Engeland en Zuid-Afrika

Wat eerst twijfelachtig scheen, bleek later toch waarheid te zijn, dat nl. de Transvaalsche aan de Engelsche regeering een ultimatum had gezonden. Was binnen den gestelden termijn geen bevredigend antwoord hierop te Pretoria ontvangen, dan zou men dit voor eene formeele oorlogsverklaring beschouwen.
In Engeland had men zulk een krassen maatregel van de Boeren regeering niet verwacht. Men dacht, dat zij het wel lijdelijk zou blijven aanzien, dat Engeland nog dagen, wellicht weken lang bleef voortgaan met volk en ammunitie aan de grenzen bijeen te brengen. Naar het ons voorkomt, was de regeering der Zuid-Afr. Rep. wel genoodzaakt en gedwongen om handelend op te treden. De Engelsche regeering heeft intusschen naar Afrika bericht gezonden, dat zij aan ‘t verlangen, haar kenbaar gemaakt, niet kan voldoen. Vermoedelijk zijn hierop spoedig andere dingen aangevangen. De postverzending naar Transvaal beeft opgehouden.
Alle berichten komen nu alleen en uitsluitend uit Engelsche bron.
Men waarschuwde ons in een particulier schrijven uit Pretoria, voor enkele dagen ontvangen, als het zoover mocht komen, als waartoe het nu reeds kwam, toch vooral niet te veel waarde te hechten aan allerlei berichten. Met deze opmerking doe ieder belanghebbende zijn voordeel. We schrijven deze regelen nog enkele dagen voor dit no. van de »Wekker” verschijnt. Er kan dus in dien tijd nog veel gebeuren.
Opmerkelijk is de vrij algemeene overeenstemming van oordeel in het buitenland, hierop neerkomende, dat Engelands staatkunde tegenover Zuid-Afrika scherp wordt veroordeeld. In Engeland zelve is dat natuurlijk anders. De meerderheid laat zich daar aanleunen, dat de beleedigde regeering zich moetwreken. De beide republieken, de Zuid-Afrikaansche en die van den Oranje-Vrijstaat, sluiten zich nauw aan elkander en treden gemeenschappelijk op. Engeland is het om geheel het goudland te doen, en de Afrikaners wenschen tot elken prijs hun vrijheid, zij zullen al het mogelijke beproeven om den vreemden indringer te weren.
Wat de uitkomst zijn zal, is, gelijk President Kruger het zoo juist heeft uitgedrukt: de eindbeslissing is bij Hem, die het lot der volken en der koninkrijken in Zijne hand heeft.
Aan voorspellingen wagen we ons niet. Wel zou het niet onmogelijk zijn, gelijk velen vermoeden, dat Engeland, met een macht van volk in Zuid-Afrika, het ook elders wel eens te kwaad kon krijgen.
Openbare bespotting, als nu al in Londen plaats had, met een man als Kruger, doet ons denken aan de taal van Sanherib, in de dagen van Hiskia, toen Jeruzalem werd belegerd.
Zooveel is zeker, als de Heere optrekt met de mannen iu Zuid-Afrika, dan zal Engeland er de gevolgen van ondervinden.
Velen zullen uit kracht van velerlei relaties in en met de Transvaal dagelijks met angstige spanning naar berichten uitzien.
Doch helaas, ook geen woord van troost of bemoediging kunnen we onzen vrienden en bekenden in het vergelegen werelddeel meer door middel van post of telegraaf toeroepen. Toch kunnen we nog iets doen. We kunnen bidden en aanhouden aan den troon der genade. We kunnen onzen God smeeken om ontferming, om bijstand, om uitkomst voor het verdrukte volk. Een krachtig gebed des rechtvaardigen vermag veel.
En als straks mocht blijken, dat men hulp noodig had, om weduwen en weezen en verminkten te helpen en te steunen, dan staan we als één man gereed, ieder met zijn penninksken om te doen wat we kunnen.
Een volk niet alleen stamverwant, maar ook eens geestes, in ‘t belijden der waarheid, in het hopen op God, in het eerbiedigen van des Heeren Woord, dat beeft onze achting, onze liefde. Zulk een volk trekt ons zoo aan, daar gevoelen we ons zoo aan verbonden, dat we hartelijk deelnemen in zijn leed en in zijn lijden. We mogen zoo min Engeland als eenig ander volk kwaad toewenschen, maar in de vaste en volle overtuiging, dat ons volk in Zuid-Afrika een verregaand onrecht wordt aangedaan, kunnen we niet anders wenschen, dan dat de Heere, de Almachtige, het recht hand-have, en dat de vijanden van het recht, hoe groot en hoe sterk ook, worden beschaamd.
Bange, zeer bange dagen en nachten zijn aanstaande.
Vreeselijk kan de worsteling worden op het Afrikaansche grondgebied. Zeer groote en onverwachte dingen kunnen daarenboven nog plaats hebben en den toestand nog ernstiger maken.
Doch hoe dit zij, en wat ook gebeure: God, die helpt in nood, is in Sion groot. Grooter bespotting van de vredes-conferentie kan er moeielijk worden bedacht, dan wat met dezen oorlog plaats greep. De mensch wikt, maar God beschikt.
Zalig, wie bij, in en onder zooveel ellende, als nu weer duizenden van smart bet hart doet breken, in Jakobs God zijn sterkte en toevlucht maar hebben mag.

LAATSTE BERICHTEN.

Woensdagmorgen. Spoorwegen zijn opgebroken, bruggen vernield, telegraaflijnen doorgesneden.
Er wordt reeds fel gestreden. Zekere berichten omtrent de uitkomst ontbreken.
Een macht van volk zendt de Engelsche regeering naar Afrika. 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen