Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Indrukken en Ervaringen (CXL)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Indrukken en Ervaringen (CXL)

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

„Loof, loof, mijn ziel, den Hoorder der gebeden,
Vergeet nooit een van Zijn weldadigheden,
Vergeet ze niet, 't is God die z' u bewees.”

Deze heerlijke woorden zongen wij Zondagmiddag 5 Mei in het Mil. Tehuis te Ossendrecht. En wij hadden er redenen voor. Want dienzelfden middag was in de verschillende kantonnementen de heuchelijke tijding ontvangen, dat er weer bewegingsvrijheid mocht gegeven worden en dat Maandag de verloven zouden ingaan. Ik kan onmogelijk beschrijven welk eene uitwerking deze tijding op onze soldaten had. Want er is voor hem geen schrikkelijker denkbeeld dan het stop-zetten van de verloven. Laat hem wacht doen, marcheeren, pionieren, velddienst of avondoefening houden, hij vindt alles goed, zoolang men maar niet aan zijn verlof komt. Want op dat verlof leeft hij! Nauwkeurig telt hij de kugjes, die hij nog verorberen en de wachtjes, die hij nog kloppen moet, alvorens de blijde dag in zijn eentonig mobilisatieleven weer aanbreekt, en als hij eenmaal daar is, dan is de man een en al opgewektheid, ja, dan ken ik momenteel geen blijder mensch dan een soldaat, die met verlof gaat. Zoolang de verloven maar door gaan, heeft hij dat gevoel van gebondenheid niet, maar als die stop gezet worden, zegt hij dadelijk: „wij zitten vast.”
Wat ditmaal bovenal zoo verraste, was het plotselinge en het onverwachte, waarmede het kwam. Er waren natuurlijk allerlei conclusies getrokken en allerlei berekeningen gemaakt. De een zeide: „'t zal mooi wezen als wij met Pinksteren naar huis kunnen;” een ander zeide: „daar behoef je glad niet op te rekenen, want je weet van de vorige malen, dat als het eenmaal ingetrokken is, het niet zoo spoedig gegeven wordt, zij wachten zoo lang als het mogelijk is!” Een derde zeide: „zoolang de overeenkomst met Duitschland niet in de courant staat, behoef je nergens op te rekenen.” En zoo kon men in de Tehuizen allerlei beschouwingen hooren. En als men dan den Veldprediker eens te pakken kon krijgen; die zat aan de Divisie en daar wisten zij veelmeer.” En of ik nu den mannen al zeide, dat men daar evenmin iets wist en zoo goed als de soldaat wachten moest op het telegram van den Opperbevelhebber, dat geloofden zij, eerlijk gezegd, toch maar half. Ook mij heeft het buitengewoon verrast, omdat ik geen vermoeden had dat de publicatie van de overeenkomst met Duitschland op den voet zou worden gevolgd door het geven van verlof. Maar ik mag zulke verrassingen wel! En dan die plotselinge ommekeer in de gemoedsstemming van de soldaten! 's Morgens alles gedrukt en somber. Zij liepen wel, maar niet met die lust en opgewektheid als anders. Op andere Zondagen zijn de wegen in Brabant als bezaaid met militairen, die eventjes heen en weer naar huis, naar de vrouw of naar het meisje gaan, maar thans ontmoette ik geen soldaat.
Den geheelen Zondag zaten zij in het Mil. Tehuis of slenterden wat door het kantonnement en wisten van verveling dikwijls met zichzelven geen raad. Maar toen Zondagmiddag eensklaps bewegingsvrijheid gegeven werd, sloeg plotseling de stemming op. Overal van die glunderige gezichten, die mij altijd zoo prettig aandoen. De fietsen kwamen voor den dag, haastig werden zij opgepompt en daar snorden zij bij honderden langs de Brabantsche wegen. Maar onze mannen hebben zich tijdens die moeielijke dagen waardig gedragen. Er werd niet gekankerd of gefoeterd, niet gemurmureerd of gemopperd. Men hoorde nergens een wanklank. Er waren ook geen dronkemanspartijen. Niets van dat alles was er waar te nemen! De Tehuizen hadden het verbazend druk. Wat daar is omgegaan gedurende dien tijd, is eenvoudig niet te zeggen. Ik heb mij verbaasd, dat er zoo veel geld verteerd werd. Op één avond ontvingen zij in een Mil. Tehuis de kapitale som van 102 gulden. Dat hadden wij nog nooit in deze mobilisatie gehad. 't Kwam wel eens dicht bij de honderd, maar wij hadden het nooit kunnen halen. En toen 102. Maar het is beter, dat het aan koek en sigaren, chocolade en sigaretten weg gaat, dan aan jenever. En toen Zondag het verlof weer afkwam, wel blijdschap, maar geen uitspattingen. Ik kwam in Ossendrecht en het was er zoo rustig en vredig. De deuren van de kroegen open, maar heel weinig soldaten er binnen. Wel heel veel in het Mil. Tehuis en in het gras bezijden den weg. Ik moest er wel met een enkel woord over spreken en daartoe bood Ps. 103:1 een heel geschikt uitgangspunt. En ik moet zeggen: het pakte den mannen. 's Morgens had het hen in een ander verband in Oudenbosch gepakt, toen ik hen gewezen had op de moeielijke tijden, waarin wij verkeerden en de onzekerheid te midden waarvan wij leefden. Ja, dat sloeg in, dat wij mochten samenkomen onder de zegeningen van den vrede en dat wij nog zoo veel genoten boven en voor de anderen. En toen 's middags die verrassende goedertierenheden des Heeren, het genadige onderscheid dat de Heere maakte, hoewel er geen onderscheid was. Ja, wij hebben er allen wat van gevoeld, daar in Ossendrecht, dat de Heere goed was; onverdiend en ongebonden goed, en dat Hij nooit met ons handelt naar onze zonden. Wij zijn daar een oogenblik stil geweest vanwege de goedertierenheden des Heeren. Want er liggen moeilijke dagen achter ons en ik geloof, dat wij nog nooit zoo dicht bij den oorlog zijn geweest als in de laatste dagen van April 1918. Allen zagen de toekomst met eenige bezorgdheid te gemoet, maar de Heere heeft alles wel gemaakt. Het oorlogsgevaar dreef af; de vredeszon brak weer voor ons vaderland door en de getroffen overeenkomst heeft de instemming van ons geheele volk. Soli Deo Gloria!

De Veldprediker.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 17 mei 1918

De Wekker | 4 Pagina's

Indrukken en Ervaringen (CXL)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 17 mei 1918

De Wekker | 4 Pagina's