Christelijk-historische politiek

Onder dit opschrift heeft ds. Wagenaar te Leeuwarden in de „Gereformeerde Kerk” een artikel geplaatst, dat onze volle instemming heeft.
Na de groote beteekenis van den hoofdleider der Anti-Revolutionaire partij te hebben erkend noemt hij zijn hoofdbezwaar tegen het grondbeginsel in het program uitgedrukt. Groen van Prinsterer aanvaardde tijdelijk het: „de neutraliteit van den staat ten opzichte van religie”, dat is hij verklaarde „voor het oogenblik te berusten in een niet-christelijken maar dan ook niet langer anti-christelijken staat, terwijl zijn ideaal was: niet de neutrale maar de christelijke staat. Een Christelijke, Protestantsche, Gereformeerde natie en in die natie eene Christelijke overheid en eene Christelijke Kerk, samenwerkend elk op eigen levensterrein tot verheerlijking van Gods naam.
Geheel anders dr. Kuyper, gelijk eene bloemlezing uit zijne geschriften duidelijk doet zien. Daar toch staat te lezen: „Een kleiner of grooter aantal burgers, die precies dezelfde rechten hebben als alle andere burgers, Atheïsten, Mohamedanen, Roomschen, maar die te zamen eene naar politieke macht strevende partij in den staat vormen, moeten hun best doen in de meerderheid te komen, en zullen, indien of voor zoover hun dit gelukt, hunne beginselen in de wetgeving indragen, om ze aan de minderheid op te leggen. — De overheid belijdt niets. Zij staat buiten het terrein van den geopenbaarden godsdienst, Zij is verplicht alleen de natuurlijke en niet de geopenbaarde godskennis tot richtsnoer voor haar optreden te nemen. Zij mag in Staatsrechterlijken zin zich niet anders dan negatief tegenover het evangelie gedragen. Zij is buiten machte om een antwoord te vinden op de vraag, welke plichten het evangelie aan ons volk oplegt. Zij kan dat antwoord ook niet van anderen overnemen, daar (de kerk in een aantal kerkgenootschappen is gesplitst en dus) die antwoorden uiteenloopend zijn en zij de geestelijke bevoegdheid mist om te kiezen.”
Dr. K. zegt dus, dat, al wilde zich een kerk atheïsten vestigen, de overheid ze zou moeten laten begaan. Tusschen kerk en kerk, onder wat leuze of formulier ook, kieze ze nimmer partij.
Dat de overheid, die Gods dienaresse is, hiermede de Kerk van Christus verloochent, baart de A.-R. partij geen zorg. Welnu, het is dit staatkundig stelsel, dat we in zijn onchristelijk uitgangspunt, als erger dan dat der liberalen verwerpen. — Daarom kunnen we niet met deze partij meegaan, maar moeten tegenover haar positie nemen,
In een vorig artikel schreef dezelfde over de Roomsche staatspartij: haar grondbeginsel is: het erkennen van een menschelijk gezag boven het overheidsgezag, haar streven de herovering der gereformeerde natie voor den H. Stoel, de middelen: het opereeren met de revolutie. Hij wees daarom elk bondgenootschap met deze voor de vrijheid van religie en conscientic gevaarlijke partij beslist af.
Ook wij. Dat wij het niet vergeten, als wij weder tot de stembus worden geroepen.
van Lingen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen