Overdraging van den grafsteen van wijlen Ds. DEN BOER aan de familie.

Zaterdag l.l. is de grafsteen van Ds. den Boer aan de familie overgedragen.
Op het kerkhof waren ruim 250 à 300 menschen aanwezig. Het was indrukwekkend, toen br. van Brummen gevolgd door de wed. van Ds. den Boer en het 14-jarige dochtertje naar voren trad. Br. v. Brummen nam het woord en droeg uit naam van kerkeraad en gemeente de grafsteen aan de familie over. Hij sprak eenige troostwoorden tot de weduwe en richtte zich daarna tot het oudste, 14-jarige meisje. Aldus spreker: „Gij, dochter van onze geliefde leeraar, mijn wensch is, dat gij de God uws vaders moogt leeren kennen en dat aan u bevestigd mag worden: „in de plaats der vaderen zullen de zonen en dochteren staan.” Toen spreker geëindigd had, trad het 14-jarige meisje met onverschrokken moed op haar vaders graf toe en sprak staande naast het graf:
„Geachte kerkeraad en gemeente!
Ik mag zeker wel even de vrijmoedigheid nemen u allen een woord van dank toe te brengen voor de belangstelling nog na den dood van mijn geliefden vader ondervonden. Door deze belangstelling voelen wij eenigszins medeleven in onze diepe smart en ik geloof dat het zware verlies, dat mij en mijne familie trof, ook u een wonde heeft toegebracht. Vijf jaren heeft mijn onvergetelijke vader onder u gearbeid, uwe kranken bezocht, uwe treurigen getroost. Rustdag aan rustdag bracht vader ons het Evangelie, en steeds zijn wij op dat eene noodige gewezen, hetgeen wij allen moeten kennen tot zaligheid; en ik hoop van God dat de vruchten van zulk een onvermoeiden arbeid niet zullen achterblijven, en allen steeds aan zulk een voorganger mogen blijven gedenken, want daar is geschreven: „Gedenkt uwe voorgangeren, die u het Woord Gods gesproken hebben; volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst hunner wandelingen.” En ik sluit (toen vouwde de jeugdige spreekster de handen, sloot de oogen en boog zich over 't graf haars vaders) met de woorden uit Openbaringen 14 : 13: „Zalig zijn de dooden, die in den Heere sterven, van nu aan; ja, zegt de Geest, opdat zij mogen rusten van hunnen arbeid en hun werken volgen mot hen.” Deze kinderlijke rede werd met luide, doch weemoedige stem uitgesproken. Het was hartroerend, en men kan wel begrijpen, dat allen, met tranen in de oogen en zeer onder den indruk, het kerkhof verlieten.

Dordrecht. Henkers.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen