Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De reformatie in Ierland (Slot)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De reformatie in Ierland (Slot)

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Naast de Prot. bisschoppelijke kerk staat in Ierland de Presbyteriaansche kerk. Is de eerste eene protestantsche kerk in leer met vele overgebleven roomsche vormen in den eeredienst, met een bischoppelijk bestuur, de laatste is daarentegen eene kerk, die niet alleen Gereformeerd is in de belijdenis, maar ook in de kerkregeering, zooals de naam Presbyteriaansche reeds aanduidt. Deze kerk heeft in 1840 den naam aangenomen van Presbyteriaansche Kerk van Ierland, toen eene vereeniging plaats vond tusschen de Presbyteriaansche kerk van Ulster en de Afgescheidene kerk (Secession church). Beide deze met elkaar vereenigde kerken zijn van Schotschen oorsprong.
Reeds onder de regeering van koningin Elisabeth van Engeland (1558 tot 1603) waren vele Presbyterianen uit Schotland naar Ierland gevlucht, daar in Schotland de Roomsche Maria Stuart regeerde. Zij vestigden zich in het graafschap Ulster en zoo ontstond de Presb. kerk van Ulster. Onder koning Jacobus I (1603—1625) verkregen zij zelfs ondersteuning in geld uit de opbrengst der tienden, waaruit ontstond het zoogenaamde Regium donum, een jaarlijksch door het Engelsche parlement vast gestelde som van toelage, welke in 1871 niet minder dan 44 duizend pond sterling of ruim een half millioen gulden bedroeg. Daar echter volgens de Iersche kerkwet van 1869 de Staatstoelage aan de protestantsche kerken ophield, verloor de presbyteriaansche kerk in 1871 dit jaarlijksch inkomen.
Naast die Presb kerk van Ulster ontstond in de achttiende eeuw de Afgescheidene Kerk. Dit is ook eene Geref. Kerk van Schotschen oorsprong. In Schotland scheiden, (zooals wij dat vermeld hebben, in „de reformatie in Schotland”), de gebroeders Erskine, Ralph en Ebewezer, twee getrouwde dienstknechten van Christus, zich in 1732 van de Staatskerk af, spoedig door andere leeraars gevolgd. Zij wilden niets weten van het patronaatsrecht in de staatskerk van Schotland, waardoor patronen of beschermheeren (?) het recht hadden aan elke gemeente een leeraar op te dringen, welke de gemeente niet wenschte.
De kerk der Erskine's of afgescheidene kerk breidde zich later zeer uit en eenigen harer leden vertrokken naar Ierland, waar zij gemeenten stichtten onder den zelfden naam van Afgescheidene Kerk.
Daar deze kerk evenals de Presb. kerk van Ulster op den bodem der zelfde belijdenis stond, n.l. de West-Minstersche confessie, kwam het in 1840 tot vereeniging. Deze vereenigde kerk telt nu zes en dertig classes en ongeveer zes honderd gemeenten. Zij is dus bijna even groot als de Protestantsche bisschoppelijke kerk. Zij heeft twee theologische colleges tot opleiding van predikanten, gevestigd te Belfast en te Londonderry. Gescheiden van deze vereenigde Presbyteriaansche kerk bestaat er in Ierland nog de Gereformeerde Presbyteriaansche kerk, welke echter slechts weinige gemeenten telt.
Naast deze kerken treft men in Ierland nog een zestig duizend Methodisten, die de laatste jaren in aantal zeer toegenomen zijn. Evenals bij ons het heilsleger doet, trachten zij in opwekkingsbijeenkomsten zondaren tot bekeering te roepen. Zij werken vooral op den wil des menschen, dien zij, hoewel verzwakt ten goede, toch nog als vrij beschouwen ten opzichte van de keus tusschen goed en kwaad. De leer der praedestinatie en totale onmacht des menschen ten goede is hun te streng. Zij worden dan ook naar den Arminiaansch gezinden Westley, Wesleyaansche methodisten genoemd.
Rekent men hierbij nog een drieduizend baptisten, die in Ierland een dertig kerken en vijf en dertig kapellen hebben, dan krijgt men ruim een millioen protestanten tegenover drie en half millioen roomschen, zoodat de reformatie der zestiende eeuw wel eenigen ingang gevonden heeft, maar het geheele Ierland niet tot reformatie heeft kunnen brengen. Toch is er vooruitgang en gaat er kracht uit van het protestantisme, zoodat er hope is, dat in dit eiland, al krijgt het ook eenmaal „home rule”' of zelfregeering, het protestantisme niet meer zal uitgeroeid kunnen worden door de Roomsche overmacht.

's Gr. De Br.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 9 februari 1917

De Wekker | 4 Pagina's

De reformatie in Ierland (Slot)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 9 februari 1917

De Wekker | 4 Pagina's