Ingezonden

Aan Ds. JANSSEN.
Waarde Broeder!
U hebt de vorige week tot onze verwondering een stukje geschreven over een Centraal Weeshuis, en begon mede te deelen, dat de innerlijke Organisatie onzer Kerk nog lang niet in orde was, en dringt er een weinig op aan, dat Art. 29 van D.K.O. in ons kerkelijk leven moet worden nageleefd. Wij voor ons achten het nog altijd een groot nut, dat er jaarlijks Synode wordt gehouden, maar wat ons smart is, dat er onder de afgevaardigden zoo weinig standvastigheid heerscht, zoodat men de besluiten, het eene jaar gemaakt, het volgende jaar weer verwerpt. Daardoor heerscht er verwarring. Als Diakenen mogen wij toch niet denken, dat de Br.-afgevaardigden zoo onkundig zijn van onze kerkelijke bepalingen, dat zij telkens moeten terugkeeren van hunne verkeerde stappen. Waarlijk, dat is in ons oog niet in den haak.
Wat de weezen-verzorging aangaat, het is noodig, dat deze zeer gewichtige zaak eens aan de orde komt, maar wij zien er geen heil in dat dit vraagstuk besproken wordt in onze kerkelijke pers en in de gemeenten. In de kerkelijke pers kan, meenen wij, een ieder zijn meening niet uitspreken. Dat weet u ook wel. En het gevolg daarvan is, dat de toongevers altijd aan het woord zijn en de anderen worden onmondig verklaard. En zal men als broeders onderling de zaak bespreken, dan roept de eene dit en de andere wat anders, en ten slotte heet het: de vergadering was verward. Waar de diakenen de zaak ter hand genomen hebben, vraagt u: Waarde broeders! wie heeft u mandaat gegeven of daarvoor gemandateerd? Eilieve, wij verwonderen ons dat u zoo kort van geheugen zijt. Op blz. 20 van onze notulen der Synode 1912 wordt in Art. 46 de vraag aan de orde gesteld: Zou de Synode het niet noodig achten stappen te doen tot oprichting van een Generaal Weeshuis ? Toen is opgemerkt, dat het hier eene diaconale zaak geldt. Vervolgens leest men: „Willen diakenen zich voor het bereiken van dit doel met elkander in verbinding stellen, dat is hun zaak, maar de Synode behoort zich niet met dit punt in te laten!” Nu heeft de kerkeraad hun dat mandaat niet verstrekt, maar de Synode. Met smartelijke verwondering merken wij echter, dat de broeders, die het podium (de hoogste zitplaats der Synode) hadden ingenomen, thans zijn omgekeerd en ons diakenen meer tegen dan voor zijn, hoewel zij op de Synode zoo bereid vaardig de zaak in de hand der diakenen overgaven. Wij vermoeden, dat er wel aanstalten worden gemaakt, om op de a.s. Synode het genomen besluit haastig te herroepen, om dan de steenen voor het leggen van een fundament van een Weeshuis op te nemen en naar het hoofd der Diakenen te werpen. Nu, wij hopen dat wij er nog levend afkomen; maar zulk zwenken is niet aangenaam; tegenstand te ontmoeten van wien men medewerking verwachtte, is bitter. Maar wat dan ook gebeure, wij zullen onze begonnen arbeid niet laten varen, maar roepen alle broeders en zusters toe, die het wel met de zaak meenen: steunt in dezen onzen moeielijken arbeid: zend uwe gaven vrij toe.
Wij hebben als Diakenen onze circulaires aan de Kerkerade gezonden. Op onze eerste vergadering in den Haag hadden wij Diakenen, Ouderlingen, zelfs Predikanten verwacht, maar er was niet veel belangstelling. Wij hebben niets in het verborgen gedaan; wij willen niet eigenmachtig optreden.
Verontrust u niet Brs., maar het belang der weezen gaat ons ter harte. Ieder Diaken, die onze vergadering bij woont, kan verslag op zijn Kerkeraad brengen en om voorlichting vragen. U spreekt van gezinsverpleging, en acht daarmede ons werk niet noodzakelijk. Hebt u naarstig onderzocht, hoe het met de weezen in Oud-Beierland gegaan is, waar geheel de Kerk voor geofferd heeft? Weet gij dat de gezinsverpleging der Weezen de gemeente Veenendaal dit jaar 
f 720,— gekost heeft? Hierdoor moeten toch de armen lijden. Weet gij, dat 3 weezen in Dordt de Kerk zijn ontrukt ? Weet gij, dat een wees van Rotterdam thans in Zeist is? Dat alles is omdat wij geen Weeshuis hebben. De ervaring leert, dat Pleegouders meer 't oog hebben op het geld, dan op het belang der kinderen. En zou het voor die arme schepselen voordeelig wezen, om een jaar hier en twee jaar daar besteed te worden? Kan ook een Kerkeraad in een stad nagaan of het in een gezin goed gaat? Onmogelijk, zeggen wij. Maar wilt gij Br. Janssen van het definitief bestuur van het Centrale Weeshuis nog het een en ander vernemen, wacht dan nog een weinig, dan zullen wij D.V. een reglement den Kerkeraden voorleggen en evenals de Agendas der Synode met wit Papier doorschieten, waarop men zijn bezwaren en voorlichtingen kan aanteekenen en ons toezenden.
Met broedergroete,

DiakenBESTERVELD.

Op herhaald verzoek plaatsen wij nog dit stuk. En wij houden onze op- en aanmerkingen achterwege, daar het niet aangaat op beweringen in te gaan alsof de broeders, die het moderamen der Synode van 1912 uitmaakten, thans meer tegen dan vóór een Centraal-Weeshuis zijn. Eerst als die 5 broeders zich hebben uitgesproken, kan br. B. een oordeel over hunne meening vellen.
Ook andere uitdrukkingen over het niet-kennen van de Synodale bepalingen (door onze Synode-leden) en over de „toongevers” mag br. B. wel eens herzien.
Zooals wij zeiden: vóór de a.s. Synode nemen wij geen stukken over deze zaak meer op.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen