Vragenbus

J. H. F. te W,
Uiteraard zijn we sterke tegenstanders van het fietsen op Zondag, indien dit nu is eene liefhebberij of alleen voortkomt uit gemakzucht.
Voor u is het, dunkt ons, iets anders. Daar kan bij u geen sprake zijn van medeleven met de gemeente, waartoe gij behoort, of ge moet gebruik maken van den trein, hetgeen regelrecht ingaat tegen het vierde gebod. Maakt u gebruik van de fiets, dan stelt u niemand voor u in het werk en de „doode” machine brengt u op gemakkelijke wijze, waar ge anders niet komen kunt.
Maak er een dankbaar gebruik van, maar kunt ge dat niet, draag dan uwe afzondering. Ge moet in uw eigen gemoed verzekerd zijn van het geoorloofde van uw doen en laten. Onzes insziens is fietsen in dit geval noch tegen de letter noch tegen den geest van het vierde gebod.

Idem. Wanneer een kind gedoopt is in den naam van geloof, hoop en liefde, en later, tot onderscheid van jaren gekomen, zich voegen wil onder de Gereformeerde leer, is die doop dan geldig of moet zoo iemand opnieuw het Sacrament ontvangen?
De doop in den naam van geloof, hoop en liefde is geen doop. De Heiland heeft bevolen te doopen in den Naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes. De door u bedoelde doop is dus niet geldig en zoo iemand moet niet opnieuw gedoopt worden, maar den heiligen doop nog ontvangen.

J. M. v. d. W. te R.
Hoe te verklaren Jes. 42; 1—4 in verband met Matth, 12: 17—21?
Zijn het gekrookte riet en de rookende vlaswiek beelden voor de bekommerden, voor hen die verachterd zijn in de genade, wankelmoedig en twijfelend, of is het zoo, gelijk ik hoorde, dat daarmede de Farizeën bedoeld worden?
De vraag ligt hier; wat moeten we onder gekrookt en rookend verstaan? Volgens do uitlegging die u hoorde is gekrookt hetzelfde als gebroken, rookend alleen nog maar de nawalming van het uitgedoofde vuur. Gekrookt is echter gekreukt. Het riet heeft wel een knak gekregen, zoodat het niet op zichzelf kan staan, maar de gemeenschap tusschen het eene en het andere deel is door de kreuking niet opgeheven. En bij rookend behoeven we niet te denken aan nawalming maar kunnen we ook denken en dat moeten we hier doen immers de Heiland zal niet uitblusschen, aan rook die de aanwezigheid van vuur verraadt. Beide zijn beelden van zwakheid. Kan dit zijn bij een, die het leven mist?
Geenszins, de doode is niet sterk en niet zwak, hij is niets. Maar de levende kan zwak zijn, zoo zwak in het geloof en de hope en de liefde, dat hij gelijk is aan zulk een gekrookt riet. Neen, het leven is er niet uit evenmin als uit de rookende vlaswiek, maar het staat o zoo gevaarlijk, voor den betrokken persoon wanhopig. Hij ziet zijn schuld. Wat is hij waard?
Verbroken, uitgebluscht te worden. Wat wil de Heiland doen en doet Hij ook? Ondersteunen en aanblazen door Zijnen Geest. En dan ontvangt de zwakke weer kracht en dan brandt het rookende lemmet weer helder op. Of dan de kreuking weggenomen wordt?
Jacob was zijn gansche overig leven hinkende aan zijne heup.
Hoe men bij deze beelden aan de Farizeers kan denken is mij onbegrijpelijk, „Zij hebben den medicijnmeester niet van noode.”
Zij staan er in eigen kracht en blazen zelf hun licht aan.
We houden ons aan de oude uitlegging die ons den Heiland toont, Zich ontfermde over den ellendige.

Apeldoorn., Borneolaan 4.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen