De overste dezer wereld

Geen Alexander doet een Darius den oorlog aan om diens persoon, Ware die slechts een gewoon burger geweest, geen bloed zou om hem zijn vergoten. Het was te doen om de macht, het rijk, de schatten, niet om den persoon. De over winnende koning voert wel den overwonnenen in boeien weg, maar zet zichzelven de kroon op, en neemt den scepter over land en onderdanen. Niet in de voornaamste plaats was het om Adam te doen in zijn persoon, toen de slang in Eden schuifelde. Twee koningen staan tegenover elkaar: de overste van de macht der duisternis en de mensch, door God gekroond tot hoofd der schepping op aarde. Hem was »heer-schappij gegeven over de visschen der zee, over het gevogelte des hemels, over het vee en over de geheele aarde, over al het gedierte, dat op de aarde kruipt” (Gen. 1 : 26 v.) Om die heerschappij was het Satan te doen. De mensch moest overwonnen hem die heerschappij afstaan, om in plaats van te heerschen over al wat op aarde kruipt, zelf te kruipen als een slaaf aan ’s duivels voet. Niet te vergeefs was de list gesmeed. Adam viel en het geheele nageslacht in hem. Satan eigende zich de heerschappij toe, aan den mensch gegeven, en de overste van de macht der lucht (Efeze 2 : 2) werd de Overste dezer wereld (Joh. 14 : 30) De onttroonde koning werd geslagen in boeien, onverbreekbaar door alle menschenmacht te zamen.
Maar hierop was niet gerekend, dat de Heere God die heerschappij wel den mensch had gegeven, maar die niet in Satans band dulden zou. De mensch moest de ketenen verbreken; de mensch moest zijn koningschap herwinnen. Dat was het raadsbesluit van Gods eere, en Gods Zoon werd mensch. Niet in een Eden had de strijd plaats, maar in een woestijn, niet bij het eten van een schoonschijnende vrucht, maar onder bloed en tranen en dood. Christus overwon. Christus, de Menschenzoon, zag Satan als een bliksem uit den hemel vallen. Den overweldiger is de macht ontwrongen en hij knerst eeuwig zijne tanden van spijt. De slangen vermorselaar is opgestaan en leeft. Hij roept op aarde bet triumflied uit: »Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde.” De Vader schrijft op kleed en dij: »Koning der koningen en Heere der heeren,” en onder het »Amen, Amen” van de Godsgemeente op aarde zingen tienduizend maal tienduizenden en duizendmaal duizenden met groote stem in de hemelen: »Het Lam, dat geslacht is, is waardig te ontvangen de kracht en rijkdom en wijsheid en sterkte en eer en dankzegging” (Openb. 5:12). Gelukkig hij, wiens hart de harp is, waarop de Heilige Geest dat lied tokkelt, opdat hij hier leere, wat daarginds met bet nieuwe speeltuig en met nieuwe lippen wordt gezongen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen