Het pausdom

Een paus, neen, een geleerd bisschop van Rome, die in het jaar 590 na Christus’ geboorte den bisschopsstaf te Rome in handen kreeg, doch zich zelf Servum servorum Dei, dat is knecht der knechten Gods noemde, beschrijft in één zijner brieven met de volgende woorden de aanmatiging van al wie zich in de kerk van Christus op aarde den titel van Algemeen Bisschop mocht toeëigenen: „Als de Antichrist komen en zich God noemen zal (2 Thess. 2: 4) zoo moge deze aanmatiging ijdel schijnen, zij is des niet minder verderfelijk. Letten wij alleen op het woord, het zijn maar twee lettergrepen; maar letten wij op het gewicht der ongerechtigheid, het is het verderf zelf. Nu, ik zegge met verzekerdheid, dat een iegelijk, die zich algemeen priester noemt of begeert te laten noemen, in zijnen hoogmoed een voorlooper is van den Antichrist, omdat hij in zijne trotschheid zich boven de overigen verheft.” In een lateren brief schrijft deze Gregorius weder: „En indien één de algemeene Bisschop genaamd wordt, zoo valt dan ook de gansche kerk, als die ééne valt. Verre zij deze dwaasheid, verre zij zulk eene ijdelheid van mijne ooren! Ik vertrouw op den Almachtige, die gezegd heeft en hetgeen Hij belooft, ook ten uitvoer zal brengen: „Een eigelijk, die zichzelven verhoogt, zal vernederd worden.” Verre zij van de harten der christenen deze naam van godslastering, met welke de eer van allen wordt weggenomen, door den éénen die zich de eer van algemeen bisschop aanmatigt.” En opdat niemand meene, dat bisschop Gregorius dit getuigenis alleen tegen den patriarch van Konstantinopel, die zich op dat tijdstip algemeen bisschop of paus wilde noemen, bedoelde, laat Gregorius er terstond op volgen, dat nimmer een bisschop van Rome (tot dien tijd toe) had toegelaten dat hem de naam van paus of algemeen bisschop gegeven werd. In dit woord wordt dus reeds weersproken het leugenachtig beweren der Roomsche Kerk alsof van af Petrus’ tijd te Rome een algemeen bisschop als stedehouder van Christus geregeerd heeft. Eerst na den dood van Gregorius die in 604 overleed, nam Bonifacius den titel aan van algemeen bisschop te Rome, terwijl Keizer Phocas in 606 een besluit uitvaardigde waarbij Rome’s bisschop Bonifacius III tot hoofd der Roomsche Kerk werd geproclameerd. Van af dien tijd vermenigvuldigden de dwalingen zeer in de Roomsche kerk, en klom de macht en het aanzien der pausen aan wie afgodische eer werd bewezen. Zelfs thans, nu na den dood van Leo XIII tot paus is gekozen Pius X, kwamen al de kardinalen en bogen zich voor hem neder om zijne voeten te kussen. Met recht heeft Gregorius, aan wie de Roomsche kerk thans nog haar Gregoriaansch kerkgezang heeft te danken, den paus of algemeenen bisschop een voorlooper van den Antichrist genoemd. Zoo buigt het Roomsche bijgeloof zich voor een mensch, het protestantsche modernisme voor de door de zonde verduisterde rede, en het materialisme voor de stof. Gelukkig zij, die in onzen tijd van on- en bijgeloof zich in geest en waarheid buigen voor den Eenigen Waarachtigen God en Vader van den Heere Jezus Christus.
Tegenover het getuigenis van Gregorius die den paus nog een voorlooper van den Antichrist noemt, stellen wij het getuigenis door Pius IX, den 18den Juli 1870 uitgesproken. Pius IX zeide toen: „Wij leeren en verklaren voor een goddelijk leerstuk dat de paus, wanneer hij in zijn ambt van algemeen bisschop spreekt, met die onfeilbaarheid toegerust is, met welke de goddelijke Verlosser Zijne kerk bij de vaststelling der leer aangaande geloof en wandel heeft willen toerusten en dat derhalve al zulke bepalingen van den paus uit zich zelf onomstootelijk en onfeilbaar zijn. En zoo wanneer iemand het wagen mocht deze onfeilbaarheid tegen te spreken, die zij vervloekt”.
Welk een verschil tusschen dit godslasterlijk getuigenis van den paus, die zijn wereldlijk gezag in 1870 moest loslaten, en den bisschop te Rome die zich een knecht van Gods knechten noemde. Maar nog grooter het verschil tnsschen den paus die deze week met de driedubbele kroon werd gekroond, en den man die eenmaal te Rome in eene gehuurde woning, geboeid aan den arm des krijgsknechts die hem bewaarde, het zuivere Evangelie der vrije genade verkondigde en het zoo treffend schoon naar de gemeente te Rome schreef: Tracht niet naar de hooge dingen, maar voegt u tot de nederige, want ook Christus heeft zichzelven niet behaagd, maar gelijk geschreven is: de smadingen dergenen, die U smaden, zijn op Mij gevallen. Hoe ver week Rome en het pausdom af van de waarheid der Heilige Schrift!

D.B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen