Loopen in de loopbaan

Het was om des evangelies wil, opdat ik hetzelve mede zou deelachtig worden, zoo antwoordt Paulus op de vraag, waarom hij den Joden als een Jood, degenen, die onder de Wet zijn, als onder de Wet zijnde, ja waarom hij den zwakke, als een zwakke geworden was.
Om behoudenis der zielen was het Paulus te doen. Om daartoe te arbeiden, had de Heere hem geroepen.
En wat hij nu zelf deed, als een door den Heere onderwezene, daarop dringt hij ook bij anderen aan, dat zij zijn voorbeeld zullen volgen.
En om nu kracht en klem aan zijne rede te geven, wijst Paulus den Corinthiërs op het voorbeeld van de loopers in de loopbaan.
Wat dit was wist men in Corinthe maar al te goed, waar men geen vreemdeling was, van de Grieksche spelen, waaronder de wedloop, om een prijs; in een daarvoor aangelegde loopbaan, één der voornaamste was.
Velen liepen in die loopbaan, maar slechts één kreeg den prijs.
Deze bestond in gekroond worden met laurier en olijftakken, gehuldigd worden door het volk, en waarbij men naam en faam kreeg als overwinnaar, die door velen benijd werd. Hoe groot en hoog men dit ook achtte, 't was alles vergankelijk en verwelkelijk.
Toch deed men er het uiterste toe, om den prijs te verkrijgen.
Men oefende zich soms lang te voren, men ontdeed zich van alles, wat in het loopen hinderlijk kan zijn. Men had er in één woord, alles voor over. Deed men nu alzoo voor een verderfelijke kroon, hoeveel te meer voegt het ons, wil de apostel zeggen, met alle kracht er ons op toe te leggen, opdat wij een onverderfelijke kroon mogen ontvangen.
Het leven der Christenen, kunnen we zeggen is ook een loopen in de loopbaan. Die loopbaan is de weg van Gods ordinantien.
Onder de loopers in deze loopbaan, ontvangt niet maar slechts één, maar velen den prijs.
Bij het loopen in de Christelijke loopbaan, zijn we in de eerste plaats onderscheiden van die allen, die daar in 't geheel niet van willen hooren. Dat zijn de kinderen dezer wereld, ongeloovigen, die met sprekende daden tot God zeggen: Wijk van ons, want aan de kennis uwer wegen hebben we geen lust.
In de tweede plaats moet worden opgemerkt, dat velen onder den naam van loopers in de loopbaan doorgaan, maar die in 't minst geen ernst openbaren, zich van niets onthouden, en mitsdien niet den minsten grond hebben om te hopen op den prijs, en op de kroon, alleen den getrouwen toegezegd, en die ook, als het er op aankomt, alles voor de zaak over hebben.
Om rechte voren te ploegen, moet men niet omzien.
Om gelijk Lot veilig te ontkomen aan dreigend gevaar, moet men zich voortspoeden, niet omzien, en niet blijven staan op den weg.
Wel is de zaligheid door niet één mensch te verdienen, daar gaat het hier niet om, maar behouden wordt ook niemand anders dan in den door God aangewezen weg.
Men kan God en de wereld niet te gelijk dienen.
Er moet een volkomen beslissing zijn in onze keus, zoodat we met een Jozua kunnen zeggen: laat anderen dienen, wie zij dienen willen, maar wij en ons huis, wij zullen den Heere dienen.
Weet gijlieden niet, vraagt de apostel, is u dit een onbekende zaak, is u dit nooit eene stof van overdenking geweest, dat ons leven, als belijders van het evangelie, gelijk is, aan dat van de loopers in de loopbaan.
Die loopers weten het en kunnen het weten, dat slechts één den prijs ontvangt. Die prijs wordt niet bij toeval, ook niet naar willekeur, maar naar recht uitgekeerd aan den overwinnaar. Wie het dan werkelijk om den prijs te doen was, die spaarde geen moeite, die ontzag geen inspanning, die bedwong zichzelven, en kwam op zulk een wijs tot het gewenschte einde.
Met zijn eigen voorbeeld, dringt de apostel er op aan, om in den geestelijken strijd, die op aarde moet gestreden worden, en zegt: Ik loop dus alzoo, niet als op het onzekere, ik kamp alzoo, niet als de lucht slaande, maar ik bedwing mijn lichaam, en breng het tot dienstbaarheid, opdat ik niet eenigszins, daar ik anderen gepredikt heb, zelf verwerpelijk worde.
Zoo iemand dan wist Paulus het, dat zalig worden, alleen mogelijk was uit genade, nooit door de wet.
Maar diezelfde Paulus was er ook volkomen zeker van, dat alleen de prediking van den gekruisten Christus kan beantwoorden aan des zondaars behoefte, en dat alleen wedergeboorte den mensch een nieuw schepsel doet worden.
Maar in alle verbonden zijn twee deelen begrepen. Zalig worden wil ieder, maar zoo weinigen willen zalig worden door den éénen, daartoe door God aangewezen weg.
En nu is het een uitgemaakte zaak, wie een of ander bepaalde plaats wil bereiken, moet den weg kiezen, welke daar henen leidt.
Wie een of ander levensdoel wil bereiken, dient vooraf te overwegen, hoe en op wat wijze, dat doel kan worden bereikt.
Van daar, dat het voor ieder zondaar die door Gods Geest van zich zelven wordt ontdekt, een eerste vraag is, of er nog een weg, nog een middel is, om de straf op de zonde bedreigd te ontgaan en wederom tot genade te komen. In en door de prediking van het evangelie, wordt den zondaar bekend gemaakt met Christus, als met de eenigen Naam onder den hemel tot zaligheid geopenbaard, maar ook ontvangen we daarmede de aanwijzing, hoe en op wat wijze we deel krijgen aan Christus en aan al Zijne weldaden.
Wie echter alleen Christen is in naam, geen Jood en geen Mohammedaan is, maar overigens een belijder van het evangelie met den mond, zonder er zich over te bekommeren, of men wel waarlijk op weg is, om de kroon des levens, uit genade eens te ontvangen, die loopt ook niet in de christelijke loopbaan, gelijk men daarin loopen moet, om het gewenschte einde te bereiken.
Gods heilig Woord is vol van vermaningen en opwekkingen, om toch op de groote zaligheid ons voorgesteld acht te geven.
Om toch te strijden den goeden strijd des geloofs en te grijpen naar het eeuwige leven.
Met vele voorbeelden daarenboven worden we gewaarschuwd, even als men de loopers in de loopbaan der Grieken deden, die men toeriep: Houdt aan, Volhardt, zie op den prijs, die daar schittert aan het einde van de baan. Luister naar geen verleiders. Haast U, anders komt ge gewis te laat.
En wie beschrijft naar eisch de weldaad van hen, die aan het einde van de aardsche loopbaan gekomen, kunnen getuigen tot roem van Gods genade, als een Paulus: Ik heb den goeden strijd gestreden, ik heb den loop geeindigd, ik heb het geloof behouden. Voorts is mij weggelegd, de Naam der rechtvaardigheid, welke de Kroon, de rechtvaardige Rechter mij zal geven.
Dat was geen grootspraak, het was geen fantasie, maar volkomen werkelijkheid, aan den apostel zoo duidelijk openbaar geworden, dat de man onmogelijk daar aan twijfelen kan.
De ernstige loopers in de christelijke loopbaan weten dan ook wat zij zullen antwoorden, als hun gevraagd wordt, waarom zij zich benaarstigen, en waarom zij zooveel ijver en belangstelling openbaren.
Zij kennen de ernst van het leven.
Zij weten, dat het leven een zaaitijd is, waar de oogsttijd op zal volgen.
Zij weten ook, dat men eens maaien zal hiernamaals, wat in dit leven is gezaaid. Ja, zij weten het, dat velen in de loopbaan loopen, maar dat slechts weinigen den prijs zullen ontvangen, als genadeloon, door God den getrouwen toegezegd. Paulus zag zooveel heerlijkheid in Christus, dat hij in één zijner brieven verklaart: alle dingen schade en drek te achten om de uitnemendheid der kennis van Jezus. Christus. Christus is de parel van groote waarde. Hij is de hoop der heerlijkheid.
In Hem concentreert geheel de zaligheid. Die Hem vindt, die vindt het eeuwige leven. Van zichzelf verklaart de Heere: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. In hope is de geloovige in dit leven reeds zalig geworden.
Nog loopende in de loopbaan kan hij er zich van verzekerd houden, dat hem den prijs niet zal ontgaan. Hij, die het beloofd heeft is getrouw. Toch zal die bewustheid niet leiden tot vertragen. Neen, want we weten, het komt er op aan, om zich niet slechts ijverig aan te stellen in het begin, maar daarin te volharden tot het einde.
Maar Gods kind steunt niet op eigen kracht of op eigen gaven, maar alleen op des Heeren Woord. Op Uw Woord, Heere! zegt David, heb ik gehoopt. Dat Woord schijnt als een licht in een duistere plaats. Het geloof leert bezwaren, welke zich bij het loopen in de loopbaan voordoen, overwinnen. Het geloof doet volharden, en door den drang er Goddelijke liefde, gaat het de oprechte vromen als iemand, die goud of parels ziet schitteren in 't licht van de zon.
Strijd, lijd, en worstel dan, al loopende in de loopbaan, maar er zijn in die loopbaan opschriften, die met gulden letters geschreven, den loopers bemoedigen, en voortdurend opwekken, om toch alles te vermijden, wat uw loop zou vertragen.
De wijze en de dwaze maagden in de bekende gelijkenis des Heeren, waren allen uitgegaan met olie in de lampen, maar alleen de wijze hadden met mogelijke teleurstelling gerekend, en olie in de vaten meegenomen. En we weten hoe het met die wijzen, maar ook hoe het met de anderen gegaan is.
Loopen in de loopbaan is wat anders dan zitten en liggen.
Veel menschen hebben een opvatting, alsof het genoeg ware, als men maar eenmaal in de christelijke loopbaan is. Er is groot verschil tusschen de openbaring van de kerk, die zichtbaar is, en het wezen van de kerk, dat onzichtbaar is. Alles wat op den Sabbat naar de kerk gaat, kan tot openbaring van de kerk behooren, zoo kinderen als volwassenen, maar daarmee zeggen we niet, dat al die kerkgangers behooren tot het wezen van de kerk. Daartoe behooren alleen alle wedergeborenen, daartoe van eeuwigheid door God in Christus uitverkoren, en alleen, allen aan den Alwetende bekend.
Hierin openbaart zich de macht van het ongeloof, om op allerlei wijzen, als door slaapmiddelen, de menschen te doen insluimeren.
Vandaar zoo weinig bewustzijn, dat ons leven op aarde gelijk is aan het loopen van de loopers in een loopbaan, die loopen om den prijs. Er is bij velen die christenen heeten, veel meer kommer over en belangstelling in tijdelijke dingen en in maatschappelijke aangelegenheden, dan in hetgeen bedacht en behartigd moet worden, zullen we de kroon des levens ontvangen.
Toch weten we, dat niet die daar zegt: Heere, Heere, maar zij, die den wij des Heeren hebben gedaan, de zaligheid zullen beerven. En al blijft dit, gedurende het tegenwoordige leven nog maar een klein beginsel van de gehoorzaamheid aan God verschuldigd, — en al blijft het daarenboven alles nog door zooveel gebrek gekenmerkt, — toch is er bij de oprechten de wensch en de begeerte, om was het mogelijk, zonder zonde voor God te leven. Daardoor moet dan ook het bewijs worden geleverd, dat ge, bij uw loopen in de christelijke loopbaan, niet koud noch onverschillig zijt. Neen dan onderscheidt ge u van allen, bij wie de ernst des levens ontbreekt.
De oprecht geloovige, houdt den prijs in het oog, en die weet, men moet beginnen maar ook volhouden.
Geen prijs zonder strijd. Geen kroon zonder kruis.
Christus de Heere is de Zijnen voorgegaan en roept hen om Hem te volgen, door lijden tot heerlijkheid. Eenmaal, door Gods genade, het gewenschte einde bereikt, zal de ellende en de moeite, welke ge doorleefdet, spoedig en voor altijd zijn vergeten. Dan, ja dan zingen zij in God verblijd van 's Heeren wegen.

Vermoeid van het loopen in de loopbaan, zullen de overwinnaars eens rusten, eeuwig en zalig rusten bij Hem, die hun kocht met zijn bloed.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen