6. Elisa en de drie koningen (1)

Omdat koning Aházia door een ongeluk vroegtijdig was gestorven, werd zijn broer Joram koning over Israël. Deze koning moeten we niet verwarren met koning Joram van Juda. Er waren twee koningen die Joram heetten: koning Joram van Israël, de zoon van Achab en broer van koning Aházia én koning Joram van Juda, de zoon van de godvrezende koning Jósafat. Koning Joram van Israël wilde zijn gezag in Moab weer herstellen en hij vroeg aan twee koningen of ze hem in een veldtocht tegen Moab wilden helpen. Met z’n drieën moest het lukken om Moab weer te dwingen het gezag van Israël te erkennen. Van deze koning Joram zegt de Bijbel dat hij de Heere niet vreesde, maar deed wat kwaad was in de ogen des HEEREN (2 Kon. 3:2). Wel ruimde hij het opgerichte beeld van Baal op, maar voor de rest was er weinig verschil te zien tussen zijn regering en die van zijn goddeloze vader Achab. Hij wandelde in de voetstappen van koning Jeróbeam die in Dan en Bethel de gouden kalveren had opgericht. We lezen niet dat hij het aangezicht van de Heere zocht voordat hij de veldtocht naar Moab ondernam. Wel nam hij twee bondgenoten met zich mee: de godvrezende koning Jósafat en de koning van Edom die zich tijdens de reis door zijn land Edom bij hem voegde. Dat de godvrezende Jósafat door Joram werd benaderd, was geen wonder, want Jósafats zoon was getrouwd met een zus van koning Joram. En de koning van Edom wordt weliswaar koning genoemd, maar hij was eigenlijk een stadhouder van de koning van Juda, zoals we lezen in kanttek. 10. Daarom trokken deze drie koningen met elkaar op tegen de koning van Moab.

Omdat de drie legers de Moabieten van achteren wilden aanvallen, werd de weg door de woestijn uitgekozen: de weg der woestijn van Edom (vers 8). Maar tijdens die reis gebeurde er iets. Toen de gezamenlijke legers zeven dagen lang door de hete zandwoestijn waren getrokken, raakte het water van de soldaten en het vee op. Wat watergebrek betekende in een woestijn, weten we maar al te goed uit de geschiedenis van Simson. Die sterke held zou van dorst zijn omgekomen als de Heere niet op tijd hem aan water geholpen had. Ook de drie legers konden hun tocht onmogelijk voortzetten en deelnemen aan de strijd. Ze waren hulpeloze mensen geworden en konden met al hun zwaarden en bogen totaal niets meer uitrichten. In één ogenblik schakelde de Heere de drie koningen uit. Wat is het waar, wat wij weleens zingen: Schilden, bogen, dolken, Dapper’ oorlogsvolken, Wijsheid, moed noch kracht, Kunnen ooit in ’t strijden, Enig vorst bevrijden, Zonder ’s HEEREN macht (Ps. 33:9). Toen het verkeerd met de drie legers dreigde te gaan, werd koning Joram boos. Niet op zichzelf en ook niet op de beide koningen. Nee, hij werd boos op de Heere. Toornig riep hij uit: Ach, dat de HEERE deze drie koningen geroepen heeft om die in der Moabieten hand te geven! (vers 10).

Hij dacht niet aan zijn zonden die hij bedreef en ook niet aan het feit dat hij de Heere niet eens om Zijn zegen had gevraagd toen hij op reis ging. Hij trok zich van de ware God niets aan. Maar nu hij in moeilijkheden raakte, gaf hij de Heere de schuld. In voorspoed zocht hij de Heere niet, maar in tegenspoed gaf hij Hem wel de schuld. ’God heeft ons in deze ellende gebracht,’ sprak hij boos. Maar toen kwam de godvrezende koning Josafat eraan en hij vroeg: Is hier geen profeet des HEEREN, dat wij door hem den HEERE mochten vragen? (vers 11). Uit zijn gedrag kunnen we toch zien dat hij iemand was die de Heere vreesde. Hij gaf de Heere niet de schuld, maar wilde juist in de nood de Heere om uitkomst smeken. Daarom vroeg hij om een profeet van de Heere. Bij navraag was er een knecht uit het leger van Israël die wist te vertellen dat de profeet Elisa zich in de buurt bevond. Hij zei: ’U weet wel, Elisa, de zoon van Safat, die de profeet Elia diende’. Dat de profeet zich in de buurt van de legers ophield, kwam omdat de Geest des Heeren hem naar de legers had gedreven, zegt kanttek. 14. De Heere gaf het in het hart van de profeet om naar die legers te gaan. Toen Josafat dat hoorde, sprak hij: ’Laten we naar hem toe gaan, want door hem wil de Heere ons misschien uitkomst geven’. Meteen gingen de drie koningen naar de profeet toe en aan hem werd gevraagd of hij de Heere wilde aanroepen omdat zij in grote nood verkeerden.

Zoals we weten was Elisa een zachtmoedige man. Als het over zichzelf ging, leek hij op een lam, maar als het om de eer van God ging, leek hij op een leeuw. Zoals dat van alle ware knechten gezegd moet kunnen worden.

(Volgende keer D.V. 7. Elisa en de drie koningen-2)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen