Brieven uit het Zuiden 1909 (XLIV)

De parlementaire drukte is overal in vollen gang. De staatsbegrooting is het groote onderwerp, waar het alom in de volksvertegenwoordiging om gaat. Ministers hebben dan niet zelden een zware taak. Ieder afgevaardigde in de Kamers der Staten Generaal kan dan zijn goed- of afkeuring uitspreken. De critiek is dan op het regeeringsbeleid in den regel nog al raak. Vooral van mannen, die de regeering niet welgezind zijn. En welke regeering ook aan ’t bewind is, ieder heeft zijn vijanden, ’t Heet dan, dat men zaken critiseert, maar helaas vloeien de debatten over van allerlei persoonlijkheden. Voor een Minister, die ieder spreker moet beantwoorden en alle aanvallen moet weerleggen, is dan heel wat noodig, om eigen waardigheid handhavend, steeds kalm en met degelijke wapenen zijn aanvallers te weerstaan. Weinig menschen weten, hoeveel zelfs verloochening vereischt wordt voor het eereambt van een Minister, op wiens schouders tevens zulk een groote verantwoordelijkheid drukt. Die zich zelf niet kan beheerschen, kan onmogelijk dit hooge staatsambt waarnemen.
In menige kerkelijke gemeente vindt men om dezen tijd van het jaar zoo iets, dat wel eenige overeenkomst heeft met de drukte en beweging in staatkundige kringen. We donken daarbij aan de verkiezing voor Ouderlingen en Diakenen in de gemeente. Soms is daar zooveel om te doen, dat alles in rep en roer is. Vraagt men, hoe komt dat, dan kan daarop niet altijd hetzelfde worden geantwoord. Vooreerst is er altijd verschil van oordeel. De één wil een vrije stemming, de andere is daar fel tegen. Elke methode heeft een licht- en een schaduwzijde. Stelt een kerkeraad candidaten, waaruit de gemeente kiezen kan (wat zeker het meest overeenstemt, met de letter van de Dordtsche kerkorde), dan kan de kerkeraad het nooit zóó maken, dat hij aller verlangen bevredigt. Niet zelden ziet de gemeente veel meer op het werk van den kerkeraad, dan op de gaven en krachten der gemeente. Er mag en moet geijverd om de beste gaven. Maar de vraag is dan, welke zijn in elke plaatselijke gemeente de beste gaven. Vaak wordt ook uit het oog verloren, dat de beste stuurlui aan wal staan, ’t Is o zoo gemakkelijk om het werk van anderen af te keuren, maar het te verbeteren is nog wat anders.
De predikant, die als leider moet optreden, heeft in dezen ook al geen gemakkelijke taak. Wat de kerkorde door jaarlijks aftreden bedoelt, of dit aftreden gewenscht en noodzakelijk is; of de aftredenden aanstonds herkiesbaar zijn; of familieleden in één kerkeraad zitting mogen hebben; of het wettig is om van „groote” kerkeraad te spreken; hoe oud iemand behoort te zijn om voor het ambt van ouderling in aanmerking te kunnen komen; of de ambtsdragers niet eerst beproefd moeten worden, alvorens zij benoembaar of verkiesbaar zijn; en wat te doen als eens iemand gekozen wordt, die niet de minste bekwaamheden bezit — al dergelijke vragen komen niet zelden ter sprake.
Over dit alles is veel te zeggen. Gelukkig is het niet overat altijd zulk een drukte. Er zijn gemeenten, waar men naar aloud plaatselijk gebruik handelt en waar alles ordelijk en stichtelijk toegaat. Maar waar is het, dat menig predikant wel eens veel verdriet heelt gehad tengevolge van die zoogenaamde verkiezingsdrukte. Zoo licht ontstaat er twist en verdeeldheid. Satan zoekt uit alles munt te slaan. Gaan de zaken niet naar wensch, dan is natuurlijk de predikant de eerste, die daar de bittere vrucht van moet smaken. Heeft de prediker het gedaan, dat volgt al spoedig, dat de man niet meer stichten kan. Is er ruime keus voor ambtsdragers, dan gaat het meestal beter en gemakkelijker dan wanneer die keus uiterst beperkt is. Het licht en gering achten van het ambt kan mede oorzaak zijn van moeielijkheden. Er zijn dan menschen, die schier ongemerkt staan naar het ambt, zonder ook maar eenige bekwaamheid daartoe te bezitten. In geestelooze tijden, gelijk we thans in vele opzichten beleven, is er maar weinig noodig om veel ellende te veroorzaken in het gemeentelijke leven. Openbaart er zich veel geestelijk leven, dan is er meer gebed. Dan heeft Satan minder invloed en de heerschappij van Gods genade weerstaat alle verkeerde machten en invloeden. We hebben iemand gekend, die op betrekkelijk jeugdigen leeftijd als ouderling diende, maar de man blonk zoo uit in godzaligheid en in kennis, dat zijn nog jeugdige leeftijd niemand hinderde. Zoo iets is echter uitzondering, waarvan men geen regel moet maken.
Zoo zijn er meer toestanden en zaken, die een kerkeraad wel eens noodzaken naar omstandigheden te handelen. Omdat de gemeente die omstandigheden niet altijd kent, velt men wel eens een verkeerd oordeel, dat zeer zeker geheel anders zou zijn, als men beter met alles bekend was. Verstandig is het om in dezen zeer voorzichtig te zijn. Regeeren is een zware taak. Regeeren stelt op elk terrein van het leven zware eischen. Begin maar met het huiselijk leven, en we k een verschil tusschen het ééne gezin en het andere. Vergeten we niet, dat uit het huisgezin beide Staat en Kerk moeten gebouwd worden.

Z. (Zierikzee) W.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen