Uit de Pers

Als bewijs dat het Oud-Hollandsch bloed ook in Amerika sympathiseert met onze stamverwanten in Zuid-Afrika, diene wat de Am. Wachter in No. 310 mededeelt, ’t Is het volgende.
„TRANSVAAL-MEETING“.
Woensdagavond bevatte het ruime kerkgebouw van Ds. Van Hoogen aan Central Ave., te Holland, Mich., stellig 2000 toehoorders, terwijl honderden terug moesten. Deze gepakte schare luisterde met gespannen aandacht naar de worsteling tusschen het machtige Engeland en de kleine republieken van Hollandschen bloede in Zuid-Afrika, en gaf in gedurig applaus lucht aan hare instemming met de sprekers, die niet zelden in vuur geraakten.
Met gebed door Ds. Van Hoogen werd deze „mass meeting“ geopend en met dankzegging door Prof. Dosker gesloten. De resoluties, staande de vergadering aangenomen, zijn deze:
Aangezien de Transvaalsche Republiek thans gewikkeld is in een wanhopigen strijd, om de vrijheid en onafhankelijkheid met Engeland;
en aangezien Engeland door aan de Transvaal eischen te stellen, die, aan welke ook van de machtige natiën der aarde gedaan, ongerijmd zouden geacht worden, en dus dubbel onrechtvaardig, onredelijk en lafhartig zijn tegenover een kleine republiek;
en aangezien Engeland de Transvaal en den Oranjevrijstaat gedwongen heeft tenslotte een beroep te doen op de wapenen en den God der oorlogen, voor hunne kinderen, haardsteden en met bloed gekochte onafhankelijkheid;
en aangezien de geschiedenis van de Boeren in de Transvaal hot verhaal is van een aanhoudend worstelen om de onafhankelijkheid en een volhardend pogen om te ontkomen aan de roofzucht van Engelsche koloniale onderdrukking;
en aangezien zij in hun pogen om deze vrijheid te handhaven „getrekt“ en wederom „getrekt“ hebben, totdat ze nu daarstaan als een in ’t nauwgejaagd hert;
Daarom Besloten;, dat wij als Amerikaansche burgers onze hartelijkste sympathie uitspreken voor het Transvaalsche volk bij zijn heldhaftig streven naar Eigen Gouvernement;
en aangezien de oorlog in Zuid-Afrika duizenden beschaafde menschen onnoodig zal slachten en duizenden Afrikaansche en Engelsche haardsteden in rouwe zal hullen;
en aangezien artikel 3 van het plan, door de Vredesconferentie te ’s Hage, ten opzichte van bemiddeling, aangenomen en geteekend door de Afgevaardigden van de Vereenigde Staten en Engeland, luidt: „Het recht om deze goede diensten aan te bieden, behoort aan mogendheden, die niet met het conflict in betrekking staan, namelijk gedurende den loop der vijandelijkheden, welke handeling nimmer kan beschouwd worden als onvriendschappelijk“;
Daarom Besloten, dat wij het niet alleen het recht en den plicht, maar ook het heilig privilege onzer natie rekenen, om hare goede diensten aan te bieden aan de Regeeringen van Engeland, Transvaal en Oranjevrijstaat, in belang van vrede;
Besloten, dat een commissie van vijf door deze vergadering worde aangesteld om het Congreslid Wm. Alden Smith te verzoeken de voorgenoemde besluiten aan President McKinley te presenteeren, en den President te verzoeken de vriendschappelijke diensten van de Vereenigde Staten aan te bieden ter bemiddeling tusschen Engeland, Transvaal en Oranjevrijstaat.
Hierop wordt een amendement voorgesteld door Prof. H. Dosker van den volgenden inhoud:
De vergadering besluit om die commissie van 5 leden ook op te dragen zoo noodig gelden te verzamelen tot leniging van den nood, door den oorlog ontstaan.
Het voorstel wordt aangenomen met de resoluties en de Voorzitter der vergadering. Burgemeester Mokma wordt gemachtigd de vijf leden te kiezen.
Prof. Dosker sluit de vergadering met dankzegging.
De commissie bestaat uit de heeren Prof. J.T. Bergen, Hon. I. Cappon, Hon. G.J. Diekema, Prof. G.J. Kollen en J.G. Van Putten.
Een gedicht van Prof. Dosker, door hemzelven met gloed voorgedragen, was van dezen inhoud:

De Transvaalsche vrijheidsoorlog.

Schoten knallen, bommen bersten
rofflend roept de trom ten strijd.
Donkre wolken spuwen vlammen,
waar de bliksem ’t rookkleed spljjt,
Kogels treffen, menschen vallen;
’t warme bloed golft uit de wond.
Paarden brieschen, hoeven klettren
op den roodgeverfden grond.
Blanke zwaarden rijzen, dalen,
klieven door de grauwe lucht;
Breede, lange wonden gapen,
waar de ziel haar kluis ontvlucht.
Bange kreten uitgestooten,
door het krijgsrumoer vermoord,
Waar geen minnend oor de laatste —
stervenswoorden — heeft gehoord.

Lijnen slingren, wringen, breken,
waar een bom ze in stukken rijdt;
Doch op nieuw aaneengesloten
golft men voorwaarts in den strijd.
Oogen glinstren, spieren trillen, —
’t dier is in den mensch ontwaakt,
’t Dorst naar bloed, het schreewt om wrake,
’t rijt aan stukken wat het raakt.
’k Zie de strijdbanieren wapp’ren. —
England’s roode leeuwenvlag,
En de vierkleur der Transvalers —
boven ’t woeden van den slag.
Wie zal ’t winnen? Wie zal wijken?
God des hemels help Transvaal!
Dat de wreede volkendwinger
toch hun vlag niet nederhaal!

Ziet zij deinzen, weiflen, zwichten
voor der Boeren moordend vuur.
’k Zie den leeuw al brullend vluchten.
Albion, thans slaat uw uur!
Voorwaarts mannen, rept uw handen,
wreekt de dooden aan uw zij,
Regent kogels, regent bommen
op het heir der dwinglandij!
’t Geldt uw alles, — huis en have,
’t erf waarvoor gij hebt gestreên,
’t Geldt uw vrijheid, ’t geldt uw volksaard,
’t geldt uw toekomst, uw verleên.
Laat ’t verleden u bezielen, —
Potchefstroom, Pretoria,
Langnekpas, Ingogo’s rotsen,
schimmen van Amajuba!

’t Was uw God, die voor u kampte,
die u leerde tot den strijd.
Hij bleef Heer der Legerscharen,
zoo gij slechts Zijn hulp verbeidt.
Menschen mogen trots u tergen,
menschen mogen fel u slaan;
Menschen stout het hoofd verheffen,
in laatdunkend’ eigenwaan.
Menschen mogen—Heah—roepen,
prat op kracht en krijgsbeleid;
God zal lachen met hun woeden.
’s menschen hulp is ijdelheid.
EL is sterker dan de sterkste;
God Almachtig bleef Zijn naam.
’s Menschen macht is machteloosheid,
’s menschen roem een ijdle faam.

Rijs dan vierkleur der Transvalers
hoog in de Afrikaansche lucht!
Wapper waar da helden kampen,
jaag de roodvlag op de vlucht.
Dek de helden in hun graven,
die u minden tot den dood.
Die voor u het leven gaven,
waar ze u steunden in uw nood.
O Transvalers, schrijft hun namen
voor het laatste nageslacht!
Grift z' in marmer, houdt ze in waarde,
zingt hun daden dag en nacht.
Laat uw nakroost immer weten —
’t volkslied was geen ijdle taal;
Wie de vierkleur neer wil halen,
raakt het harte van Transvaal.

Britsche leeuw, o staak uw brullen.
Zwaai uw pluimstaart vrij in ’t rond
Hier zijn mannen die u tarten,
trouw tot aan den laatsten stond.
’t Zijn geen half beschaafde wilden.
bevend waar g’ uw macht vertoont;
Schoon zij smaadlijk zijn belasterd
en getard zijn en gehoond.
Span uw spieren, spreid uw klauwen,
Sla ze uw vijand in de keel,
Drink het hartebloed der vrijheid,
ja vernietig die geheel.
Luister naar uw booze leiders,
speel uw heilloos spel ten eind,
Doch de God der wrake leeft nog
die in toorn u straks verschijnt.

Babylon is eens gevallen;
’t Grieksche rijk verkeerde in puin;
Rome is in ’t niet verzonken;
Spanje boog den trotschen kruin!
’t Hooge hart zal eenmaal beven.
Albion uw uur genaakt!
Mene Tekel staat geschreven,
waar de hand uw muren raakt.
In het graf, dat gij wilt delven
voor de vrijheid van Transvaal,
Zinkt uw eigen macht straks neder,
Want ik hoor der helden taal —
Liever duizend dooden sterven
voor de vrijheid van het land,
Dan dat ooit de vierkleur zinke,
neergehaald door England’s hand.

Adhaesie, zeggen we.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen