Mijn Gedenkdag

De 14e Jan, was mij de gewichtigste gedenkdag, welke wel in mijn leven voorkomen zal, de dag, waarop ik vóór 40 jaren als predikant bevestigd werd. Er moest veel in mijn hart omgaan. Temeer moest die tot dankbare bewondering van de trouwe mijns Gods stemmen, omdat de aanvang van mijn werk geheel iets anders had verdiend. Mag ik met Paulus zeggen (Gal. 1:15), dat het Gode behaagd heeft mij van mijner moeders lijf aan af te zonderen en te roepen door Zijne genade,” vóór 40 jaren was ik een medegesleepte door de valschelijk genaamde wetenschap. Wonderbare genade Gods! Toch mag ik terugzien op zegeningen, waarvan niet alleen in ons vaderland ook bij verschillende Kerken, maar zelfs in meer dan één werelddeel kan worden getuigd. Nog gedurig geeft God mij ontmoetingen, welke mij opnieuw verbaasd doen staan over de vrucht van vroegeren arbeid. Ontbrak het mij op 14 Jan. niet aan hetgeen mij diep smartte, er was ook veel waarvoor ik mijnen God dank te betuigen heb! Waren zeer velen achtergebleven die mij zouden hebben geluk gewenscht, indien niet kleinzieligheid eigen kerkmuren zoo hoog had opgetrokken, dat het Koninkrijk Gods voor hen verduisterd was, dat was, Gode zij dank, niet het geval bij enkele leeraren in Kerken A en B, niet bij sommige leeraren der Herv, Kerk, wien ik betuig, dat zij mij zeer hebben getroost, niet bij vele leden dier Kerk. Toch was het overwicht van betuigingen van vreugde bij de Christelijke Gereformeerden, en dat in zoo overvloedige mate, dat het mij niet wel mogelijk is alle in ’t bijzonder te danken. Zij het hun goed, dat ik openlijk aan Curatoren en studenten onzer Theologische School, aan kerkeraden, aan tal van leden door dit woord betuig: gij hebt, Broeders en Zusters, mij grootelijks verkwikt. Hoe die dag bekend werd, begrijp ik niet; ik had gemeend dien in stilte te gedenken. Nu de Nieuwsbladen er opmerkzaam op maakten, zie ik daarin de goede hand mijns Gods. Buiten dat had ik toch zoovele liefdebewijzen gemist. De Heere vergelde ze aan u, en vooral aan u, geliefde broeder Wisse, die boven anderen uw broederhart openbaarde. Is het ook mij beter om ontbonden te worden, ik mag ook zeggen: de wil des Heeren geschiede als Hij Het goed acht mij nog eenigen tijd in het vleesch te doen blijven, indien Hij mij dan maar wil geven voor Zijn Koninkrijk te leven, en, mag ik er dit bij voegen, met u br. Wisse, één van hart en één van ziel, te strijden en te lijden voor de zaak van uwen en mijnen dierbaren Heere Jezus!
Dat de Heere u allen Gel. BB. en ZZ.! rijkelijk zegene voor uwe liefde! Blijven wij elkander gedenken in den gebede!

F.P.L.C. VAN LINGEN.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen