Rom. 10:6–8

O. te L. vraagt naar de beteekenis van bovengenoemde tekstwoorden. Zij luiden aldus: „Maar de rechtvaardigheid, die uit het geloof is, spreekt aldus: Zeg niet in uw hart: Wie zal in den hemel opklimmen? Hetzelve is Christus (van boven) afbrengen. Of wie zal in den afgrond nederdalen? Hetzelve is Christus uit de dooden opbrengen. Maar wat zegt zij? Nabij u is het woord, in uwen mond en in uw hart. Dit is het woord des geloofs, hetwelk wij prediken”.
Tot recht verstand van deze woorden hebben wij te letten op hetgeen er aan voorafgaat. Paulus spreekt in het begin van Romeinen 10 van zijne liefde tot Israël en van het gebed voor dat oude Bondsvolk, dat zich beijvert God te dienen, doch door een weg, die Gode niet kan behagen. Immers dat vleeschelijk Israël tracht door de werken der wet gerechtvaardigd te worden, terwijl het niet verstaat dat de wet als een tuchtmeester tot Christus moet leiden, want Christus is het einde der wet, tot rechtvaardigheid een iegelijk die gelooft. De gerechtigheid uit de wet, zegt Paulus in vers 5, is voor den gevallen zondaar onbereikbaar, want zij eischt: volle onderhouding der wet, alleen de mensch die de wet onderhoudt, zal door dezelve leven. Tegenover die gerechtigheid uit de wet, welke onbereikbaar is, stelt Paulus in vers 6 de gerechtigheid uit het geloof. Deze nu is verkrijgbaar en wordt door Paulus gepredikt. Om die te verkrijgen, behoeft men niet ten hemel op te klimmen, zulk een poging zon gelijk staan met Christus uit den hemel te willen afbrengen, want Hij is de eenige, die door volkomen de wet te vervullen, ten hemel is opgeklommen. Evenmin is het noodig om tot verkrijging van die gerechtigheid des geloofs in den afgrond af te dalen. Ook in den afgrond is zij niet ze vinden, en daarbij, het zou zijn eene miskenning van Christus’ Borgwerk. Christus toch is in den afgrond afgedaald, Hij heeft de diepte des lijdens gepeild en de straffen gedragen om daarna uit den dood op te staan. Zoudt gij dan Christus op nieuw uit de dooden willen laten opstaan, alsof Hij niet opgestaan ware? Hij is afgedaald in den afgrond des doods en dat behoeft gij nu niet opnieuw te doen. Christus heeft dus de rechtvaardigheid, die uit het geloof, is verworven, zij behoeft noch in den hemel, noch in den afgrond meer gezocht te worden. Die gerechtigheid des geloofs zegt dus niet: Mensch, gij moet eerst de wet volbrengen; zij predikt niet: Doe dat en gij zult leven; zij roept niet: Daal af in den afgrond of klim op ten hemel. Neen, zij is zeer gemakkelijk te verkrijgen, nl. door geloovige omhelzing van Christus. Die gerechtigheid is dus niet ver af, maar nabij, want wij prediken haar, zegt Paulus, in de prediking: Geloof in den opgewekten Christus.
De weg der genade en zaligheid is dus niet een weg van werken, van opklimmen in den hemel of afdalen in den afgrond, maar een geloovig omhelzen van den opgewekten Christus, die opgewekt is tot gerechtigheid der Zijnen, welk geloof ook met den mond moet beleden worden, want met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid en met den mond belijdt men ter zaligheid.
Deze weg ter zaligheid was geen nieuwe leer door Paulus aan Israël voorgesteld, maar dezelfde als de leer van Mozes, wiens woorden in Deut. 30:11—14 gesproken, door Paulus in Rom. 10:1—8 een weinig gewijzigd worden overgenomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen