Rome contra Oranje

Een eigenaardig bericht doet thans in onze Nederlandsche pers de ronde. Op 6 Juli heeft de zaakgelastigde van den Heiligen Stoel te ’s Gravenhage in opdracht van den kardinaal-staatssecretaris, uit naam van den Paus aan den Minister van Buitenlandsche Zaken medegedeeld, met verzoek zulks ter kennis van de Koningin te brengen, dat Z. H, met leedwezen vernomen heeft de onjuiste uitlegging in Nederland aan de Encycliek „Editae Saepe” betreffende St. Carolus Boromaeus gegeven, en dat de Paus, smartelijk aangedaan door de gedachte, dat door deze uitlegging eenige woorden der Encycliek de Koningin pijnlijk zouden hebben kunnen treffen, er prijs op stelt H. M, te verzekeren dat Z. H, met de bovenbedoelde woorden geenszins gedoeld heeft op de vorsten uit het Huis van Oranje-Nassau, noch op de voorouders der niet-katholieke onderdanen van de Koningin.
De pauselijke stoel doet in de laatste dagen in verband met de Borromaeus-Encycliek een reeks van domme zetten, waarvan bovenstaande er een is.
’t Is feitelijk bespottelijk, of juister gezegd, ’t is als mosterd na den maaltijd al die betuigingen, welke dienen moeten om den pijnlijken indruk, dien de paus door zijne woorden gewekt heeft, te verzwakken,
’t Is of de man gevoelt, dat hij den mond voorbij gepraat heeft en waarom dit dan niet liever ridderlijk erkend en de Encycliek ingetrokken, dan complimentjes te maken aan Keizer en Koningin,
Waar blijft men op deze wijze nu toch in roomsche kringen met de onfeilbaarheid van den paus ?
Immers de Encycliek Is een stuk dat de paus als Stedehouder Christi heeft uitgevaardigd, zoodat daarin volgens de roomsche leer Christus zelf spreekt. En nu gaat de paus, die beleedigd heeft, mededeelen dat hij niet bedoeld heeft de vorsten van het Huis van Oranje-Nassau, noch de voorouders der niet-katholieke onderdanen der Koningin.
Maar wie heeft hij dan wel bedoeld?
Want een soortgelijke verzekering heeft de paus ook gegeven aan den Keizer van Duitschland!
Zijn eigen onderdanen heeft hij niet bedoeld en de protestanten, verzekert hij, heeft hij niet bedoeld, ergo: wie heeft hij dan bedoeld?
En dat bezien in het licht van zijne onfeilbaarheid: difficile est satiram non scribere, d. w, z. het is moeilijk hier geen satire te schrijven.
Aan de andere zijde lijkt mij het stuk, hoe beleedigend van inhoud ook, niet gewichtig genoeg om er die beweging over te maken, die er in ons kleine land op dit oogenblik van gemaakt wordt.
Laten wij er toch geen April-beweging van maken, want de zaak is het eenvoudig niet waard.
Wij behooren niet tot hen die van meening zijn dat het stuk dood gezwegen moest geworden zijn; dat is allerminst Calvinistisch , en in verband daarmede verwondert ons de slappe houding van onze heden-daagsche Calvinisten wel een weinig.
Maar de politiek draagt hiervan wel een weinig schuld.
Met Rome optrekken, met Rome regeeren, met Rome den buit deelen en dan datzelfde Rome afkammen en bestrijden kan niet samengaan. De coalitie bederft veel.
Maar mee te helpen aan het organiseeren van meetings, gelijk thans plaats vindt, of op kerkelijke vergaderingen moties van afkeuring voor te stellen, achten wij niet doelmatig.
Men kan ook teveel eer aan een zaak bewijzen en wij gelooven dat men in ons vaderland op weg is het woord van den paus meer eer aan te doen dan het verdient en daartegen moet gewaakt.

Onze bestrijding moet geen reclame worden.

Leiden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen