Voorheen en Thans

In „het Centrum” een Roomsch blad wordt herinnerd aan de dagen van het oude Rome, voorafgaande aan de ineenstorting van het eenmaal zoo machtige Romeinsche rijk. Weelde en zingenot, ze waren zeker ontzettend hoog gestegen in den Romeinschen tijd, maar is het teekenende van onze dagen niet: weelde en zingenot? Is de genotzucht niet doorgedrongen in alle standen, en gelijken sommige feesten onzer goudkoningen niet veel op orgiën van het Romeinsche volk?
Welke waren toen de onmiddellijke gevolgen? De ontheiliging, de vernietiging van het huisgezin. Men wilde geen kinderen, men wilde geen huwelijk meer. Deze feiten dringen zich naar voren, ze staan daar in brutale driestheid. Zoo was het in het oude Rome, zoo is het in onze hoog geroemde moderne beschaving. In het Romeinsche rijk in de dagen van het diepst verval, walgde men van alles, wat last en zorg moest verschaffen.
Dus geen kinderen meer. „Het werd een mode geen kinderen meer te hebben, men wilde zelfs niet een eenigen zoon”, schrijft Plinius de jongere, en Petronius voegt er bij: dat zij, die kinderen hadden, weigerden ze te erkennen, uit vrees voor gerekend te worden tot het domme en gemeene volk.
Treffende, maar treurige overeenkomst met veel in onze dagen!
Geven in onze dagen goudzucht en gemakzucht zich niet de hand, en stelt men geen perk aan de vruchtbaarheid der vrouw? Men stelt een grens aan de liefde van God, men werpt de eeuwige wetten omver en bepaalt zelf het getal der kinderen.
Een spotlach heeft men nog over hen, die als weleer de patriarchen de zegeningen des hemels telden naar het getal hunner kinderen; zij behooren tot de domme menigte, tot het gemeene volk.
In Frankrijk is de toestand huiveringwekkend; talrijker zijn de graven die men delft, dan de wiegen die men bereidt; maar ook in ons land hebben wij alle reden ernstig bevreesd te zijn. Het Neo-Malthusianisme, wordt het niet met kracht van argumenten verdedigd door mannen van gezag en in andere opzichten eerbiedwaardige mannen?
Tot zoover de schrijver in het Centrum, Wie stemt er niet mede in? Zelfs dit Roomsche blad ziet het diep verval van ons volk duidelijk in.
In het Romeinsche rijk riep het volk, toen het rijk zijn ondergang nabij was; Geen kinderen, maar brood en spelen! Evenzoo is het thans. De feesten volgen elkaar op; alles wat maar eenigszins als feit ter herdenking in aanmerking kan komen, wordt aangegrepen om feesten te organiseeren. Laat ons eten en drinken en vrolijk zijn, want morgen sterven wij, roept luidkeels de geest van onzen tijd. Zelfs in kringen die zich nog „Christelijk” noemen, dringt de gruwel van het Neo-Malthusianisme door. Dat alles roept ons toe dat do afval al grooter wordt.
Zal het voorbeeld van het oude Romeinsche rijk ons volk nog tot waarschuwing strekken? Tot de Wet en tot de Getuigenis zoo roept ons het Woord des Heeren toe.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen