Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Opmerkingen bij het lezen van de brochure der vier Kamper docenten (I)

Bekijk het origineel

Opmerkingen bij het lezen van de brochure der vier Kamper docenten (I)

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Op den voorgrond werd steeds door de Christelijke Gereformeerden gesteld de erkentenis dat bet werk van 1834 uit God was. Steeds hoorde ik van de geestelijke opwekking dier dagen, zoodat het mijne jaloerschheid opwekte en ik als van zelf de zoogenaamde reformatie in deze laatste jaren daartegenover stelde. Na de vereeniging met de doleerenden schijnt in die overtuiging eene merkwaardige kentering te zijn gekomen, ten minste bij het viertal docenten te Kampen, dat zich tegenover prof. Lindeboom heeft geuit.
Verneemt slechts enkele mededeelingen omtrent de opleiding van predikanten in die dagen:
„De opleiding was geheel particulier en privaat, zonder orde, zonder regel; elk deed wat goed was in zijne oogen. Er waren zooveel plaatsen en methoden van opleiding, als er predikanten waren (pag. 7). Ieder predikant, die wilde, was Professor en bereidde discipelen tot het kerkelijk examen voor. Wie afgewezen werd in de eene provincie kon toegelaten worden in de andere. En dan rees er natuurlijk ginds weer bezwaar, om zulk een leeraar en de gemeenten, die hem toelieten, te erkennen. Vandaar, dat de al of niet erkenning van leeraars een der voornaamste twistpunten was tusschen de kerken. Er ontstond door dit alles inderdaad eene hopelooze verwarring. Allerlei inzichten en meeningen kruisten dooreen. Verschil van richting, aan de gedeeldheid der opleiding bijna altijd verbonden, was oorzaak van allerlei onaangename botsing. De predikanten waren het niet met elkander eens on noemden zich de een naar Paulus, en een ander naar Apollos en een derde naar Cephas; hoe kon er dan ware eenheid komen tusschen de kerken? Do Kerkelijke vergaderingen geleken daardoor meer op een slagveld dan op eene samenkomst van opzieners in de gemeente des Heeren. Van buiten werd niet door ongeloovigen, maar door de vele kinderen Gods, die in de S”. H. Kerk waren achtergebleven, de klacht e geuit, dat er onder de gescheidenen zoo weinig te bespeuren viel van don geest der zachtmoedigheid en der liefde van Christus. Is ze niet roerend die klacht? Kan er haast wel eene ernstiger beschuldiging dan deze tegen de gemeente van Christus worden ingebracht? Toch was ze niet ongegrond, De Synode te Amsterdam in 1843 werd reeds den tweeden dag door.velen verlaten en op den zesden dag door den praeses gesloten; vergaderen was onmogelijk, omdat de overeenstemming en samenwerking ten eenen male ontbrak. Er was letterlijk over alles verschil, over de kerk, over de sa era men ten, over het verbond der genade, over de algemeene aanbieding van het Evangelie, over de Kerkenorde, over het ambtsgewaad enz. Ieder Theologische School had hare eigene zienswijze; elk Professor zijn eigen lievehngs idee; en omdat men ten slotte in de belijdenis weer één was verliep de strijd menigmaal in allerlei nietigheden en persoonlijke twisten, De een verketterde den ander. Predikanten en gemeenten stonden gewapend tegenover elkaar.” (pag. 8 en 9.)
Hoe dat te rijmen is „in de belijdenis één,” en: „er was letterlijk over alle verschil” begrijpe wie het kan. Doch waarom eene beschrijving als deze? Om te doen uitkomen, hoe droevig de aanvang der Chr. Geref. Kerk was? om aan te toonen, hoe veel voortreffelijker de doleantie van den aanvang was? om duidelijk te te maken, dat meer dan ééne opleiding zoo hoogst nadeelig werkt en er dus slechts ééne behoort te wezen ? ik vraag slechts. Zeker kan bij zooveel onze herleefde Chr Geref. Kerk zich wel troosten, dat nog zoo weinig van dezen aard gezien wordt of liever, die zoo schrijven en die met hen instemmen mogen wel zwijgen over onzen toestand en nalaten ons te smaden.

( Wordt vervolgd)

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 mei 1896

De Wekker | 4 Pagina's

Opmerkingen bij het lezen van de brochure der vier Kamper docenten (I)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 mei 1896

De Wekker | 4 Pagina's