Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Engeland (2)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Engeland (2)

De kracht des geloofs (190)

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

In het jaar 1509 stierf in Engeland koning Hendrik VII en werd zijn zoon Hendrik VIII koning. De jonge vorst zou onder de leiding der goddelijke voorzienigheid aanleiding geven, dat de Hervorming in het Britsche rijk grooten voortgang zou maken.
Hij was de tweede zoon zijns vaders en dus door geboorte geen troonopvolger. Zijn broeder Arthur stierf echter reeds in 1502 en zoo kwam het recht tot den troon op Hendrik. Arthur was slechts kort gehuwd geweest met Catharina van Arragon, een tante van keizer Karel V. De jeugdige echtgenooten hadden geen kinderen en zoo vreesde Hendrik VII, dat de rijke bruidschat van de Spaansche prinses met haar weer naar Spanje zou gaan. Om dit verlies tegen te gaan vroeg hij, reeds spoedig na den dood van Arthur, de hand van Catharina voor zijn zoon Hendrik. Maar Gods Woord verbiedt het huwelijk van een man met de vrouw van zijn overleden broeder en Romes kerk, die in zake huwelijken nog met dat Woord rekent, verbiedt den priesteren zulk een huwelijk in te zegenen. Toch wordt er voor vorsten wel eens een uitzondering gemaakt, als maar de Paus van Home tot zulk een huwelijk toestemming wil geven. Hendrik VII wendde zich dan ook tot paus Julianus II en wist van dezen, na langen tegenstand, de vereischte toestemming te verkrijgen. Zoo bleek het dat in Homes kerk hot gezag van den Paus gaat boven het gezag van Gods Woord, ook in dit opzicht. Hendrik en Catharina werden nu verloofd, maar de huwelijksvoltrekking werd nog eenigen tijd uitgesteld, ter wille van de jeugd van den bruidegom.
Kort daarop werd koning Hendrik VII krank en het volk en het hof zagen daarin een straf des hemels voor de overtreding van Gods gebod. Daarom verklaarde kroonprins Hendrik van het huwelijk af te zien. Doch toen hij in 1509 den troon beklom als Hendrik VIII werd de ziekte zijns vaders en de afgelegde gelofte vergeten en werd het huwelijk gesloten. Hendrik was toen pas achttien jaar oud. De jonge vorst deed veel van zich verwachten, ook voor de kerk van Rome, want hij was, onder den invloed zijner Spaansche vrouw, een ijverig voorstander van het Pausdom. Dit toonde hij zoo duidelijk mogelijk door zijn houding tegenover Luther. Nauwelijks was in Engeland het decreet van den rijksdag te Worms bekend geworden, of hij beval het ten uitvoer te leggen en Luthers boeken, volgens ‘s pausen bevel te verbranden. De koning gaf aan Thomas Wolsey zijn kapelaan, tevens kanselier van Engeland en kardinaal en legaat van Rome, de opdracht te zorgen, dat dit bevel uitgevoerd zou worden.
Wolsey, de zoon van een vleeschhouwer te Ipswich, was langzamerhand tot bovengenoemde hooge waardigheden opgeklommen, en daar hij blindelings al s’ pausen daden goedkeurde, verblijdde hij zich in den gegeven opdracht, waaraan hij met groote nauwgezetheid voldeed.
Toch was koning Hendrik nog niet tevreden. Hij, die door zijn volk zeer vereerd word, zocht do eer van gansch Europa, niet hot minst van den paus door een werkje te schrijven onder den titel: „ Verdediging der zeven Sacramenten, tegen Martijn Luther, door den hoogst onoverwinnelijke Koning van Engeland en Frankrijk, heer van Ierland, Hendrik den achtsten van dien naam.” De paus beloonde Engelands koning met den titel: „Verdediger des geloofs.”
‘t Scheen dus dat Rome en Rome alleen een plaats zou hebben in ‘t Britsche rijk. En toch zou juist deze koning Hendrik VIII aan de heerschappij van ‘t pausdom in Engeland, een slag toebrengen, die nimmer weer geheel zou worden hersteld.
Onder de hofdames van koningin Catherina werd in ‘t bijzonder opgemerkt Anna Boleijn, die door jeugd en schoonheid, maar ook door ernst en degelijkheid zich onderscheidde. Ook de koning merkte haar op en niet lang daarna vatte hij het voornemen op zich met haar in nadere betrekking te stellen. Anna wees echter alle voorstellen des konings met verontwaardiging van do hand en liet zich door geen uiterlijke pracht verblinden. En toch wilde Hendrik zijn wil doordrijven. Maar dan was het noodig, dat hij van Catharina gescheiden werd. Onverwacht bleek het, dat de koning weer gewetensbezwaar begon te krijgen in de nauwen graad van bloedverwantschap, die er tusschen hem en zijne koningin bestond en pogingen in het werk begon te stellen, om de scheiding tusschen hen beiden te doen uitspreken. Daartoe wondde hij zich tot paus Clemens VII, maar èn de paus, èn de wereld begrepen te goed, wat van het gewetensbezwaar des konings moest worden gedacht, en Clemens weigerde aan Hendriks verzoek te vol. Hij beriep zich op de toestemming van paus Julianus, die niet mocht herroepen worden.
Hu scheurde Hendrik zich met zijn rijk van ‘s pausen gezag los en stichtte in Engeland de z.g. Staatskerk, waarvan hij zich zelven het hoofd verklaarde.

( Wordt vervolgd.)

H. (Harderwijk) V.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 21 juli 1911

De Wekker | 4 Pagina's

Engeland (2)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 21 juli 1911

De Wekker | 4 Pagina's