Antwoord aan Br. Oorsprong

Noch de Schrift, noch onze Gereformeerde belijdenisschriften, noch onze Kerkenordeningen kennen oefenaars, zoodat zij geen bedienaars des Woords en der Sacramenten kunnen zijn. Zijn ze gelijktijdig regeerouderlingen dan staan zij in het ouderlingen ambt, doch in de qualiteit van oefenaar hebben zij geen ambt. Onze belijdenis spreekt in art, 30: „Wij gelooven dat de ware Kerk geregeerd moet worden naar de geestelijke politie, die ons onze Heere heeft geleerd in zijn Woord: namelijk dat er Dienaars of Herders moeten zijn om Gods Woord te prediken en de Sacramenten te bedienen; dat er ook Opzieners en Diakenen zijn, om met de Herders te zijn als de Baad der Kerk” enz. Hier worden dus slechts drie ambten genoemd in de Kerk gegeven. Volgens de Kerkorde van Dordrecht zijn er vier ambten, nl behalve de genoemde drie ook bet doktorenambt, dat zijn degenen die de Herders opleiden, doch deze zijn in de Belijdenis in het Herdersambt begrepen.
Ook de Schrift kent slechts de drie ambten als blijvende ambten in de Kerk. Wel worden de Apostelen genoemd, doch hun ambt hield op met hun dood en werd niet voortgezet door andere Apostelen. Het bevel in Matth. 28 : 19 geldt dan ook niet alleen de Apostelen (anders zou met hun dood de bediening des Woords en der Sacramenten geëindigd zijn) maar ook de Dienaren des Woords, wier ambt in de Kerk zou blijven.
Nu worden in Efeze 4 : 11 ook nog Evangelisten genoemd, maar dit zijn niet de oefenaars, zooals u meent. In de vorige eeuw begon men wel in de Hervormde Kerk oefenaars en godsdienstonderwijzers met den naam van Evangelisten te bestempelen, doch geheel ten onrechte. De Evangelisten die Paulus bedoelt als gegeven tot het werk der bediening stonden verre boven de Dienaren des Woords en waren mannen met eene extra ordinaire zending. Zulks kan van de oefenaars niet gezegd. Paulus noemt dan ook in Efeze 4 : 11 de Evangelisten nog vóór de Herders en Leeraars. Evangelisten waren o. a. Filippus, die den Kamerling doopte, Barnabas, Marcus, Lucas, Silas, Epafras, Timotheus, Titus e. a. Deze waren gegeven tot het werk der bediening en hadden dus recht van Sacramentsbediening, wat oefenaars niet hebben. Dr. Bavinck noemt ze in zijn Dogmatiek IV pag. 66, hulpzendelingen der Apostelen en zegt zeer juist van hen:
„Elders dragen deze apostolische helpers den naam van evangelisten, omdat zij, gelijk Christus door den Vader, en de Apostelen door Christus, zoo op hun beurt onder de leiding des Geestes door de gemeente werden afgezonderd voor de verkondiging van het Evangelie. Zij komen du» in drie opzichten met de Apostelen in engeren zin overeen, 1° daarin dat zij krachtens eene bijzondere roeping en aanstelling een ambt dragen, met eene speciale taak 2 Tim, 4:5. 2° dat hun ambt niet tot eene plaatselijke Kerk beperkt is, maar zich uitstrekt tot alle Kerken, tot de algemeene Kerk, zoodat zij macht en gezag hadden over alle Kerken Tit. 1:5, en 3° dat zij deelnemen aan den grondleggenden en gemeente-stichtenden arbeid der Apostelen, zij zijn hnnne medewerkers 1 Thess. 3:2, zij zijn de metgezellen der Apostelen (Hand. 19:29) de medestrijders (Phil. 2 : 25), ja hunne mededienstknechten (Col. 1 : 7; 4 : 7), die nat maken, wat de Apostelen hebben geplant. In den na-Apostolischen tijd verdwijnt dit ambt geheel.”
Denkt u br. Oorsprong dat zulke namen als Paulus voor de Evangelisten gebruikt op de oefenaars van toepassing zijn? Dat zijn toch geen medewerkers met de Apostelen, geen metgezellen, medewerkers en medestrijders der Apostelen, Zelfs de Herders en Leeraars kunnen zoo niet genoemd, hoeveel minder dan do oefenaars. Epafras van Colosse was dan ook geen oefenaar, maar Apostolisch Evangelist, door Paulus mededienstknecht en dienstknecht van Christus geheeten. Epafras stond dus boven de herders en leeraars, die nog wel dienstknechten van Christus maar geen mededienstknechten der Apostelen kunnen geheeten worden.
En nu begaat u helaas eene ketterij, als u schrijft van die evangelisten, dit gegeven waren: „er staat niet, die door de Kerk gemachtigd zijn!” Hier neeme u aan de dwaling dat er in de Kerk kunnen dienen, die wel geroepen of gegeven zijn door den Heere, maar niet door de Kerk gemachtigd. Neen Br. wie door den Heere wordt geroepen, wordt ook door de Kerk gezonden. Als God roept tot het ambt, dan zorgt Hij er ook voor dat zoo’n geroepene Kerkelijk gemachtigd wordt, en dan behoeft zoo’n door den Heere gegevene geen onkerkelijke wegen in te slaan om tot de bediening te komen. God is een God van orde en Hij staat er borg voor, dat al wat Hij aan Zijne Kerk geeft, ook door Zijne Kerk wettig gezonden en gemachtigd wordt. God doet geen half werk, Hij roept inwendig door Zijn Geest en zendt die geroepenen ook door Zijn Kerk. De Kerk kan zich vergissen, zij is feilbaar, zij kan zending geven aan mannen, die niet door God geroepen zijn, maar nog nooit is het geschied dat een van God geroepene niet op wettige wijze tot het ambt kwam door de zending der Kerk. Daar staat de almacht van Slons Koning borg voor. Epafras en de andere Evangelisten hadden dan ook niet alleen eene roeping van den Koning der Kerk, maar ook eene machtiging van de Kerk, zie Hand. 13:3. In 2 Cor. 8:23 heeten zij afgezanten der gemeente, en vers 19 „van de gemeente verkoren.” Zie ook Hand. 11:22 waar Jeruzalem’s gemeente Barnabas den Evangelist zending of machtiging geeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen