Uit de geschiedenis van het Britsch en Buitenlandsch Bijbel-Genootschap 5

Wanneer wij Thomas Charles het eerste genoemd hebben, dan hebben wij hem daarin de eere gebracht die hem toekwam, maar zonder daarmede aan die van het tweetal anderen in eenig opzicht te kort te doen.
Komt Charles de onvergankelijke eere toe het denkbeeld en plan van zoodanig genootschap het eerst te hebben ontwikkeld, de predikant Joseph Hughes heeft dat denkbeeld bezield en dat plan verwezenlijkt. Hij was de man, die in de merkwaardige zitting van het Tractaatgenootschap op 7 Maart 1802 de woorden sprak; „Indien wij dit voor Wales zullen doen, waarom dan niet voor het vaderland, ja voor de geheele wereld?”
Op die vergadering werd dan ook Hughes als commissie van voorbereiding benoemd, om eene circulaire te ontwerpen, waarin alle Christenen werden opgewekt en uitgenoodigd hunne schouders te plaatsen onder het groote werk waartoe in beginsel besloten was. Aan die opdracht danken wij het voortreffelijke opstel, getiteld: „De voortreffelijkheid der Heilige Schrift eene drangreden om mede te werken tot eene meer algemeene verspreiding ervan in eigen land en daar buiten.”
Dit opstel in ruimer kring verspreid heeft den weg voor het Bijbelgenootschap gebaand, de harten voor hetzelve gewonnen, de sympathie voor hetzelve gewekt, de beurzen voor hetzelve geopend en de medewerking van een aantal aanzienlijke mannen aan de taak van het genootschap verzekerd.
Van af 7 Dec. 1802—7 Maart 1804, de officieele slichtingsdag van het Genootschap, was Hughes de ziel en leider van het geheele werk. Aan hem dankt het genootschap aan den naam dien het sinds honderd jaar met eere draagt en hij vervulde de betrekking van secretaris van dit Genootschap tot zijn dood, op 3 Oct. 1833.
Joseph Hughes was den 1 Juni 1769 in Holborn geboren en promoveerde te Aberdeen in de theologie. Hij stond een tijdlang mede aan het hoofd van het college van Baptisten te Bristol, een betrekking, welke hij later verwisselde met die van herder en leeraar te Battersea, in een deel van Zuid-Londen. Daar en van daar uit heeft hij gearbeid tot zijn dood. Want voor zijne werkzame geest was het plaatsje zijne inwoning te beperkt, en spoedig zien wij hem in alle zaken, die den arbeid van het Koningrijks Gods betreffen, onder de voorste rijen.
Hij was in de Surrey Chapel tegenwoordig, toen George Broden daar het voorstel deed tot het stichten van een Tractaatgenootschap en ging voor in het eerste gebed toen op den volgenden dag 8 Mei 1799 tot vestiging daarvan werd besloten. Hij werd de eerste secretaris van dit genootschap en bleef die betrekking vervullen tot aan zijn dood.
Zijn hart klopte warm voor de dingen van het Koningrijk Gods en straks is hij weer de eerste bij de oprichting van het Bijbelgenootschap, waarvan hij de eerste secretaris was gedurende 31 jaar lang. En dit alles deed hij zonder eenige vergoeding, hoewel hij zelf onbemiddeld en zijn inkomen gering was. En toen hij eindelijk na den dood van zijn vriend Owen onwillig toegaf om een honorarium aan te nemen, gaf hij het volle bedrag weg.
Na een werkzaam, biddend en strijdend leven, waarin hem zware slagen en droeve verliezen getroffen hadden, ging hij blijmoedig de ruste in die daar overblijft voor het volk van God.
Als „dritte im Bunde” moet de heer Tarn worden genoemd. Hij was het, die als bestuurder van het Tractaatgenootschap den predikant Thomas Charles, dien kring had binnen geleid en hem de gelegenheid verschaft, zijn denkbeeld aldaar te ontvouwen. Hij was het, die van stonden aan, het plan met alle kracht ondersteunde en in welsprekende bewoordingen op den zegen wees, die uit zulk een arbeid zou vloeien. Hij wist de belangstelling in den boesem van het Tractaatgenootschap voor het denkbeeld van Charles aan te wakkeren en levendig te houden, zoodat, om in beeldspraak te spreken, Charles het hoofd is, dat het plan gedacht heeft, Tarn, de mond, die het plan aanbevolen, en Hughes de hand die het plan verwezenlijkt heeft.
Reeds van der jeugd aan betoonde Tarn een levendige belangstelling in alles wat den arbeid van het Koningrijk Gods betrof. Hij was niet ouder dan 15 jaar toen zijn vader hem medenam naar eene veldpredikatie van den beroemden Rowland Hill, die een middel tot zijne bekeering werd. Later volgde hij met belangstelling Newton en Romain, ook onder ons geen onbekenden, totdat hij een plaats in het bestuur van het Tractaat Gen. verkreeg.
Daar heeft hij de belangen van het Bijbelgenootschap met kracht bepleit en werd zijn tweede secretaris, eene betrekking die hij met nauwgezetten ijver 33 jaar heeft vervuld. In de notulen der eerste vergadering na zijn verscheiden gehouden, wordt dan ook eene welverdiende hulde gebracht aan de werkzaamheid van den man, zonder wiens medewerking het genootschap niet ware tot stand gekomen. Hij was een man, die zich in alles door het hoogste beginsel, den Heiligen Geest liet besturen, en er in één woord naar streefde aller dienaar tezijn. Zijn laatste woord was: „Ik sterf in geloof en vervuld met de blijde hope des Evangelies.” ’t Was op 9 Jan. 1837 dat hij inging in de ruste zijns Heeren.
Ds. H. Janssen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen