Veronderstellen 24

Naast een uitspraak van Prof.Lindeboom kan hier nog genoemd eene van Ds. T. Bos, in leven redacteur van „de Wachter”. Ook voor hem was het standpunt, door Dr. A. Kuyper Jr. ingenomen, ongereformeerd en onschriftuurlijk, Zie hier wat Ds. Bos schrijft over de veronderstelde wedergeboorte van Paulus: „ Aldus een Godslasteraar, een vervolger, een verdrukker, toch een wedergeboren mensch; al dat gruwelijk kwaad, heel dat leven door tot op den weg naar Damascus, maar geplaatst op rekening van de oude natuur; zaad der wedergeboorte in 't hart, zonder dat dit zaad invloed heeft op des menschen leven! Is het niet te betreuren, dat een Dienaar des Woords het goed vindt de kerken zóó voor te lichten” (Wachter No. 46, 2e Jaargang). Maar Ds. Bos hield nog goeden moed, want dit werd geschreven in Oct. 1904, en hij leefde in de stellige verwachting, dat een Gereformeerde Synode nooit deze ongereformeerde leer zou gedoogen. Leefde hij niet in de „Gereformeerde kerken”, vereenigden die kerken zich niet rondom den standaard der Gereformeerde belijdenis, was het die kerken niet een eere, om deze aloude Schriftuurlijke belijdenis te handhaven. Ja, het is waar, dat groepje Christelijke Gereformeerden had het wel eens anders gezegd, had gesproken van een afwijken van de gereformeerde belijdenis, maar dat was immers niet anders dan smaad en laster. Neen, wijlen Ds. Bos vleide zich, dat een Gereformeerde Synode deze leer der veronderstelde wedergeboorte van Paulus zou veroordeelen.
Dat dit de gedachtegang van Ds. Bos is geweest kan blijken uit wat hij schreef even voor het bijeenkomen der Generale Synode in 1905.
22 Aug, 1905 werd de Generale Synode der Gereformeerde kerken te Utrecht geopend, waar belangrijke leergeschillen zouden besproken en beslist (?) worden. In Juni 1905 schreef Ds. Bos een stukje, waarin niet onduidelijk uitkwam, hoe vol moed hij en velen met hem de uitspraak der Synode te gemoet zagen. Hij schreef in de Wachter van 9 Juni 1905 een stukje met het bemoedigend opschrift: „Tot op de Gen. Synode” —, dat aldus aanvangt: „Het is den lezers bekend, dat Dr. A. Kuyper Jr. predikant te Makkum, de stelling verkondigde, dat Paulus, die als jongeling behagen had in den moord van den godzaligen Stephanus en die later zelf was „blazende moord en bedreiging” tegen de geloovigen, dat Paulus in dien tijd reeds wedergeboren was, dus reeds een nieuw hart van den Heere had ontvangen. Tegen die leer kwam prof. Lindeboom in verzet, en klaagde den Dienaar des Woords bij zijn kerkeraad aan. Deze sloeg die aanklacht af met de leuke opmerking, dat zij alleen wilde hooren naar een prof. in de Dogmatiek. Op de Classis gebracht meenden deze broeders, dat er van onrechtzinnigheid geen sprake kon zijn. Zoo beschermd door Kerkeraad en Classis, daagt Dr. Kuyper den professor uit en eischt van hem, dat hij met zijn aanklacht door zal gaan tot de Generale Synode”.
En dan besluit Ds. Bos dit stukje met de woorden: „Dat wordt een belangrijk onderworp op de a.s. Gen. Synode. Wij hopen, dat de Synode er zich niet afmaken zal met een motie van vertrouwen, maar de zaak in ernstige behandeling zal nemen, bewijzende uit de H. Schrift en uit onze Belijdenisschriften, wat waar is en Gereformeerd”.
Hoe bleek spoedig, dat Ds. Bos zich vergist had en dat hij wel leefde in kerken, die zich Gereformeerd noemden, maar „wat waar is en wat Gereformeerd is” niet durfden belijden. Immers heel die schoone verwachting van Ds. Bos bleek heel spoedig niet veel meer dan een schoone droom te zijn en het is gebeurd in de jare 1905 dat een Gereformeerde(?) Synode niet meer, om in de toon van Ds. Bos to blijven, kon bewijzen uit de H. Schrift en uit de Belijdenisschriften „wat waar is en Gereformeerd”.
Letterlijk toch zegt de Synode, dat de zaak van Paulus' onderstelde wedergeboorte op grond van de belijdenis niet tot beslissing kan worden gebracht. En nu ziet men een ongereformeerde leer door een Gereformeerde (?) Synode geduld. En hoe zeer Prof. Lindeboom en Ds. Bos ook gewaarschuwd hebben tegen deze verderfelijke leer, de Synode der Geref. Kerken was een Gallio gelijk en in 1907 zag het boek het licht: „De band des verbonds”, boven welks inhoud wijlen Ds. Bos als in vlammend schrift zette: „is het niet treurig, dat een Dienaar des Woords het goed vindt de kerken zóó voor te lichten.” Maar treuriger is nog, dat deze kerken zulk een leer handhaven.
Apeldoorn
J.J. van der Schuit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen