Kerk en Staat

Wij ontvingen ter bespreking in „de Wekker” een circulaire die de beginselen van „De Nederlandsche Tentzending” bevat. Wij hebben vroeger reeds uitgesproken dat wij niet veel voor de Tentzending gevoelden, om reden het doel ons niet duidelijk was. Wanneer men iets onderneemt, moet er een doel zijn, waarop men aanstuurt, en dit doel konden wij bij de Tentzending niet vinden. Wij dachten dan ook uit de beginselen daaromtrent iets naders te vernemen, waardoor er misschien eenige sympathie kon worden gewekt voor dezen arbeid, maar wij moeten al dadelijk met een woord van teleurstelling beginnen. Wij zijn er totaal niets wijzer door geworden, ja, een wel omschreven doel, waarop men met dezen arbeid aanstuurt, wordt er geheel in gemist. Eerlijk gezegd: na het lezen en herlezen van deze „beginselen” is de zaak der Tentzending ons nog duisterder geworden. Wat wil men dan toch met die Tent? Nederland bekeeren? Ons wegzinkend volk terecht brengen? In die streken van ons vaderland, waar het modernisme bijkans alles verwoest heeft, de bevolking gaan bearbeiden door middel van Bijbelverspreiding en Evangelieverkondiging? Dan had men ten minste nog een doel. Het was dan een werk waar ieder Christen noodwendig wat voor voelen moest, terwijl ieder zal moeten erkennen, dat er in dit opzicht ontzaglijk veel te doen is en.... moest gedaan worden.
Maar van dat alles vindt men in de „beginselen” geen enkel woord. Zij bestaat uit drie paragrafen waarvan de eerste haar grondslag en doel inhoudt.
Wat is haar grondslag? „De Nederlandsche Tentzending grondt haar bestaan en werkzaamheden op de beginselen der Evangelische Alliantie”. Allerzonderlingst! Wat is de Evangelische Alliantie en welke zijn de beginselen naar welke wij hier verwezen worden? De Evangelische Alliantie werd in het jaar 1844 te Londen gesticht. Deze Alliantie stelde zich ten doel, met het oog op de scheuringen en verdeeldheid in de kerk, eene liefdevolle verstandhouding te bevorderen tusschen de geloovige Protestantische Christenen, alles af te weren wat in het pausdom en andere verschijnselen der dwaling en der goddeloosheid het Evangelische protestantisme tegenstond, voor godsdienstvrijheid op te komen, inzonderheid zich het lot aan te trekken van de Evangelische broeders, die ter wille hunner belijdenis vervolgd werden, en overal hulp te bewijzen waar Jezus Christus leed in de leden Zijner kerk. Omdat men een vereeniging van geloovige personen wilde zijn, eischte men van ieder lid, dat hij instemming zou betuigen met eene geloofsbelijdenis van 9 artikelen die op de constitueerende vergadering werden vastgesteld. Daar ze misschien niet algemeen bekend zijn, laten wij ze hier volgen:
De Evangelische Alliantie erkent en belijdt:
I. De goddelijke ingeving, autoriteit en genoegzaamheid der Heilige Schrift.
II. Het recht en de plicht van het eigen oordeel van den enkelen geloovige in het uitleggen der Schrift.
III. De eenheid der Godheid en de drieheid der personen in haar.
IV. De geheele verdorvenheid der menschelijke natuur door den val.
V. De menschwording van Gods Zoon, Zijn verlossingswerk voor de zondige menschheid, zijn Middelaarwerk als voorspraak en Koning.
VI. De rechtvaardiging des zondaars door het geloof alleen.
VII. Het werk des Heiligen Geestes in de bekeering en heiliging des zondaars.
VIII. De onsterfelijkheid der ziel, de wederopstanding des lichaams, het oordeel over het menschelijk geslacht door Jezus Christus, tegelijk met de eeuwige zaligheid der rechtvaardigen als met de eeuwige straf der goddeloozen.
IX. De goddelijke instelling van het predikambt, en de noodzakelijkheid en duurzaamheid der inzettingen van doop en Avondmaal.
Dat zijn de beginselen der Evangelische Alliantie. Gelijk ieder zien kan, zijn ze zoo algemeen mogelijk. ’t Zijn niet anders dan eenige algemeene waarheden, uit de Heilige Schrift genomen en zonder eenig verband bij elkander gevoegd.
’t Is een basis zóó breed dat wijlen Prof. Brummelkamp en Groen van Prinsterer eni met Prof. Oosterzee en Doedes en vele anderen op konden staan. Juist de „leerstukken” waarop het aankomt, worden er niet in genoemd en hoe men met de 9 artikelen nog kan omspringen, is het duidelijkste gebleken met de vergadering van 1867 te Amsterdam, waar Prof. Hofstede de Groot uit Groningen ook uitgenoodigd was, hoewel toch algemeen bekend was, dat de Groot een Ariaansche christologie had en niet geloofde in de Godheid van Christus gelijk die in onze Belijdenis geleerd wordt.
Diezelfde vage, algemeene, in den grond der zaak nog zoo weinig zeggende beginselen heeft nu ook de Nederlandsche Tentzending tot grondslag van haar arbeid gelegd en gelijk wij verder zullen zien, is daarmede het geheele program in overeenstemming, of juister gezegd: het is daarvan de consequente ontwikkeling.

L. (Leiden) J.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen