Vragenbus

W. K. te S. zendt ons de volgende vraag: „Bestaat er vóór de rechtvaardigmaking ook heiligmaking? ja of neen”.
Onze vrager meent dat er vóór de rechtvaardigmaking wel heiligmaking kan zijn, en geeft daarop de volgende toelichting:
„Al is het dat wij niet het welwezen des geloofs deelachtig zijn, maar het wezen, dan is toch de liefde Gods in ’t hart uitgestort geworden door den Heiligen Geest en er is een lust en liefde om in alle geboden Gods te leven en te wandelen en te beoefenen de practijk der godzaligheid. Mocht ik in deze dwalen, zoo verzoek ik beleefd onderricht te mogen ontvangen opdat ik geen verkeerde stelling vasthoude.”
Uit deze toelichting blijkt dat er bij onzen vrager eenige begripsverwarring is omtrent de rechtvaardigmaking.
De Schrift leert ons duidelijk dat de rechtvaardigmaking voor de heiligmaking gaat. Christus is ons geworden tot wijsheid, rechtvaardigheid en heiligmaking (1 Cor. 1:80). Eerst dus rechtvaardiging, dan heiligmaking. In Zacharia 3 zien wij dat eerst den Hoogpriester Josua de vuile kleederen worden uilgetrokken, waarop de kleeding met wisselkleederen volgt. Vervolgens is er sprake van een wandelen in de wegen des Heeren. In onzen Catechismus is er eerst sprake van de verlossing, daarna van de dankbaarheid.
Hoe komt echter onze vrager tot de gedachte dat de heiligmaking reeds plaats heeft vóór de rechtvaardiging? Onze vriend verwart de rechtvaardigmaking met het welwezen des geloofs of met de verzegeling door den Heiligen Geest. Wat toch is de rechtvaardigmaking? Eene richterlijke daad Gods, een vrijspreken van schuld en straf en een recht geven op het eeuwige leven, Deze rechtvaardiging geschiedt in den hemel en op aarde, in het oordeel Gods en in de vierschaar der consciente. Die in den hemel geschiedt, wordt de dadelijke rechtvaardiging genoemd. God roept den dooden zondaar inwendig, maakt hem van dood levend, stort de hebbelijkheid des geloofs of het zaad des geloofs in het hart en de zondaar wordt door dat geloof vereenigd met Christus. De Vader ziet den met Christus vereenigden zondaar aan als rechtvaardig en spreekt hem vrij van straf en geeft hem recht ten leven. Het ingestorte geloof is echter werkzaam, het vlucht tot Christus, grijpt Hem aan, en omhelst Hem en neemt Hem aan met al Zijn weldaden, dit is de rechtvaardiging in de conscientie of de lijdelijke rechtvaardiging. Deze heeft plaats bij de eerste welbewuste uitgaande daad des geloofs. Naar mate nu die uitgaande daad des geloofs sterker of zwakker is, is ook de rechtvaardiging in het geweten klaarder of donkerder. Bij sommigen is zij klaar, bij anderen flauwer, naar de mate des geloofs, of, zooals onze Catechismus zegt, naarmate ik zulke weldaad met een geloovig hart aanneem. Zoo schoon zegt vader Brakel, red. godsd. I cap, 34, bladz. 867: „Doch een hardhoorige, staande in de vierschaar, wordt zoowel vrijgesproken als een scherp hoorende, een zwak geloovige zoowel als een sterke in het geloof.”
Al is dus het geloof zwak en ontbreekt de verzekering des geloofs, ook de zwak geloovige gelooft, en is door dat geloof rechtvaardig voor God. Waar het nu onmogelijk is, dat iemand die door een waarachtig geloof Christus is ingeplant, niet zou voortbrengen vruchten der dankbaarheid, daar volgt uit de rechtvaardiging door het geloof (ook al mist men voor eigen hart de geloofsterzekering) de heiligmaking, want het geloof is werkzaam tot het doen van goede werken.

P. S. Eene andere vraag over de rechtvaardigmaking van G. te A. hopen wij de volgende week te beantwoorden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen