Uit het Woord

Dit woord uit het laatste boek des Bijbels schijnt de Roomsche leer wat betreft het stuk der rechtvaardigmaking te staven. Leeren wij, dat de rechtvaardigmaking is een juridische (rechterlijke) daad, de Roomsche kerk daartegen meent dat wij hier te doen hebben met een zedelijke daad, die niet buiten, maar in den mensch geschiedt. Bij Rome is het dus niet een rechtzaak, die beslist over den staat des menschen voor God, maar die alleen en uitsluitend
‘s menschen stand en toestand raakt. Volgens deze leer moeten er dan ook trappen in de rechtvaardigmaking zijn en zou dus Luther's woord geheel onjuist wezen, toen hij zeide: „Ik ben zoo rechtvaardig als dezen, al ben ik niet zoo heilig als zij”.
Het woord nu uit de Openbaring, hierboven geschreven, zou bij vluchtige lezing de gedachte kunnen vestigen, dat Rome steun vindt in de Heilige Schrift, Men blijft van Roomsche zijde ook niet achter om vooral op Openb. 22:11 te wijzen.
Duidelijk staat hier toch, zoo wordt beweerd, dat de rechtvaardigmaking niet een daad is, die eenmaal geschied, maar die nog voortdurend plaats vindt en de mensch tot een hooger standpunt van heiligheid brengt.
Laat ons zien wat biervan waar is!
Vooreerst dient dan gelet op ‘t geen voorafgaat. In vers 10 wijst de Apostel er op, dat de dag van Christus toekomst nadert, want, zegt hij „de tijd is nabij”. Naarmate nu die beslissende dag komt, zal de wereld in goddeloosheid toenemen. Die vuil is, zal nog vuiler worden; de onreinheid der zoude zal diens element zijn. Er is een schrikkelijke ontwikkeling in het zondeproces. De zonde toch is geen zwakheid, maar een ontbindende, vernederende macht, waar door de zondaar van kwaad tot erger voortgaat. Juda en Kaïn staan ons ter waarschuwing in de Schrift geteekend. Als een scherpe tegenstelling teekent de Apostel nu den weg des rechtvaardigen, die moet zijn als een schijnend licht, voortgaande tot den helderen middag toe. Gelijk de goddelooze al verder en verder in het vuil der zonde zich wentelt en voortgaat van ongerechtigheid tot ongerechtigheid, zoo zal de rechtvaardige duidelijk toonen en in de wereld uitbeelden, dat hij een gerechtvaardigde is. Hij zal in handel en wandel een leesbare brief Christi moeten zijn. Dat dit en niets anders de bedoeling van den schrijver is, wordt gestaafd door twee oude handschriften, waar wij niet de lezing vinden „dat hij nog gerechtvaardigt worde” maar „dat hij de rechtvaardigheid betrachte”.
De rechtvaardigmaking is een daad Gods, die maar eens voor altijd geschied, maar de dagelijksche bekeering tot God, is de weg, waarlangs wij de rechtvaardigmaking persoonlijk bewust worden en deelen in den vrede met God door Jezus Christus onzen Heere.
Zoo wordt eenerzijds de rechterlijke beteekenis van dezen Godsdienst vast gehouden en anderzijds zijn zedelijke waarde voor dit leven niet miskent, want „het is onmogelijk, dat al wie door een oprecht geloof Christus is ingeplant, niet zou voortbrengen vruchten der dankbaarheid”.

K. (Kampen) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen