Ingezonden

Mijnheer de Redacteur!

Daar ik in »de Wekker” een kort bericht las omtrent de vergadering te Kampen, gevoel ik mij gedrongen U meer uitvoerig onze geschiedenis en strijd te melden, opdat ook in andere gemeenten bekend worde met welke moeilijkheden zij te worstelen hebben, die getrouw aan hunne belijdenis wenschen te blijven, en alzoo He behoeften voor elkander den getrouwen op het harte mogen liggen.
Ik zal thans niet spreken over de bezwaren, die ons reeds vóór de vereeniging vervulden, vreezende dat deze doorgang zou hebben, maar alleen kort verslag doen van onze geschiedenis. Op eene onderlinge bijeenkomst van eenige bekende getrouwen werd door ons besloten eene openbare vergadering op te roepen. Per advertentie, uitsluitend van hen, die zich niet met de z. g, vereeniging konden vereenigen, werden alle bezwaarde Br. en Z. uitgenoodigd tot bijwoning eener vergadering. Deze advertentie werd 14 dagen vóór de te houden vergadering geplaatst in het «Christ. Weekblad voor Kampen en Omstreken.” Opzettelijk plaatsten wij deze advertentie zoo vroeg, om ook de buitenlieden de gelegenheid te geven tot bijwoning en zulks nog wel op voorstel van iemand onder ons, die wij meenden als broeder te mogen erkennen en die nog al eenige geschiktheid bezat om eene openbare vergadering te leiden. Ook hadden wij besloten deze advertentie tweemaai te doen plaatsen. Maar wat gebeurde? Tot onze verwondering lazen wij de volgende week in genoemd blad dat alle leden van Kerk A werden opgeroepen tot die vergadering. Nu hadden dus alle leden, zoowel Docenten en Studenten als gewone leden toegang tot die vergadering en dit was oorzaak (zij die de Kamper Kerk A kennen, begrijpen dit) dat deze vergadering geheel in ‘t water viel, wat na genoemde advertentie te voorzien was, Een adres, door ons te voren opgesteld, dat zou worden gericht aan den kerkeraad, moest op aandringen van velen (waaronder de professoren Noordtzij en Lindeboom!) worden gewijzigd in dier voege, dat aan den kerkeraad gevraagd werd om meer licht in zake de vereeniging. In deze zaak, waarin ook de Docent Noordtzij en Lindeboom bezwaard zich verklaarden en zich mede bereid verklaarden om aan den kerkeraad te vragen om licht in zake de vereeniging(!!!!) is, naar ons inzien, een drama afgespeeld, zooals nooit bespottelijker voorgesteld en afgespeeld werd. Deze zaak heeft velen doen vragen: wat moet men hier nu van denken? Komen nu ook nog de Professoren, die zelf de vereeniging tot stand hebben gebracht, aan den Kerkeraad vragen om licht in deze zaak?
Maar er ging inderdaad voor velen een licht op, dien avond, toen van wege den Kerkeraad van Kerk A al de leden waren opgeroepen tot bijwoning eener vergadering van hen, die licht wenschten. Wat was het werk dier vergadering? Geen nachtlichtje zelfs werd ontstoken; — het gewenschte licht, dat zon worden verwacht van den kerkeraad, werd op hunne manier gegeven door de Docenten, die ook, volgens hunne naamteekening,als bezwaarde broeders tegenwoordig waren.
Wat was hunne voorlichting? Ellenlange redenen om den tijd om te krijgen en de gemeente toch maar te laten gevoelen, dat de vereeniging (hun werk!) een werk Gods was! En hoewel veel van hunne woorden in eene toebereidde aarde vielen, was het toch ook duidelijk op te merken, dat bij velen hun woord geen ingang had. Wij meenden dan ook in onzen ingeslagen weg te moeten voortgaan, en nu naar hunne meening de zaak tot een goed einde was gebracht, achtten wij den tijd rijp, om door te tasten, om met het oog op Hem, die het hoofd is Zijner duurbetaalde gemeente, te doen wat ons verder te doen stond.
Wij hebben toen per briefje al de ons als getrouw bekenden, die het werk van’34 in eere wenschen te houden, opgeroepen tot eene vergadering. Een groot gedeelte kwam op; de overigen, hoewel met ons instemmend, wilden om verschillende redenen liever wachten totdat eerst de gemeente was georganiseerd. De getrouwen werden verzocht, na dat eerst een kort inleidingswoord was gesproken, om met ons te verklaren in geene gemeenschap te staan met de zich noemende »Ger. Kerken in Nederland,” en derhalve Christ. Gereformeerd te blijven.
Verder werd bepaald deze lijst op te zenden naar den Scriba van den Kerkeraad, en den eerst volgenden Zondag in het „gebouw van Christ. belangen” voor het eerst samen te komen.
Het Kerstfeest was daarom ook voor ons ditmaal zoo belangrijk, daar wij 25 Dec. voor het eerst saamkwamen. Hoe menigmaal heeft de Heere in het begin der Afscheiding het lezen eener preek aan veler harten geheiligd. Hij is nog dezelfde. Met den Heere in onze zaal is ons beter dan in een vereeniging van ijzer en leem. 26 Dec. mocht de WelEd. Heer de Bruin voor ons optreden en mocht aan den avond van dien dag de herleefde gemeente zich openbaren in het kiezen van eenen kerkeraad. Ziehier onze geschiedenis, geachte redacteur!
Ook te Kampen verrijst alzoo de Christ. Geref. gemeente als een fenix. uit hare asch.
U dankende voor de plaatsruimte,

Uw br. in J. C.
KAMPEN, 26 Dec. 1892. P. L. JANSEN.

Waarde heer Redacteur!

Uit Luiten aan de Dedemsvaart ontving ik dezer dagen eene tijding, die ook de lezers van »de Wekker” niet weinig zal verbazen.
Zooals U bekend, is te Lutten eene Christ. Gereformeerde gemeente gebleven. Na allerlei bitteren tegenstand en onder vreeselijke bedreigingen van kerk A (inzonderheid van den predikant Ds. Robbert) hieven een niet onbeteekenend getal broedei’s en zusters getrouw aan het beginsel der Scheiding, aan het groote werk Gods van 1834.
Nadat alle denkbare middelen beproefd zijn om de getrouw geblevenen tot de z.g. Gereformeerde Kerken in Nederland heen te voeren is door kerk A j.l. Woensdag (21 Dec.) een...... biddag of biduur gehouden voor (tegen) de broeders en zusters, die Christelijk Gereformeerd gebleven zijn!!
Wie had zich ooit kunnen voorstellen, dat iemand (en nog wel een predikant met een kerkeraad) de treurige moed, de gruwelijke vermetelheid heeft een biddag uit te schrijven tegen — ‘t heet natuurlijk vóór — getrouwen, die hieven wat zij waren, n.l. Christelijk Gereformeerd, gelijk bedoelde predikant en kerkeraad tot 17 Juni j.I. beleden zelven te zijn.
Toen in 1886 de Doleerenden in lijnrechten strijd met onze belijdenis (art. 28) tegenkerken stichtten, werden er voor die dwalende broeders nimmer zulke biddagen gehouden in de Christ. Geref. Kerk, maar nu het eigen getrouwe volk getrouw wil blijven heeft men de gruwelijke vermetelheid tegen die getrouwheid een z.g.n. biduur uit te schrijven.
Een broeder uit Lutten schreef ons:
»»Wat is nu zulk bidden ? Zij zeggen en bidden niet: »Heere! wijs ons den weg dien wij hebben te gaan; wij onderwerpen ons aan Uwen alleen heiligen wil!” Integendeel, zij bidden (?): »Heere! bewerk die menschen naar onzen wil, dat zij weer tot ons komen!” Zij komen dus geenszins tot den Heere in ootmoed, maar met een voorschrift: zóó moet gij handelen, omdat wij het zóó willen.”“
Veler oogen zullen voorzeker voor zulke droeve dingen geopend worden en het wordt meer dan tijd dat men eens zie welke zondige, gruwelijke middelen tegen getrouw gebleven broeders en zusters worden aangewend! Zoo gruwelijk spel onder den meest vromen schijn! Waar gaan wij heen?!
Wij dachten hij dit bericht aan Matth, 6 : 16—18.

U. (Utrecht) R.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen