Nederland (95)

Twee broeders.
(Vervolg der verantwoording van A. Verdict).
Dit is de ware beproeving voor men aan de tafel des Heeren gaat.
Wanneer nu iemand zich zijne menigvuldige zonden voor oogen stelt, den toorn Gods en de eeuwige verdoemenis; als hij zich spiegelt in de wet des Heeren, en ziet hoe dikwerf en menigmalen hij die overtreden heeft en luistert naar het oordeel en het vonnis van den rechtvaardigen God, die zegt: Vervloekt is hij, die niet blijft in hetgeen geschreven is in het boek der wet, om dat te doen, zoo schrikt zijn geweten en is hij verslagen in zijn gemoed.
Want hij weet wel, dat God waarachtig is en niet liegen kan , en daarom weet hij ook, dat de veroordeeling hem nabij is.
Want God toch heeft dit gesproken en naar Zijne rechtvaardigheid kan hij geen zonde ongestraft laten. Immers hij zegt: De ziel, die zondigt, die zal sterven. Dan zoekt dit verslagen en verschrikt geweten, of er ook hulp of troost is te vinden, om van de straf der zonde en van de verdoemenis verlost te worden.
Dit is dan de ware honger, die den zondaar tot den heiligen maaltijd moet brengen, omdat hij geen gerechtigheid en niets goeds in zichzelven, en ook geen hulp in eenig schepsel kan vinden, die hem van den grimmigen toorn Gods en van de eeuwige verdoemenis, waarin hij wegens de zonde gevallen is, zou kunnen bevrijden.
Dezulken, die alzoo hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, noemt Christus zalig en Hij belooft, dat zij verzadigd zullen worden.
Ja, Christus stelt zichzelven voor als het levende brood en zegt, dat zij, die daarvan eten, niet zullen sterven, maar het eeuwige leven hebben.
En op die wijze worden wij gespijzigd en verzadigd, wij moeten honger en dorst hebben. En dan doet Hij zien door het geloof, dat Hij zelf onze zonden op zich neemt en belooft de vergeving en reiniging der zonden door het vergieten van Zijn bloed, zooals de beloften in het avondmaal luiden.
Wij moeten hongeren en dorsten, om vrij te komen van den toorn en de straf. Christus spijzigt en laaft ons, met de beloften, dat Hij den toorn en de straf van God in Zijn lichaam ontvangt en om onzer zonden wille geslagen en in den dood overgeleverd wordt; en tot verzekering daarvan schenkt Hij ons Zijn lijden, Zijne bloedstorting en Zijn dood, ja Zijn geheele lichaam, opdat wij zeker zouden zijn, dat wij, met Zijne gerechtigheid en verdiensten gespijzigd, van zonden vrij en met God verzoend zijn.
Als ik dan honger, om van den dood als bezoldiging der zouden bevrijd te zijn, spijzigt mij Christus, als Hij tot mij zegt: „Mijn lichaam is voor u in den dood gegeven; neem, dat geef ik u”.
Als ik dorst naar vergeving, zoo komt Christus en zegt: „Mijn bloed is vergoten tot vergeving van zonden; neem, dat geef Ik u “
Wanneer ik deze beloften door het geloof ontvang en aanneem, en zij verzegeld worden met het heilige teeken van brood en wijn, dan ben ik verzadigd, d. i. getroost in mijn gemoed, omdat ik dan zulk een gemeenschap met Christus Jezus gevoel, dat ik Zijn lijden mijn lijden, Zijn dood mijn dood, Zijne verdiensten mijne verdiensten noemen mag; ja, dat Christus mij geheel en onverdeeld gegeven is en toebehoort.
Alzoo is het lichaam van Christus eene geestelijke spijs en Zijn bloed een geestelijke drank, niet een lichamelijke.
Want men komt hier niet, om naar het lichaam, maar naar den geest en naar de ziel gespijzigd te worden.
En dat heeft Christus ons als ’bij testament nagelaten en dat testament met Zijn dood bevestigd, zooals ook Zijn woorden luiden:
„Deze drinkbeker is het N. Testament in mijn bloed, dat voor ulieden vergoten wordt.”
Zoo is dan het natuurlijk lichaam van Christus eene geestelijke spijs en wordt deze spijs ook geestelijk d. i. door het geloof, en niet door den mond of keel genoten.
Alzoo ontvangen wij als boven gezegd is, het waarachtige, natuurlijke en wezenlijke lichaam en bloed van Jezus Christus, dat voor vijftien eeuwen op den berg Calvarië werd gekruisigd en nu aan de rechterhand van Zijn Vader in den hemel is gezeten; dat lichaam, herhaal ik, en geen ander, ontvangen wij in het heilig avondmaal des Heeren.
Nu is het niet noodig, dat Christus van den hemel nederdaalt, om zulk een spijze voor ons te worden.
Want ons geloof rust niet op het brood des avondmaals, maar reikt tot den berg, waar Hij voor zoovele jaren aan het kruis gehangen heeft, ja tot den hemel, waar Hij als de overwinnaar met Zijn Vader regeert; daar genieten wij hem door het geloof; en deze gemeenschap werkt de Heilige Geest in onze harten.

Harderwijk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen