Mededeelingen en Opmerkingen

Evenals het woord »heiligen,” zooals wij in een vorig nommer aanwezen in tweeërlei zin voorkomt, en alzoo kan beteekenen: afzonderen om aan Gods gerechtigheid te worden geofferd, of afzonderen om den Heere te dienen, zoo is het ook met het woord Anathema (Attische vorm) of Anathema (Hellenistische vorm.) Evenals »heiligen” in den regel in goeden zin voorkomt, zoo dit meestal in kwaden zin. Als overzetting van het Hebreeuwsche woord cheerem komt het menigvuldig voor, en is vertaald door »verbannen.” Zoo Lev. 27 : 28 »al wat verbannen is zal don Heere „eene heiligheid der heiligheden zijn.” In Num. 18 : 16 wordt tot de priesters gezegd: »Al het verbannene in Israël zal het uwe zijn.” Met het beste van de olie van most en koren, met de eerste vruchten van alles, wordt dat anathèma hun gegeven. In Micha 4: 13 komt het voor als den Heere overgegeven: ik zal hunlieder gewin den Heere verbannen en hun vermogen den Heere der gansche aarde.” Vele malen wordt het in het Nieuwe Testament door de onzen vertaald »vloek,” als 1 Kor. 12; 3; 16 : 22; Gal. 1 : 8 en 9, Hand. 23 : 15. In Rom. 9 : 3 staat: »ik zou zelf wenschen een anathèma te zijn,” in onze statenoverzetting: »verbannen te zijn.” In eene geheel andere beteekenis vinden wij het in Luk. 21 : 5,waar dat zelfde woord vertaald is met »begiftigingen” en het alzoo overeenkomt met de gewone beteekenis. welke het woord bij de Grieken heeft (Homeri Odyssea 1 ; 152): »sieraad, geschenk in den tempel geplaatst en gewijd aan de godheid.”
De lezer, die ons aandachtig volgde, vraagt wellicht: »waartoe dit?” Ons antwoord is: het is noodig elk woord der Schrift juist te verstaan, en, nu gedurig met opzicht tot den doop onzer kinderen gesproken wordt over het woord »heiligen,” is noodig, dat het der gemeente duidelijk worde, hoe dit beteekent: »afzonderen voor God, in de hand des Meeren stellen, opdat Hij het als zijn gewijd eigendom doe strekken tot Zijne eer.” Gelijk het bij het anathèma is met de gedachte der menschen, dat de Heere er Zijne gerechtigheid aan openbare, doch Hij vrij blijft den vloek in een zegen te verkeeren, zoo bij het »heilige” met de gedachte, de bedoeling, de bede, dat de Heere er Zijne genade aan mocht verheerlijken, doch God ook in dezen vrij blijft, om Zijn eeuwig welbehagen er aan te volbrengen. Bij het anathema denken wij aan Hiskia, die de brieven uitbreidde voor het aangezicht des Heeren, bij het »heiligen” aan het woord dat Gods volk meermalen gebruikt, als het zich machteloos gevoelt, maar redding begeert: »ik heb mij” of »ik heb het in de hand des Heeren gesteld.”
Bij herhaling vernemen wij bezwaren tegen het dankgebed in het formulier des doops. Wij raden aan, toch vooral te letten op het verschillend gebruik der woorden onze en deze. Het dankgebed is niet in ‘t bijzonder dat der ouders, die hun kind lieten doopen, maar van de gemeente. welke »gemeente” is door de kern, welke zich daarin bevindt. Die gemeente nu spreekt tot den Heere: »wij danken U, dat Gij ons en onze kinderen vergeven, aangenomen hebt.” . Dit ziet die geloovige gemeente zich in ‘t algemeen bezegeld door den Heiligen doop. Waar zij nu overgaat om van deze het oog te vestigen op de zooeven gedoopte kinderen, gaat het danken in bidden over: »wij bidden u ook, dat Gij deze met Uwen Heiligen Geest wilt regeeren — opdat zij Uwe vaderlijke goedheid mogen bekennen, enz.” Het dankgebed is dus volstrekt niet in strijd met het voorgebed, dat luidt: »wij bidden U — dat Gij deze kinderen genadig wilt aanzien en door Uwen Heiligen Geest Uwen Zoon Jezus Christus inlijven.” Er is geen zweem in te vinden van de leer, welke in de Geref. Kerken meer en meer mode schijnt te worden.(*)

Zonder eenige geldelijke belooning werden door den korporaal J. Van Dalen te Geertruidenberg onderscheidene diensten bewezen aan de Inwendige Zendings-Commissie. Nadat het duidelijk was geworden, dat genoemde broeder niet met de Vereenigde(?) Kerken kon medegaan, en hier en daar door hem zijn gevoelen was uitgesproken, deelde Ds. Bos van Vrijhoeve-Capelle hem mede, dat hij voorloopig in al zijne ambten was geschorst en onder censuur was geplaatst, »omdat hij zich bij de scheurmakers had aangesloten.” Zouden de broeders, die met ons willen gaan, niet beter doen, om vóór hen iets dergelijks treft (hoewel niemand der onzen het zich zeer zal behoeven aan te trekken), openlijk den kerkeraad der Geref. Kerken te melden, dat ze Christelijk Gereformeerd zijn gebleven?

(*) Men leze het uitnemend en alom verkrijgbaar werkje van Jacobus Fruitier: »Groot voorrecht van de christenkinderen,” voor enkele jaren bij Donner te Leiden herdrukt.
Dit werkje moeten alle christen ouders en christenkinderen bezitten en beoefenen.

RED.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen