Gebruik maken van Gods Woord (II)

Bij het gebruik van spijs en drank gaan de menschen in den regel met omzichtigheid te werk. Zij zien wel toe, wat zij eten en wat zij drinken. Gods Woord is zielespijs, waarbij evenzeer opmerkzaamheid en bedachtzaamheid wordt vereischt. Wie altijd de Schrift leest, zonder er ooit zijn’ eigen naam in te vinden, bewijst daarmede al heel weinig na te denken over hetgeen hij leest.
Het gaat hiermee als met het kerkgaan: er zijn menschen, die altijd en uitsluitend hooren voor anderen, nooit voor zich zelven. Wordt ééne of andere zonde ernstig bestraft, dan zien zij rond, of ze hun’ buurman of hunne buurvrouw ook zien in de kerk. Spreken ze na kerktijd van hunne vrienden, dan ligt dit aanstonds voor de hand om de opmerking te maken: wat zou Jakob of Pietje onder die preek toch wel gedacht hebben’?
We hebben een student gekend, die eens moest gaan eten bij eene zeer rijke en aanzienlijke familie. Na den maaltijd gaf de gastheer zijn’ gast een’ bijbel, om aan tafel een gedeelte daaruit voor te lezen. De student nam het gewijde boek, ging aan ’t bladeren en begon te lezen uit den brief van Jakobus: » Welaan nu, gij rijken, weent en huilt over uwe ellendigheden, die over u komen,” enz.; men zag elkander aan tafel even aan, de toekomstige predikant dankte, maar werd door de hooggeachte en alom beminde familie nooit meer gevraagd. — Onder den schijn van zeer vindingrijk te zijn, predikte zeker geleerde bol, naar aanleiding van den dood van Abraham Lincoln, tot groote ergernis van vele toehoorders, over de woorden: »Abraham stierf.” — Van een’ student, die voor net eerst in ’t openbaar prediken zou, en dat wel in tegenwoordigheid van zijn’ waardigen hoogleeraar Br. Philip Doddridge, las ik, dat voor die gelegenheid tot tekst was gekozen: (Joh. 14 : 9) »Ben ik zoo langen tijd met u en hebt gij mij niet gekend, Philippus?” — Al dergelijke dwaasheden bewijzen, waartoe zelfs ook geleerden(?) Gods Woord al gebruiken. Er zijn menschen, die er hunne studie van maken om zonderling te zijn, of te schijnen.
Zoo hebben we menschen gekend, die den Bijbel lieten openvallen, als ze daarin wilden of moesten lezen, en wat dan openviel, lazen zij; dit heette dan eene aanwijzing uit den hemel. Kregen zulke menschen echter eens een’grooten brief van 10 of 12 vellen papier, dan deden ze anders. Ze moesten van het eerste tot het laatste woord weten wat er in stond. En Gods Woord dan? Is dit van mindere waarde; moet dit niet in zijn geheel gelezen?
Voorwaar: de opening van Gods Woord geeft licht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen