Het verzetten van den tijd

bracht deze week op veel plaatsen heel wat verwarring te weeg, tot zelfs in den openbaren godsdienst. De één houdt zich aan de oude, de ander aan de nieuwe tijdregeling. In de groote steden heeft men daar wellicht minder last mee gehad dan op het platte land. Voor boerengezinnen, die ver van de kerk wonen en die voor zij van buis gaan nog vee hebben te verzorgen, was het hoogst moeielijk, om den nieuwere regeling te volgen. Bij ons deden velen het verzoek aan den kerkeraad om bij het oude te blijven. Aan dat verzoek werd voldaan, en we hadden in 't geheel geen last.
Voor schoolkinderen buiten is het ook zeer moeielijk. We hoorden dan ook al van plaatsen, waar men met kerken en scholen bij de oude regeling is gebleven. Het schijnt zoo eenvoudig, maar hoeveel moeilijkheden uit zulke dingen voortkomen in het praktische leven is niet om te zeggen. Men kan o zoo gemakkelijk van hooger hand zeggen: zoo moet het, maar als arbeiders en werklieden het niet willen, wie kan de menschen dan dwingen?
Men zal het wel gewoon worden, zeggen sommigen, maar die zoo spreekt kent de bezwaren niet. Met plaatselijke toestanden heeft men te rekenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen