Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Voor kinderen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Voor kinderen

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ik wil u thans iets mededeelen van een kreupel meisje. Dit meisje was de dochter van eene arme weduwe, die uit wasschen en schoonmaken moest gaan,om haar dagelijksch brood te verdienen. Als gij haar had gevraagd, of zij dit nog prettig vond, zou zij u zeker geantwoord hebben: „neen, dat nu juist niet. Ik bleef veel liever bij mijn kind te huis, dat mijne zorg zoo zeer behoeft.” „Ach,” zou zij er zeker bijgevoegd hebben, waschvrouw te zijn is lang niet alles; het is een zwaar werk en dat maar altijd weer.’’ Zij zou u er wellicht op gewezen hebben en hebben gezegd: „zie eens, hoe uitgebeten en gerimpeld mijne handen zijn van dat zeepsop! Maar dat was alles nog niets, als de menschen maar vriendelijk waren, en men het nog maar naar den zin kon maken; maar met al dat zware werken kan men hot nog maar zelden naar genoegen doen, en ontvangt men bij al den zwaren arbeid nog vaak zulke ruwe woorden. En dat soms van menschen, waar men ’t in ’t geheel niet van verwachten zou. Er zijn ook mevrouwen, wier huizen ik moet schoonmaken, die een arme vrouw als ik nimmer een vriendelijk woord geven, maar ze als slaven behandelen, en als ze soms nog tot ons spreken, dit altijd doen op eene wijze, dat men ’t altijd moet gevoelen, dat zij zoo ontzettend veel hooger staan dan wij. Nu, dat laatste is nu wel waar, maar men wil toch ook wel eens een vriendelijk woord hooren. Gelukkig zijn er echter nog mevrouwen, die wel weten wat eene arme vrouw toekomt, en mij, als ik naar huis ga, iets medegeven voor mij en voor mijn arm, gebrekkig kind, dat in huis zit en niet loopen kan.”
Vrouw Jansen moest hard werken voor haar brood. Tot haar geluk bezat zij een opgeruimd humeur en gezond gestel, en alles wat zij deed, deed zij met ijver. Soms echter scheen het alsof hare handen niet voort konden, als zij aan de tobbe stond; en dan staarden hare oogen op het waschgoed en het zeepsop, alsof ze daarin iets bijzonders zag. Zij was dan met hare gedachten van haar werk en zij meende dan haar gebrekkig kind te zien, dat thans alleen in haar kamertje zat. Zij had dat kind zoo lief! O, als kinderen het eens een weinig beseften wat hunne ouders voor hen doen, en vooral arme ouders, hoe die soms het van eigen lijf of uit eigen mond sparen om het aan de kinderen te kunnen geven, het zou hen nauwer aan de ouders verbinden en hen aansporen om die ouders lief te hebben. Er zijn weduwen, die zich afwerken voor hunne kinderen, en dan nog ondankbaar of onvriendelijk door die kinderen behandeld worden. Er zijn vaders, die alles doen, om hunne kinderen iets te laten leeren, om eenmaal een nuttig lid voor Gods kerk en maatschappij te worden en dat gaat gepaard met zelfopoffering en zelfverloochening. En de belooning van zulke kinderen is, als ze eene voorname plaats hebben ingenomen, niet zelden dat zij die arme ouders haast niet willen kennen, of wat ze verdienen liever aan vermakelijkheden en hoogmoed besteden die arme ouders te ondersteunen. En dat wordt dan met den schoonen naam bestempeld: men moet z’n fatsoen houden en geen achterblijvers zijn ! Mochten dezulken bedenken, dat er geen zegen op hunne handeling zal rusten, maar dat de Heere hen zal tegen komen, die zoo handelen, tegen Gods Woord in. Deze arme weduwe, de waschvrouw, had haar ongelukkig kind zoo lief. Dat meisje, dat nu negen jaren oud was maar wegens hare ziekte zeer klein was gebleven, had nog geen gezonde dagen gekend en was heel haar leven eene lijderes geweest. Jansje (zoo heette het meisje) had maar één been en het andere was ook gebrekkig, terwijl een gedeelte van haar lichaam vol verzweringen zat.
Dat arme kind! Het leed zoo veel. O, hoe gaarne zou vrouw Jansen haar dochtertje met zich’ meegenomen hebben, om haar nu en dan een vriendelijk woordje toe te spreken. Maar dat ging niet; zij moest zich vergenoegen, haar des middags even thuis te zien, terwijl zij ’s avonds altijd bij haar bleef. De Heere ziet en kent mijn kind, dacht vrouw Jansen, en Hij weet, dat ik er uit moet, om in hare en mijne behoeften te voorzien. Hij, de Getrouwe, zal voor haar zorgen. Deze gedachten vertroosten haar zoozeer, dat zij alsdan weer met moed aan het werk ging en zóó in het zeepsop roerde, dat het schuim over don rand der tobbe vloog.
En terwijl moeder zoo dan stond te wasschen, zat Jansje voor het venster, dat op straat uitzag, en zeer gezellig voor het arme kind was. Moeder had den stoel dicht met kussens en watten belegd, zoodat het meisje er zacht in zat, maar het lang achtereen zitten deed haar toch pijn, en elke beweging, die zij maakte, bracht een droeve plooi op haar bleek, vermagerd gelaat. Soms moest zij wel eventjes van haar stoel, maar dit geschiedde altijd onder de hevigste smarte.
Kinderen! wat zijt ge toch gelukkig, die gezond zijt en geen lichaamsgebreken hebt, — die rond kunt loopen, en naar de school en naar de kerk en de catechisatie kunt gaan, en u in alle nuttige dingen kunt oefenen, zonder voel pijn en smart. Maar hoe weinig wordt het door gezonde kinderen op prijs gesteld! Hoe vaak is men ontevreden en ondankbaar onder de vele zegeningen en weldaden Gods. Hoe vaak mort en pruttelt men, als men wat doen moet, dat men toch zeer goed doen kan. Vele kinderen is het al spoedig te veel en te zwaar, en zij schuiven het op een ander, dat die het doen moet. — Hierna hooren wij hoe het verder met Jansje ging.

Aarlanderveen. G. BOS

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 februari 1897

De Wekker | 6 Pagina's

Voor kinderen

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 februari 1897

De Wekker | 6 Pagina's