Frankrijk (73)
De kracht des geloofs (378)
Als een jeugdig man, die gestudeerd heeft om bedienaar des Goddelijken Woords te worden, in zijn stad of in zijn dorp terugkeert en daar den kansel zal beklimmen, wil iedereen, die hem voorheen kende, hem hooren. Zoo was het ook met Calvijn, ja in nog erger mate. Want niet alleen was tij in den omtrek van Pont l'Evèque, dat dicht bij Noyon lag, bekend, maar er was meer dan eenmaal een gemurmel onder het volk rondgegaan, dat de zoon van den bisschoppelijken secretaris niet vrij was van ketterij. Vandaar dat de kerk de menigte niet kon bevatten, als Calvijn predikte. Vandaar ook, dat sommigen luisterden met onverdeelden aandacht, als de jonge man met het bleeke, magere gelaat en den vurigen blik, die getuigde van vaste overtuiging en grooten ijver, dat Woord verklaarde, maar ook dat sommigen kwamen om den inhoud der prediking te beoordeelen overeenkomstig de vastgestelde leer van Rome. Voor velen was de prediking van Calvijn tot grooten zegen en niet weinigen hunner hebben later het aannemen van het Woord Gods met hun bloed moeten bezegelen, anderen wisten het land te verlaten vóór aan hen de straf kou worden voltrokken, door het parlement van Parijs over hen uitgesproken.
Maar ook velen, vooral de priesters uit den omtrek, verzetten zich met alle macht tegen de werkzaamheid van Calvijn. „Men geeft de schapen aan den wolf ter bewaking”, zeiden zij. Hoever die tegenwerking zijn persoonlijke vrijheid in gevaar bracht, is niet uit te maken. Of het door die tegenwerking was, dat hij slechts kort te Pont l'Evèque vertoefde, is evenmin met zekerheid te zeggen. Wel staat vast, dat hij ook meer dan eenmaal de begeerte openbaarde, zich verder in de Grieksche taal te bekwamen. In allen gevalle, na drie maanden vinden we den pastoor van Pont l'Evèque terug als student te Parijs. Waarom Calvijn juist Parijs koos? Was het mogelijk, om èn te Orléans èn te Bourges zijn vrienden te ontgaan, die uit zijn mond het evangelie wenschen te hooren, maar daardoor ook zijn studietijd te veel in beslag nemen? Wie zal het met zekerheid zeggen?
Te Parijs dan liet Calvijn zich weer als student inschrijven en begon opnieuw de letterkunde, het recht en de wijsbegeerte te bestudeeren. Onder de leiding der Goddelijke Voorzienigheid kwam hij daar in kennis met Nicolaas Cop, een der hoogleeraren in de geneeskunde, een zoon van den beroemden hofarts van koning Frans I. De hoogleeraar sprak gaarne met den student van Noyon, en luisterde naar hem, zooals een leerling naar zijn meester luistert. Het onderwerp hunner samenspreking was hoofdzakelijk de leer der waarheid, zooals die in de Heilige Schrift is neergelegd. En professor Cop droeg een zegenende vrucht weg van deze gesprekken, want wat als schaduw in zijn zieleleven had geleefd, dat werd werkelijkheid, dat ontving gestalte voor zijn bewustzijn. Christus Jezus, en die gekruist, werd voor hem het eenige fondament der hoop tot behoudenis.
Toch kon Calvijn ook te Parijs het niet volhouden de wetenschappen der wereld te bestudeeren. 't Ging hem, als het te voren was gegaan: de theologie, de koningin der wetenschappen boeide zijn hart en tot haar voelde hij zich getrokken als met onzichtbare koorden en aan haar wijdde hij het grootste gedeelte van zijn tijd. Enkele studenten in de letterkunde gevoelden hetzelfde als Calvijn. Met hen kwam hij in aanraking en weldra was hij, met zijn helderen blik en langzaam verkregen vrijmoedigheid, het middelpunt van een kleine groep, die zich wijdde aan de studie van het Woord des Heeren.
Er was een tijd geweest, dat de hervormden te Parijs tamelijk vrijmoedig en open voor hun gevoelen durfden uitkomen. Maar die tijd scheen voorbij. De dood van Berquin, vroeger reeds door ons beschreven, gaf den evangelischen een geduchte schok. Na dien tijd bleven zo hun samenkomsten houden, zeker; maar nu zeer in het geheim. „Indien zij het groene hout verbrand hebben,” zeiden ze, „wat zullen ze dan met het dorre doen? In geenen deele het sparen!”
Die samenkomsten in nachtelijke uren in afgelegen wijken, of in onbekende schuren werden ook door Calvijn bezocht, en meer dan eenmaal ging hij daar voor, predikende den rijkdom van Christus voor zich arm kennende zondaren.
K. (Kampen) V.
(Wordt vervolgd.)
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 6 april 1917
De Wekker | 4 Pagina's