Avondgedachten (XXIV)

12 Juni. Niet alleen zij, maar ik in het bijzonder. Als ik tot mijzelven inkeer dan kan ik niet denken, dat er iemand zoo slecht is, zoo onbekwaam om God te dienen, zoo machteloos om mijzelven te bewaren. Toch mag ik gelooven een gekende des Heeren te zijn, uitverkoren tot zijne zaligheid, Omdat ik zoo zeer mijne zonde zie is het wonder zoo groot, dat ik een verloste mag heeten. Maar dit is ook alleen om den zoendood mijns Verlossers. Buiten Hem ben ik verloren. Ik weet dat, zoo de rank van den wijnstok werd afgesneden, die voor niets deugen zou dan voor het eeuwige vuur. Maar, dat zal Hij niet laten geschieden. Hij is getrouw.

13 Juni. God is het, die rechtvaardigt. Rechtvaardig is hij, die Code geeft wat Godes is en den mensch wat des menschen is. Noch het een noch het ander deed ik. Ik had niets om de schuld te betalen. Als de man in de gelijkenis uitstel te vragen zou tot niets leiden, daar de mensch de schuld dagelijks grooter maakt in plaats van kleiner. De Heere wijst elke gave mijner hand af, want er is niets geheels in. Mijne gerechtigheden zijn een wegwerpelijk kleed. Hij rechtvaardigt de Zijnen om niet. God is geen koopman, maar een koning, wiens eere het is genade te geven, gratie, waar de wet haar vonnis velde ten eeuwigen dood. De Heere verkoor, de Heere riep, de Heere gaf het geloof en uit het geloof rechtvaardigde Hij. Zijn naam zij geloofd!

14 Juni. Ben ik dan onder degenen, van wie de schrift zegt: »er is niemand rechtvaardig”, welke is dan de grond van die vrijspraak Gods? Zion moet toch door recht worden verlost, De Heilige, de Waarachtige, die den vloek over den schuldige uitsprak, kan toch zijn recht niet laten varen. God moet God blijven en schond Hij zijn recht, Hij ware niet meer de rechtvaardige God. Welke is dan de rechtsgrond, waarop mijn behoud rust ? Geen andere dan de verdienste van Christus. Hij heeft verzoening gevonden. Hij heeft al de schuld van Gods volk op zich genomen en geboet, een vloek geworden zijnde voor ons. Al wat ik ontving en ontvangen zal is Zijne verdienste.

15 Juni. Ware Christus in het graf gebleven. dan had ik geen levenden Heiland. Er waren dingen bij God te doen, en de groote Hoogepriester is het eeuwig heiligdom ingegaan. Er was een vrijspraak noodig en Hij heeft die verworven voor de Zijnen door als het Lam Gods voor den troon des Rechters te staan en te pleiten op Zijn volbracht werk tot vrijspraak van zondaren. Dat werk zet Hij voort, alzoo Hij altijd leeft om voor hen te bidden. Indien wij dan gezondigd hebben, wij hebben een voorspraak in den hemel, Christus Jezus, den Rechtvaardige, die van den hemel den Heiligen Geest zendt, die ons van onze rechtvaardiging verzekert en doet loven en danken als bestemden ten eeuwigen leven.

16 Juni, Als de schulden oploopen, dan vertrouwt de mensch zijne oogen nauwelijks als eindelijk de rekening komt. Dat had hij niet gedacht en toch is het zoo. Dagelijks maken wij tegenover God de ongerechtigheden meerder; zoo zijn bergen opeengestapeld en ze stijgen met ieder uur hooger. Niet bij penningen maar bij talenten is mijne schuld te noemen. Ik zie die slechts nu en dan bij gedeelten, maar zag ik ze in alle menigte, en in alle zwaarte, zonder eenig tegenwicht, ik werd krankzinnig van smart. Welk een prijs heeft dan mijn Heiland betaald! Welk eene genade heeft Hij bewezen. Ook die weet of peil ik niet. Ik zie die hier slechts ten deele. O, hoe zal ik aan uwe voeten neerzinken, Heere Jezus ! als ik eens uwe genade niet meer ten deele maar volkomen zie !

17 Juni. Met Christus is de oude mensch gekruisigd. Angstverwekkend kunnen zijn stuiptrekkingen zijn; de Vorst der hel kan dien bezielen en den mensch verre afvoeren, maar toch de voet van den slangenvertreder staat op Satans stervenden kop. Hij is de overwinnaar, die nooit beschaamt. Wie het gevoelt, dat een macht tegenover den ouden mensch in hem werkt, behoeft niet te vreezen. Wij zullen met Hem leven, omdat wij leven door Hem, want ons vleesch strijdt niet tegen zichzelven, eəne andere macht, eene tegengestelde alleen vermag het en er is geene andere macht tegen die, dan de kracht van de Zone Gods. Wie met Saulus mag zeggen ; »ik wil het goede; de geest strijdt tegen het vleesch«, mag ook met Hem zeggen: »hetzij dat ik We, hetzij dat ik sterve, ik ben des Heeren.”

18 Juni. Wij brengen geene offeranden meer van stieren en bokken. De Heere Jezus deed slacht- en spijsoffer ophouden. Wij komen niet tot Hem met onze plichtvervulling en spreken niet met de rijken jongeling: »al deze dingen onderhoud ik van mijne jeugd aan.” Niet in oudheid der letter dienen wij, maar als vrijgemaakten door Christus van de wet der ceremonieen, dienen wij in nieuwigheid des geestes. Wij naderen in den naam des Zoons. Wij pleiten op zijn verzoenend bloed. Wij buigen ons als schuldigen neer en heffen het hoofd weder vol vreugde en dankbaarheid op, als ons oog het Lam Gods aanschouwt. Door zijne genade is alles nieuw geworden, omdat Hij een nieuw hart gaf. Zoo is het dan in Christus kerk : niet naar het verbond met de vaderen gemaakt, maar naar het verbond der genade. Niet de steenen tafelen der wet, maar Gods wet door Gods Geest geschreven in vleeschen harten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen