Avondgedachten

ZATERDAG.

Hand. 10 : 15. Hetgeen God gereinigd heeft zult gij niet gemeen maken. Petrus had den Heiligen Geest ontvangen, welke in alle waarheid leidt. Op den Pinksterdag had hij zelf gepredikt, dat God Zijnen Geest zou uitstorten over alle vleesch, dat de belofte toekwam „uilen, die daar verre zijn”, toch moest hem nog geleerd worden, dat de scheidsmuur rondom Israel neergeworpen was. Hoe bezwaarlijk wordt de mensch van eenmaal opgevatte meeningen verlost! Oude vooroordeelen keeren zoo gemakkelijk terug. Doch die gelooft, heeft een Leermeester, die in alle waarheid leidt. Hij zij dagelijks voor mij, dwalend schepsel! de Heere, Wiens naam is: Raad.

ZONDAG.

Hand. 10 : 18. Zij vraagden of Simon toegenaamd Petrus, daar te huis was. Indien God met ons is, en Hij zal met ons zijn, als wij in Zijne wegen waadden, dan komt alles goed. De Heere baant voor de Zijnen den weg; Hij maakt hun pad effen, en doet welgelukken. Da gezondenen door Cornelius behoefden niet terug te keeren na vergeefsche reis. Zij vonden de woning; Petrus was door Gods openbaring geleid; de Heere had hem van die drie mannen gesproken en gedwongen mede te gaan. Zoo zal ik veilig gaan en mijn weg met gewenschte uitkomst worden gekroond, als ik Hem slechts volge. Mocht ik nooit iets anders willen.

MAANDAG.

Hand. 10 : 26. Sta op; ik ben ook zelf een mensch. Een zware verzoeking voor het hoogmoedig hart moest Petrus doorstaan als Cornelius voor hem nederviel. Zegevierend doorstond hij die en God heeft zijn weg gezegend De Heere is jaloersch op zijne eer. Wie deze alleen zoekt zal gewis door Hem worden verhoogd. maar die zichzelven zoeken zullen door Hem worden vernederd. Mocht genade in mij heerschen. Want genade maakt altijd klein. Dat de wormen, die Herodes aten mij afmatten van hoovaardij en mijn gebed zij : „Houd Uwen knecht ook terug van trotschheden, laat ze niet over mij heerschen, dan zal ik oprecht zijn en rein van groote overtreding”.

DINSDAG.

Hand. 10 : 33. Wij zijn dan allen nu hier tegenwoordig voor God; om te hooren al hetgeen van God bevolen is. Met zielsverlangen was het oogenblik verheid, waarop de sluier zou worden weggenomen. Van dien zegen moesten zoovelen mogelijk deelgenooten zijn. Cornelius had ze saamgeroepen en Petrus had een gehoor, vol zielsverlangen naar de woorden Gods. Gelukkig de huisvader, die in zijne woning het Godswoord leest, omringd door zijn huisgezin, dat het woord van dezen onzen tekst nazeggen kan. Gelukkig het gezin, dat zich bewust is bij brood alleen niet te kunnen leven, maar het Gods woord, als het gevonden is, opeet. Daar mogen groote dingen worden verwacht. Daar zal God genade en eere geven.

WOENSDAG.

Hand. 10 : 36. Verkondigende vrede door Jezus Christus. Vrede was de groet van den opgestanen Kruiseling. Vrede is de inhoud van het Evangelie, waarvan het voorspel in Efrata’s velden is gezongen. Waar vind ik dien te midden van al het onrustig jagen dezer wereld? Niet dan in Christus. Hij is de Vredevorst, de Silo, die dien vrede geeft, niet gelijkerwijs de wereld dien geeft. Hij verzoent met God, en die met God verzoend is, voor dien is alles goed. De Heere eischt opmerken. Merk dan op, mijne ziel! Wat hij tot u spreekt, want Hij zal tot Zijn volk en Zijne gunstgenooten van vrede spreken.

DONDERDAG.

Hand. 10 : 36. Deze is een Heere van allen. Alles is aan Jezus’ voeten onderworpen. Hem is alle macht gegeven in hemel en op aarde. Alles, ook de vijand is in Zijne macht, en dat wel ten behoeve der gemeente. Dat is ook de eenige zekerheid voor Zijne Kerk, de eenige oorzaak tot gerustheid bij het woeden van den vijand, de onverstoorbare veiligheid bij de aanvechtingen des satans, de eenige grond van hope voor de toekomst. Ben ik in Christus met God verzoend dan heb ik niets te vreezen. Maar vergete mijne ziel ook niet, wat eisch dat woord inhoudt. Is hij mijn Heere in bijzonderen zin des woords, dan moet ik Hem gehoorzamen, Hem dienen. Heere! gij weet het, dat verlangt mijn hart boven alles. Mocht ik Uw dienstknecht in waarheid zijn.

VRIJDAG.

Hand. 10 : 42. Een Rechter van levenden en dooden. De dag komt, dat wij allen geopenbaard zullen worden voor den rechterstoel van Christus. Zie ik op mijzelven dan ben ik verloren, want in mij woont geen goed. Ik heb geen andere hoop, dan dat Hij, die tegelijk Priester en Offerlam was, ook tegelijk Rechter en Voorspraak zal wezen. Ik zal mijnen Rechter om genade bidden. Ik zal Hem wijzen op Zijn eigen werk, Zijne eigene beloften. Ik wil zien op Zijne wonden en, heb ik die in het oog, dan kan ik blijmoedig den dood tegemoet gaan. Geef mij, Heere, het geloof, opdat ik niet kome in het oordeel, maar aan Uwe rechterhand om Uwe vrijspraak te vernemen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen