De schuldvraag

In canon III-IV, 9 gaat het om de vrucht op de bediening van het Woord. Misschien moeten we het anders zeggen. Het gaat in deze paragraaf juist om het ontbreken van de vrucht. Het evangelie wordt gepredikt. Christus wordt door het evangelie aangeboden. En toch. Velen ’komen niet tot Christus en worden niet bekeerd’. Hoe komt dat? Wiens schuld is dat?

Het Evangelie

Het Evangelie is een goede boodschap. Het is de boodschap van Gods gerechtigheid (Ps. 40:10). Het is de boodschap van de weg des behouds door het geloof in Christus (Rom. 3:21-22). Christus is de inhoud van het Evangelie.

De verwerping van het Evangelie

Dit Evangelie wordt echter door velen verworpen. Daarvan ligt de schuld niet in het Evangelie, noch in God. Dat wordt nadrukkelijk benoemd. En dat is noodzakelijk. Want sinds Adams val is de gevallen mens bedreven in het ontkennen, het verdoezelen, het verkleinen en het afschuiven van de schuld.

De schuld ligt in werkelijkheid echter bij de hóórders van het Evangelie zelf. Dat is dan ook de geloofsbelijdenis van dit artikel. Het is een eigenschap van het leven dat de Heilige Geest in het hart van de zondaar werkt, om de schuld te eigenen. Als de ware gelovige dan ook antwoord gaat geven op de schuldvraag omtrent de verwerping van het Evangelie, legt hij die bij de hoorders zelf. Verwezen wordt naar de gelijkenis van het zaad, zoals beschreven in Matth. 13.

De boodschap niet verstaan

Christus onderwijst in de gelijkenis van het zaad dat er hoorders zijn die weliswaar onder de prediking van het Evangelie verkeren, maar die de kern van de boodschap niet verstaan (Matth. 13:19). Ze zijn zorgeloos omtrent de belangen van hun ziel. Het gestrooide zaad krijgt de tijd niet om te ontkiemen, want de boze komt en rukt het zaad weg uit zijn hart.

Het onvernieuwde hart

Dat hart was onvernieuwd. Dat komt nog scherper naar voren bij de hoorders, die met enige kortstondige blijdschap de boodschap aannemen, maar niet in het binnenste van hun hart. De Heilige Geest heeft het hart niet vernieuwd en het hart is steenachtig gebleven. Nooit heeft er door het geloof ware vereniging met Christus plaatsgevonden. Het rechte en vaste vertrouwen in Christus ontbreekt, aldus onze kanttekeningen.

Het Woord verstikt

Dat in het onvernieuwde hart hierover zelfs strijd kan bestaan, bewijst de derde groep hoorders. En die in de doornen bezaaid is, deze is degene die het Woord hoort; en de zorgvuldigheid dezer wereld en de verleiding des rijkdoms verstikt het Woord, en het wordt onvruchtbaar (Matth. 13:22). Dat dierbare Woord van God, dat in zichzelf vruchtbaar is, wordt verstikt door de dingen van de tijd. De aanvankelijke ernst en overtuiging waarmee sommige hoorders bezet kunnen zijn, ebben weg door overtollige aandacht voor de dingen van de tijd, of door een zich overgeven aan een leven voor de zonde. Ook van deze hoorders geldt: Maar is voor een tijd (Matth. 13:21).

***

Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart; beproef mij en ken mijn gedachten. En zie of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg (Ps. 139:23-24).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen