De dag der voorbereiding

Goede Vrijdag! Welke dag met dien. naam bedoeld wordt, is algemeen bekend, ’t is de sterfdag van den Heere Jezus, aan het kruis op Golgotha.
Ontzaglijke gebeurtenis, ’t Was de groote verzoendag, waarop de Hogepriester is ingegaan met bloed in het binnenste heiligdom, ’t Was echter geen Hoogepriester naar de ordening van Aäron, maar het was de Hoogepriester naar de ordening van Melchisedek. die op dezen dag is ingegaan in het Heilige der Heiligen. Maar nu geen type slechts, nu maar geen al beelding of afschaduwing, maar de volle werkelijkheid van hetgeen zoovele eeuwen lang aan Israël door typen en symbolen was te verstaan gegeven. Deze Hoogepriester gaat niet in met het bloed van stieren en bokken, bij behoeft ook geen bloedstorting voor eigen zonden, maar als de vlekkeloos reine en heilige gaat Jezus Christus de Heere in, om met Zijn eigen bloed verzoening te doen voor Zijns volks zonden om te verschijnen voor het aangezichte Gods. Daartoe heeft Hij Zijne ziele uitgestort tot in den dood en heeft het geklonken van Zijn gezegende lippen over dat akelig Golgotha: „Het is volbracht!” Met volkomen heldere zelfbewustheid was de Heere Zijn laatste lijden begonnen, en op dezelfde wijze zal dat lijden en met dat lijden ook Zijn dierbaar leven eindigen. Ziende op de uiterlijke omstandigheden, och dan stemt het alles ons zoo droevig. Want dan schijnt het immers alsof de leugen over de waarheid, de duisternis over het licht, het onrecht over het recht heeft gezegevierd. Als we dan louter op de menschelijke zijde van de zaak blijven staren, dan kan er nooit grooter en schandelijker onrecht worden bedreven dan in de kruisiging van Christus is geschied. Dan kan er nooit een medelijdenswaardiger voorbeeld worden genoemd, dan in Hem ons wordt te aanschouwen gegeven. Ja dan is er geen onverklaarbaarder stuk in geheel de historie aan te wijzen, dan het einde van Jezus van Nazareth. Maar anders wordt dit in het licht van bovenstaande woorden.
Het was de dag der voorbereiding, voor de Joden namelijk, waarbij zij overeenkomstig de wet van Mozes zich hadden voor te bereiden voor het Paaschfeest. Doch in een geheel anderen zin wordt de sterfdag van den Heere Jezus een dag van voorbereiding, We denken daarbij dan niet aan het tijdig toebereiden van spijzen, noch aan eenig ander voorschrift uit de ceremonieele wet, maar we denken aan hetgeen onder het aanbiddelijk Godsbestuur wordt voorbereid, om weldra op aarde te doen hooren, nl. dat Jezus is opgestaan uit de dooden.
Nog konden de vijanden des Heeren niet rusten, want daags na den dag der voorbereiding zijn ze tot Pilatus gekomen met de vraag, om toch het graf van den Nazarener te verzegelen en te bewaken. Niemand van die verblinde menigte vermoedde, wat de Heere zelf voorbereidde, want op de droefheid der Zijnen zou blijdschap volgen. Dan zou het volle licht opgaan over de beteekenis en het doel van Jezus’ lijden, teven en sterven. Door lijden liep de weg tot heerlijkheid voor Jezus, en evenzoo ook voor al Zijne oprechte discipelen.
De Sabbat kwam aan. De Joodsche Sabbat volgde op den Vrijdag, dien we nu den Goeden Vrijdag noemen, en op dien Joodschen Sabbat volgde de eerste dag der week, die later der Christenen Sabbath zou zijn. Die dag geheiligd door de opstanding van den Heere Jezus Christus, is de dag, waarop eeuwen lang zal gejubeld worden: „De steen, dien door de tempelbouwers verachtelijk was een plaats ontzegd, is tot verbazing der aanschouwers van God ten hoofd des hoeks gelegd.”
Was de sterfdag des Heeren voor de Joden een dag van voorbereiding, hoe vreeselijk is het te bedenken, hoe zij, schuldig aan Messiasmoord, te heilig in eigen schatting om zich te verontreinigen in het rechthuis van Pilatus, nu aanstalten gaan maken, om naar de wet van Mozes Pascha te gaan vieren Om die blindheid had Jezus bij Zijn laatste intocht in Jeruzalem geweend en uitgeroepen: „Hoe dikwijls heb Ik u bijeen willen vergaderen, gelijk eene hen hare kiekens, maar gij hebt niet gewild!” Zoo is en zoo doet de mensch, die door ongeloof verblind, aan een letter van de wet zich wil vastklemmen, terwijl men Hem, die het einde der wet is voor een iegelijk die gelooft, niet acht. Toch zal Gods Raad bestaan. Toch zullen al de machten van de hel niet keeren het doel en het einde, waartoe de Heere der heerlijkheid is gekruist. Neen, juist toen het scheen, alsof het optreden van den grooten Profeet van Nazareth geheel mislukt was, werd het grootste heil door God almachtig voorbereid.
Daaraan gedachtig, mag de Goede Vrijdag wel in een bijzonderen zin van het woord een dag van voorbereiding heeten. Voorbereid voor Gods kerk op aarde werd de stof tot eeuwige dankzegging en aanbidding. Daar zullen nog, na. verloop van zooveel eeuwen, de bedehuizen van gewagen, als de feestvierende menigte, vergaderd op den Sabbat van het heerlijk Paaschfeest, baar vreugdezangen aanheft. Dan worden we niet meer gewezen op dat hoofd met doornen gekroond. Dan zien we niet langer op dat lichaam met bloed en wonden overdekt, noch op dat aangezicht, dat de teekenen der schande draagt, maar dan hooren we, dat de steen van het graf is afgewenteld, dat de zegels zijn verscheurd, dat het graf ledig is en dat Christus de Heere uit de dooden is opgestaan. Dat bewijst, dat dood en graf zijn overwonnen, dat het offer door dien eenigen Hoogepriester geofferd, door God is aangenomen en mitsdien de schuld Zijns volks is uitgedelgd, hunne zonden zijn vergeven, gerechtigheid en vrede is verworven door het bloed des kruises.
Daarom mag de gemeente des Heeren van dien dag wel zingen: Dit is de dag de roem der dagen, dien Israëls God geheiligd heeft. In honderden van talen wordt dat groote en uitgebreide heil over de geheele aarde in den naam des Heeren gepredikt. Ieder zondaar, dien het om behoud en redding zijner ziele mag te doen zijn, kan dan hooren, dat er raad is voor verlegenen, dat er genade is in en door Hem, die ’t leven en de onverderfelijkheid heeft aan ’t licht gebracht. Waar uit angst en benauwdheid het noodgeschrei tot God opklimt in de bede: o God, wees mij zondaar genadig! daar komt uit en door het evangelie der opstanding het antwoord: Gelooft in den Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden. Geen zondaar te oud, geen zonden te groot, want het bloed van Jezus Christus Gods Zoon reinigt ons van alle zonden. En wie in Christus gelooft en door het geloof Hem en Zijne weldaden aanneemt, die mag ook hier nog aan veel lijden en beproeving onderworpen zijn, maar dan zat na strijd en lijden eenige blijdschap volgen.
Anders is het met de vijanden des Heeren. Zij die aanvankelijk zich verheugden, toen zij in de kruisiging van Christus hun wensch hadden verkregen, zijn niet weinig ontroerd en verschrikt, toen ze hoorden van hetgeen op den derden morgen was geschied. Met leugen en bedrog, door geld gesteund, heeft men getracht de opstanding des Heeren tot een fabel te maken. Tot op den huidigen dag zijn er menschen geweest en gebleven, die nog steeds, tot hun eigen verderf, dit heilloos werk voortzetten, maar met onverzwakte kracht en heerlijkheid zien we het opstandings-Evangelie gehandhaafd tot op dezen dag. Trouwens er zijn zoo vele historische getuigen, waardoor op onwederlegbare wijze des Heeren opstanding is bevestigd, dat men willens blind moet zijn om hier nog aan te kunnen twijfelen.
Gelukkig evenwel, die door Gods genade aan de waarheid van Christus opstanding niet twijfelt, maar deze met geheel zijn hart gelooft. Want van zoo groote beteekenis is dit, dat een Paulus er van getuigt: indien Christus niet is opgestaan, dan is onze prediking ijdel, en ijdel is ook ons geloof, terwijl ook onze in Christus ontslapenen verloren zijn.
Droefheid, bittere droefheid vervulde de harten van hen, die Jezus lief hadden, bij de aanschouwing van hetgeen op Golgotha is geschied, maar voor die bedroefden volgden de stille Joodsche Sabbat, waarop met den derden morgen een nieuw en heerlijk licht over de donkerheid van het graf zou opgaan. Wat op dien dag, die de Sabbat werd van het Nieuwe Testament, is genoten, is naar waarde niet te omschrijven. Toen ging het licht op over de beloften en toezeggingen door Jehovah aan Zijn volk gedaan. Toen heeft Christus de Heere, in geheel eenigen zin, zich doen kennen als de Opstanding en het Leven. Toen is recht duidelijk geworden, wat de Heere zoo wondervol had voorbereid. En wie zal zeggen, wat het geloof toen heeft gezien in dien Christus, die uit het graf verrezen, overeenkomstig de profetie, als Gods Heilige geen verderving had gezien. Nu was al der vijanden toeleg verijdeld, nu was de laatste slag des vijands verloren. De Paradijsbelofte was vervuld, het beloofde Zaad der vrouw had overwonnen. De waarheid en heerlijkheid van hetgeen Gods engelen hadden gezongen bij Christus komst in de wereld, treedt nu in het heerlijkst licht: Eere zij God in de hoogste hemelen, vrede op aarde, in menschen een welbehagen.
Zoo wordt dan de eerste dag der weke, de dag van groote, van geheel eenige overwinning. Een dag van blijde en van de meest heerlijke herinnering. Een dag voor Gods kerk in ’t algemeen en voor ieder oprecht geloovige in ’t bijzonder, van geheel eenige beteekenis. Klaar als de dag is nu gebleken, dat er hulpe besteld is bij een Held en dat de Leeuw uit Juda’s stam heelt overwonnen. Men kan Christus nagelen aan het kruis, men kan het heilige graf verzegelen en gewapende macht belasten met de wacht over dat graf, men kan zich voor een oogenblik verheugen, zijn doel bereikt en zich van den Nazarener afgemaakt te hebben, maar die in den hemel-woont zal lachen met al dat gewoel der vijanden. In één oogenblik is al des vijands macht verbroken, is al zijn hoop verijdeld, want Jezus, die gestorven is, leeft. Welk een stof tot. vreugde voor allen, die in Hem gelooven. Schrik op deze tijding, dat Jezus leeft, gij Sanhedrin der Joden! Schrik, gij goddelooze koning Herodes, die spottend u van Hem hebt afgemaakt! Ontroer, gij Pontius Pilatus, die den onschuldige aan de vreeselijkste straf hebt overgegeven! Vreest, gij allen, die verwerpers van den Christus zijt, want Hij die dood was, is weder levend geworden. Hij leeft tot in alle eeuwigheid en Hij heeft de sleutels der belle en des doods! Als de rechter over levenden en dooden zal de verheerlijkte eens komen op de wolken des hemels, dan zullen alle zijne vijanden van voor Zijn aangezicht worden verdaan. En zij die op aarde de leden Zijns lichaams zijn, als die hier geroepen worden om met Christus te lijden, zij zuilen eens met Hem verheerlijkt worden. Voor Sions Koning zal alle knie worden gebogen en alle tong zal Hem belijden, want alle vleesch zal de heerlijkheid Gods zien. De Sabbat komt aan. De dag van gemeenschappelijke aanbidding en van onderlinge lofgezangen. Maar wat nog meer zegt: die dag is tevens profetie van de rust, die er overblijft voor het volk van God, profetie van den eeuwigen Sabbat, die op de groote arbeidsweke van ons aardsche leven volgen zal. Dan zullen de weenende Maria’s, de schuldbelijdende Petrussen, de in liefde voorbeeldige Johannessen, dan zal de kleine met de groote Hem zien, die het voorwerp hunner eeuwigdurende dankstof is en in wiens zalige gemeenschap de vreugde des hemels volmaakt zal zijn. Zoo Hij vertoeft, verbeidt Hem, want Hij zal gewisselijk komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen