Aan den Redacteur van de Wekker

Geliefde Broeder!

Ik gevoel werkelijk behoefte u weer eens te schrijven, vooral in verband met het verlies dat onze Divisie geleden heeft. Misschien heeft het uw aandacht getrokken, dat de commandant van het veldleger op zijn verzoek eervol ontslag verleend is geworden. Pas van een langdurige ziekte hersteld, heeft thans een droevig sterfgeval (zijn eenige dochter overleed plotseling in Indie), hem genoopt ontslag uit ’s lands dienst te vragen. Nu werd gedurende zijn ziekte een gedeelte van zijn commando tijdelijk waargenomen door onze Divisie-commandant. De oudste kolonel was toen met het commando over de Divisie belast. Reeds toen vreesden wij dat wij onzen generaal zouden verliezen en ik heb in tijden zulk een blijde dag niet beleefd en zooveel verheugde aangezichten gezien als toen er bericht gekomen was: de generaal komt terug. Feestelijk is hij ingehaald en. ’s avonds is er aan tafel en door hem en door anderen menig hartelijk woord gesproken, dat uitdrukking gaf aan de blijdschap die aller hart vervulde. Wij waren recht gelukkig dat hij weer bij ons was. ’t Gaf zoo’n geruststelling. ’t Was zoo prettig werken onder het oog van een man, die ook een oog voor ons werk had en te waardeeren wist wat er ook in dit opzicht voor zijn Divisie gedaan werd. Wij meen-den dat nu alle gevaar van hem te verliezen geweken was en zie daar werd het eensklaps dreigender dan het nog ooit geweest was.
Maandagavond 6 December kwam het bericht dat onze Divisie Commandant bevorderd was tot Luitenant-Generaal en benoemd was tot Commandant-Veldleger. Ik vernam het op het station te Bergen op Zoom en ik moet u eerlijk zeggen, dat het mij zóó trof, dat ik zelfs geen lust had dien avond de courant nog te lezen, iets wat ik in dezen tijd nu niet zoo spoedig nalaat. Den volgenden morgen was mijn eerste werk zijn Excellentie (want hij heeft thans den rang van Excellentie gekregen, hoewel hij in dienst niet met dezen titel wordt aangesproken) hartelijk geluk te wenschen met zijne bevordering en benoeming, maar hem tevens mijn leedwezen uit te drukken dat hij ons nu voor goed ging verlaten.
Nog dienzelfden avond werd hem in verband met zijn vertrek, dat op Woensdag-morgen 8 December bepaald was, een afscheidsmaal aangeboden, waaraan bijkans alle officieren die gedurende deze mobilisatie aan den Divisiestaf verbonden ge weest zijn of nog zijn, deelnamen. Slechts enkelen waren door dienst verhinderd. Maar hoe prachtig do tafel ook versierd was en heel keurig de spijzen waren, die werden opgediend, met de stemming wilde het niet al te best vlotten. En toen de generaal zelf het woord nam om afscheid van ons te nemen, was hij zelf zoo bewogen dat hij aanvankelijk moeite had zich te beheerschen, want er was een nauwen band tusschen hem en ons ontstaan in deze mobilisatie. Uit de samen-werking was een samenleving geboren. Wij wisten wat wij aan hem hadden en hij wist wat hij aan ons had. Er was zoo langzamerhand een vertrouwelijkheid en intimiteit ontstaan, die volstrekt geen schade deed aan de discipline, maar waardoor juist die discipline geboren was, die enkel uit hoogachting en waardeering bestaat. Dat is de ware discipline en ouzo generaal was de man die door zijn houding en manieren, zijn gezelligheid en voorkomenheid juist deze discipline wist aan te kweeken. Hij was een mensch met edele hoedanigheden en een generaal van groole bekwaamheid, en deze beiden waren zoo harmonisch met elkander verbonden, dat zij in zijn optreden nimmer waren gescheiden. Daarin lag het geheim van zijne superioriteit, en dat maakte hem voor ons zulk een aangename chef, dien ik nimmer zal vergeten.
Woensdagmorgen half negen waren wij allen op het stafkwartier. De geheele stafwacht was als eerewacht opgesteld en vele burgers uit Oudenbosch waren even-eens aanwezig om getuige van het vertrek te zijn. Persoonlijk nam de generaal van ieder onzer met een hartelijken handdruk afscheid. Daarop inspecteerde hij voor de laatste maal de stafwacht en toen stapte hij in de auto, die de geele vlag voerde. Zichtbaar aangedaan, zeide hij voor de laatste maal: dag Heeren! en toen zette de auto zich in beweging en bracht hem in snelle vaart naar zijn nieuwe bestemming.
Op dit oogenblik weten wij nog niet wie hem zal opvolgen, maar wanneer gij deze regelen leest, zal ook deze vacature wel zijn vervuld en dan hoop ik u spoedig eens te schrijven over onzen nieuwen Divisie-commandant.
Wees intusschen verzekerd van mijn hartelijke belangstelling in uw persoon en arbeid en ontvang mijne broederlijke groete en beste wenschen

t. t.
H. JANSSEN, Veldprediker.
Stafkwartier III Divisie.

P. S. Ik mocht Woensdag 1 Dec. optreden in de Hervormde kerk te Numansdorp, bij, welke gelegenheid er f 36.50 voor de militairen gecollecteerd werd en Donderdag 9 Dec. trad ik op in onze gemeente te Sliedrecht, waar f 60.38 word gecollecteerd. Hartelijk dank voor deze milde bijdragen. Maandagavond huurde ik grond te Nieuw Borgvliet, voor een te bouwen Militaire Tehuis en, Maandag werden, met het oog op Sint Nicolaas, de mannen aan de grenzen in 5 militairen Tehuizen getracteerd op koek, chocolade en sigaren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen