De kracht des geloofs 276

Engeland.
78
Drie jaren werkte Latimer alzoo in Cambridge met grooten zegen, toen er een vervolging uitbrak, waarvan Barnes het slachtoffer werd. Door ’s Heeren genadig bestuur kwam Latimer vrij. De afgezanten des konings hadden namelijk bevel ontvangen de verboden boeken in beslag te nemen en hun bezitters te arresteeren. Latimer had gelegenheid gehad zijn boeken juist op tijd van zijn kamer te verwijderen. Toen dat vertrek onderzocht werd, waren er dus geen verboden boeken en kon hij niet als de bezitter daarvan aangemerkt worden, waarom men hem vrij liet uitgaan.
Toch werd hij op allerlei wijze tegengewerkt en allerlei lagen werden hem gelegd, om hem als ketter te kunnen gevangen nemen, maar steeds weer mocht hij de strik ontkomen. Zelfs werd hij tot bisschop van Worcester benoemd ; maar waar nu zijn invloed te grooter werd, daar vermeerderde ook het gevaar.
Latimer liet zich echter door gevaar, dat hem dreigde, níet van zijn plicht afhouden Alleen toen de uitoefening van zijn ambt hem onmogelijk gemaakt werd, week hij. Koning Hendrik VIII voerde eenige afgeschafte misbruiken van den eeredienst opnieuw in de kerkelijke bediening in. Latimer en eenige andere bisschoppen hadden zich daar scherp tegen gekant, maar ’t mocht hen niet baten. Het Engelsche parlement verhief tot wet, wat de koning begeerde en ieder dienaar van Engelands kerk was verplicht zich daaraan te onderwerpen.
Drie dagen daarna diende Latimer zijn ontslag in als bisschop van Worcester en trok zich uit het openbare leven terug. Doch hij bracht zijn tijd niet in ledigheid door. Hij werkte met de pen, waar hij het door het woord niet meer vermocht.
Eindelijk schenen zijn vijanden over hem te zullen triumfeeren. Tegen het einde der regeering van Hendrik VIII werd Latimer gevangen genomen en te Londen in den Tower gekerkerd. Doch bij den dood van Hendrik en de troons bestijgings vas Eduard VI werd hem dadelijk de vrijheid hergeven. Zelfs werd hem toen zijn bisschopszetel opnieuw aangeboden. Maar hij durfde dat ambt niet weer aanvaarden. Hij was reeds vijf en zestig jaar en had, vooral in den kerker, veel geleden naar het lichaam en alzoo meende hij de plichten, aan het ambt van bisschop verbonden; niet naar behooren te kunnen waarnemen. Liever wilde hij werkzaam zijn als prediker en met toestemming van den koning begon hij een tocht door Engeland, overal waar hij kwam het evangelie des kruises brengende. Zes jaren heeft hij zoo mogen arbeiden met grooten zegen, waardoor hij den naam van apostel van Engeland verwierf.
Toen Eduard VI stierf en Maria den troon beklom, was Latimer een der eersten tegen wie de woede van Rome zich keerde. Reeds twee maanden daarna werd hij voor de vierschaar te Londen gedaagd. Zijn vrienden trachtten hem te bewegen, aan dien oproep geen gehoor te verleenen, maar Latimer zeide: „Ik ben verzekerd, dat de Heere, die mij bekrachtigd heeft, Zijn Woord in de tegenwoordigheid van twee vorsten te prediken, mij ook de genade verleenen zal van Hem te getuigen voor een derde, hetzij het voor haar worde een reuk des levens ten leven, of een reuk des doods ten doode!”
Toen hij over het marktveld Smithfield ging, waar.reeds zoovelen om den geloofs wille waren ter dood gebracht, zeide hij: „Dat Smithfield heeft reeds lang naar mij gehunkerd !”
Zes maanden lang zuchtte Latimer in Londens kerker. De laatste twee maanden had het voorrecht met Cramner en Ridley in eenzelfde vertrek opgesloten te zijn, wat voor hen te zamen diende tot versterking van elkanders geloof in onderling gesprek en gebed. Toen werd ook hij, met zijn beide celgenooten, naar Oxford gevoerd, om daar deel te nemen aan de bekende disputatie.
Door zijn ouderdom schreef hij niet zooveel als de beide anderen, doch gedurig bracht hij geruimen tijd door in bet gebed. En dan was ’t hem dringende behoefte, dat de Heere hem genade mocht verleenen, tot den einde toe standvastig en getrouw te worden bevonden.
Na het laatste verhoor, waarin het doodvonnis werd uitgesproken, werd herhaaldelijk tot Latimer gezegd, dat de koningin hem gaarne genade wilde bewijzen, als hij zich wilde bekeeren, maar de grijsaard antwoordde met vaste stem: „Wacht op geen ommekeer. Ik bid dagelijks en van harte voor de koningin, dat God haar van Uw godsdienst moge bekeeren.
Ds. J. v.d. Vegt
(Wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen