Het beginsel der Scheiding prijsgegeven (II)

Er is echter meer, waardoor met de vereeniging het beginsel der Scheiding is prijsgegeven; en zulks niet uit onkunde of door gebrekkig inzicht in de zaak, zooals men wellicht van het prijsgeven van den naam zou kunnen zeggen,— neen, het is, zelfs voor een eenvoudig lid der gemeente duidelijk genoeg, wat dat eerste beding beteekent, dat te Leeuwarden als voorwaarde der vereeniging is gesteld, n. l. gelijk recht voor beide partijen; — Scheiding en Doleantie evenveel recht van bestaan.
Dat deze twee beginselen in ééne Kerk elkander uitsluiten, vlak tegenover elkander staan en onmogelijk samen kunnen werken, hebben wij niet slechts genoegzaam aangetoond, maar het in praktijk brengen dezer beginselen in de gemeenten, heeft nu reeds meer dan afdoende bewijzen geleverd van de waarheid van ons schrijven. Trouwens de mannen der »Vereeniging” schrijven het zelf, — alleen met dit verschil, dat zij het wijten aan de niet naleving der voorwaarden, terwijl wij bet toeschrijven aan de vereeniging zelve, aangezien nog van geen der voorwaarden kan gezegd worden, dat zij niet nageleefd zijn, behalve wat betreft de »Kerkelijke Kas.” Doch van die Kas hebben ze blijkbaar weinig hinder, dewijl de vroegere Christ. Gereformeerden zachtkens aan bezig zijn ook een dergelijk »kasje” voor te bereiden.
In het eerste beding van Leeuwarden, zeiden we, is het beginsel der Scheiding prijsgegeven.
Om dit duidelijk te maken, laten wij de beginselen even zelf spreken. Het beginsel der Scheiding spreekt zich uit in Art, 29 onzer belijdenis, n. l. zich af te scheiden van de valsche Kerk enz., terwijl dat der Doleantie, vlak daartegenover staat en niet anders kan dan protest aanteekenen tegen deze zaak der Scheiding.
Zij acht het geene valsche Kerk, waarvan de Scheiding zich losmaakt, maar acht haar integendeel nog te zijn de Kerk van Christus, alleen bedorven in een bestuur, dat ten onrechte zich daarin heeft neergezet. Dat bestuur op zijde te werpen, of, zoo dit niet kan, de Kerk van Christus van onder dat bestuur te verlossen en ze meer tot openbaarheid te brengen, als in vorige dagen, — ziedaar het doleerbeginsel in volle beteekenis.
Nu is het toch zelfs voor den eenvoudigste onder de eenvoudigen uitgemaakt, dat deze beide onmogelijk beide waarheid belijden! De Kerk van Christus is geene valsche Kerk, evenmin als de valsche Kerk de Kerk van Christus kan zijn
Deze tegen elkaâr strijdende beginselen kunnen onmogelijk beide gelijk hebben; de een of den ander belijdt ten onrechte. En zoo deze elkander recht van bestaan verleenen, kan zulks nooit zonder opoffering van eigen beginsel geschieden. De tweeërlei beginselen protesteeren tegen elkander en kunnen elkander zelfs geen ademtocht gunnen; blijven zij evenwel toch doorwerken, dan moeten zij elkander op alle mogelijke wijze bekampen. En doen zij dat niet, dan zijn ze laf en toonen zonneklaar geene liefde voor hun beginsel te hebben.
Dewijl evenwel die beginselen toch vereenigd heeten te zijn en zij in geen oorlog mogen leven, is hiervan het natuurlijke gevolg, dat één der beide beginselen, om des lieven vredes wil, onder de tafel moet geschoven worden! Van welk beginsel nu kan dit gezegd worden?
Van de Doleerenden niet! Deze hebben op hunne Synode in den Haag met duidelijke Nederlandsche woorden tegen de Christ. Geref. Deputaten gezegd, dat zij alles wat behoort tot de »Kerken der Scheiding” voor rekening der »Scheiding” laten en daar niets van overnemen, zelfs niet één woord dat ook maar eenigszins strijdt met de oeconomie van »de Kerken der Doleantie.” En zij blijven tot nu toe daaraan getrouw vasthouden in optreden, in naam, in vormen, in verslagen, — in alle handelingen, die thans zich in de »Geref. Kerken” openbaren. Wel een bewijs, dat de Scheidingsmannen hunne scheiding hebben vergeten en zelfs het Doleerbeginsel helpen bevorderen!
»Maar, zal men ons toevoegen, »hoe? hebben dan de Doleerenden het tweede beding van Leeuwarden niet aangenomen, waarin door de Christ. Gereformeerden werd geeischt, dat de Doleerenden het zouden belijden, dat de verbreking van de Kerkelijke gemeenschap met de besturen van de Ned. Herv. Kerk niet alleen, maar ook met de leden in corporatieven en in plaatselijken zin door Gods Woord en door de Gereformeerde belijdenis geboden en dus noodzakelijk is?” —
Wij hopen in de volgende week te zien wat er van dit schoone artikel geworden is.

De Bilt, bij Utrecht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen