Verhouding tot de Ned. Herv. Kerk

Om verder het ongoddelijk geknoei nog meer te zien, leze men bladz. 10 der bijlagen. Ge vindt daar, dat van weerszijden de «plaatselijke Kerken” als de ware en zuivere Geref. Kerken worden erkend, terwijl ze vroeger van beide zijden als scheur-kerken werden beschouwd, Derhalve, die niet tot de Christ. Geref. overkwamen, maar een tegenkerk oprichtten, zijn op eens de ware en zuivere Kerken geworden!!! Doch verder: een vijfde beding der Leeuwarder Synode was «dat, wat de verhouding tot de Ned, Herv. Kerk betreft, dit wederzijdsch wordt uitgesproken, dat verbreking van de kerkelijke gemeenschap met de besturen van de Ned. Herv. Kerk niet alleen, maar ook met de leden incorporatieven en plaatselijken zin door Gods Woord en de Geref. belijdenis geboden en dus noodzakelijk is.” Hierop antwoordde de Doleerende Synode, dat »zij zich ook tegen het in deze zinsnede bedoelde niet verzet, overmits uit het beginsel, dat de methode van Separatie en Doleantie beiderzijds voor eigene rekening wordt gelaten, volgt, dat hierin niet kan zijn gevergd, dat de Kerken dezerzijds in dit tweede beding het standpunt der Doleantie zouden veroordeelen of dat der Separatie huldigen; zoodat dit beding niet kan inhouden de loochening van de historische betrekking tot de leden van het Ned. Herv. Kerkgenootschap, noch den eisch, dat we deze leden als heidenen en tollenaars zouden beschouwen, noch eindelijk, dat de tot reformatie gekomen Kerken geene eigenaardige verplichtingen tegenover die leden zouden hebben.”
Komt het u niet voor een uitspraak van het Delphisch orakel te zijn, dat zoowel ja als neen inhoudt? Geen verzet tegen de zinsnede, maar geen standpunt der Doleantie verloochenen of dat der Separatie huldigen. Hoe dat saam kan gaan, begrijpe wie het kan! Ik hoorde een ontwikkeld doleerend predikant bij het eerste lezen uitroepen: «het standpunt verloochend!” maar hij las het nog eens en zeide glimlachend: »O neen! ik heb het begrepen.” Wel mocht Ds. Beuker in de «Vrije Kerk” van Mei, pag. 184 schrijven: «Onzerzijds lag hierin (het zoo even genoemde 5de beding) het zwaartepunt van alle conditien, gelijk dit bij de Ned. Geref. lag in den eisch toi; opheffing van ons Reglement van 1809. Nu had zoowel het eene als het andere moeten gereleveerd worden. Niet had mogen ontbreken de herinnering, dat men het vooral hierover eens geworden was.” — Op de vraag van Friesland (zie pag. 8) «of voldaan is aan de voorwaarden,’ is het antwoord: » De Synode spreekt harerzijds uit, dat de Deputaten onzerzijds de bedoelingen van het Leeuwarder besluit in juiste bewoordingen hebben terug gegeven.” Naar onze meening is zulk een geknoei niet Gereformeerd en nog veel minder Christelijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen