezet. Het was de eerste vraag die Paulus stelde: Wie zijt Gij, Heere? Hij kende de Heere Jezus niet als Zaligmaker. Maar de profetische bediening van Christus heeft zijn verstand verlicht. Paulus werd gewaar dat hij een hater van God en een hater van zijn naaste was. Zo’n ziel krijgt onderwijs wie hij geworden is door de val in Adam. Hij wist ook niet dat de begeerlijkheid zonde was. Alle geboden Gods had hij overtreden. Later schrijft hij in de brief aan de Romeinen dat de gehele wereld voor God verdoemelijk ligt. Als een blinde is hij geleid naar Damascus met de bange vraag in zijn hart of hij ooit nog met God verzoend zou kunnen worden. Hij dacht op de hemel aan te reizen. De profetische bediening van Christus leerde hem dat hij niet op de hemel maar op de hel aanreisde. Paulus heeft Timótheüs gewezen dat hij voor die waarheid pal moest staan. Een ziel komt er achter dat Christus toch zo verborgen is. De belofte kan er liggen maar het komt op de vervulling aan. De profetische bediening wijst ons erop dat er betaald moet worden.

Of door onszelf of door een Ander. In het leven van de Kerk op aarde zal het een keer omkomen moeten worden. Met alles aan het einde te moeten komen. Dan baten geen tranen, goede gestalten of gebeden meer. Dan moet er wat gebeuren, wat van onze kant totaal onmogelijk is. God komt om Zijn recht en dan kan het van Gods kant ook niet meer.

Maar als dan in die bange nacht de boodschap gebracht wordt dat u heden geboren is de Zaligmaker. Als dan door middel van de prediking een blik geslagen mag worden op die Persoon des Middelaars: Mijn Liefste is blank en rood, Hij draagt de banier boven tienduizend (Hoogl. 5:10). Dan mag het geloof beoefend worden.

Is het geen wonder dat Paulus zijn geestelijke zoon op dat Woord wijst? Dit is een getrouw woord en alle aanneming waardig. Hij heeft het zelf ervaren. Want in Galaten 1 schrijft hij dat het Gode behaagd heeft Zijn Zoon in hem te openbaren. De zaligheid is van de Vader uitgegaan en verkondigd. Vreest niet, want zie, ik verkondig u grote blijdschap, die al den volke wezen zal. Namelijk dat u heden geboren is de Zaligmaker, Welke is Christus de Heere, in de stad Davids (Luk. 2:10 en 11).

Geliefde lezer(es), is het zo voor u weleens advent en kerstfeest mogen worden?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen