Frankrijk (1)

In 107 artikelen zagen we op enkele martelaren, die in Engeland hun verbindtenis aan de waarheid van Gods Woord tot op den brandstapel en het schavot openbaarden. De laatste, dien we noemden, Rogier Holland, stierf in 1558 onder de regeering van Maria, bijgenaamd de bloedige. Nu zouden we in Engeland meer personen kunnen noemen; immers we hebben uit de velen, die in dat land voor hun geloof stierven, maar eenige grepen gedaan, doch we willen eens zien in een ander land, in Frankrijk, waar eveneens duizenden om des geloofs wil zijn omgebracht.
„Indien een van de Christenvolken aan het hoofd van de Hervorming had behooren te staan, was dit ongetwijfeld het Fransche volk,” zegt zeker schrijver. Want Frankrijk was het vaderland der Waldenzen en Albigenzen. Het bezat reeds een geschiedenis van Iijden en strijden om des geloofs wil, eer Wickleff, Huss of Luther geboren waren. Immers het fanatieke Rome, opgezweept door Paus Innocentius III, had van lachende velden en bloeiende steden en dorpen in het zuiden van Frankrijk woeste vlakten en rookende puinhoopen gemaakt, en de bewoners, wier eenig kwaad daarin bestond , dat ze de waarheid van Gods Woord liefhadden, waren overgegeven aan brandstapel en schavot, of hadden in den vreemde een wijkplaats gevonden. En die niet geheel onbekend is met de geschiedenis van het volk der valleien, weet het, dat duizenden hunner om des geloofs wil waren gedood en verdreven van huis en haard; terwijl nochtans het volk der Waldenzen door heel de geschiedenis heen voorkomt als een heerlijk getuige van de waarheid van des Heeren Woord: De poorten der hel zullen Mijne gemeente niet overweldigen.
Reeds zeer vroeg hadden de koningen van het rijk der Franken zich verzet tegen de aanmatigingen van Romes paus. Om een enkel voorbeeld te noemen, wijzen we er op, dat Karel de Groote in 794 op het Concilie van Frankfort den beeldendienst in de Roomsche kerken had doen veroordeelen. Lodewijk de Heilige en Philips de Schoone, koningen van Frankrijk verzetten zich gedurig tegen het gezag, dat de paus over de kerk van Frankrijk trachtte te verkrijgen, de eerste wierp o. a. den pauselijken bul over de benoeming der bisschoppen in het vuur; de laatste verzette zich tegen de pauselijke inmenging in zijn strijd met Eduard II, koning van Engeland. En toen de paus, uit wraak hierover, den koning verbood van de Fransche geestelijken een buitengewone belasting te heffen, verordende de koning, dat geen vreemdeling zonder zijn toestemming in Frankrijk mocht komen en daar eenigen handel drijven. Diezelfde koning dwong zelfs in 1309 paus Clemens V zijn zetel van Rome naar Avignon te verplaatsen.
Paus Julius II verzamelde een leger om tegen koning Lodewijk XII te strijden. Het parlement van Tours verklaarde, dat de koning niet anders kon dan tegen den meineedigen paus de wapenen op te vatten en Lodewijk liet een gedenkpenning slaan met het opschrift: „Perdam Babylonis nomen.” d. w. z. Ik zal den naam van Babylon vernietigen.
Na Lodewijk XII beklom Frans I den troon van Frankrijk in 1515. Aanvankelijk scheen hij der hervorming welgezind , maar, slaaf zijner hartstochten, werd hij weldra haar hevigste vijand,
Reeds voor Luther zijn vijf en negentig stellingen aan de slotkerk te Wittenberg hechtte, was in Frankrijk de zuivere leer der waarheid verkondigd. Als middel in Gods hand werd daartoe gebruikt Lefèvre, die in 1455 te Etaples, een klein plaatsje in Picardië, was geboren. Hij wordt beschreven als een man van zeer kleine gestalte, van weinig voorkomen en van geringe afkomst, wiens verstand, kennis en krachtig woord daarentegen voor allen, die hem hoorden, groote aantrekkelijkheid had. Hij had slechts een ruwe, zelfs onbeschaafde opvoeding ontvangen, maar had zeer veel gereisd en op die reizen zich buitengewoon ontwikkeld.
Sedert het jaar 1493 onderwees hij de godgeleerdheid aan te hoogeschool te Parijs en bekleedde er onder de professoren een hooge plaats, ja werd zelfs door Erasmus de eerste onder hen genoemd. Langzamerhand kwam hij door de studie des Bijbels tot inzicht van de verkeerdheden van de leer van Rome en werd alzoo van den leugen tot de waarheid bekeerd. Daarna behaagde het den Heere hem met Zichzelven bekend te maken en werd Lefévre het middel in Gods hand tot de verbreiding der waarheid in Frankrijk.

R. (Rijnsburg) V.

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen