Van verre en van nabij

Zie zoo. Ze zijn er! Wie... wat? Wel de Evangelische of Nieuw-Testamentische gezangen. Misschien dat ge aanstonds zegt, „Maar dat is toch geen bijzonderheid; de gezangen en de gezangenkwestie hebben een te droeve vermaardheid gekregen, dan dat dit aan iemand, die kerkelijk meeleeft, onbekend ion zijn.” En toch, er wenkt een nieuwe phase; we lijn weer een liederenboek rijker geworden en naait de vrij Evangelische en Hervormd Evangelische hebben wij nu ook de Gereformeerde Evangelische gezangen of Nieuw-Testamentische liederen gekregen. Bij den uitgever Braadt te Amsterdam is een liederenboekje uitgegeven 132 bladz. groot, bevattende twee en vijftig liederen. In het voorwoord leest ge den wensch: „Mogen deze liederen, door den leges Gods, ook hiertoe medewerken, dat eerlang nek lofzangen ter eere van het Lam, dat geslacht is voor onze Konden, gezongen worden in de Gereformeerde Kerken in Nederland en zijne Koloniën, van Afrika en van Amerika.” Of de Gereformeerde Kerken nu wel aanstonds er toe zullen overgaan, deze gezangen te sanctioneeren, mag betwijfeld. Maar het Trojaansche paard staat voor de muren en velen zullen het mooi vinden, en gelijk bij de eerste invoering der gezangen spreken van vooroordeel, stijfhoofdigheid, bekrompenheid, wanneer men in het koor ter verrijking van het Kerkgezang niet mee jubelt.
De vaderen der scheiding hadden zeker niet kunnen vermoeden, dat velen hunner nazaten den gezangenbundel weer zouden opzoeken.
Ds. Cock schreef in 1834. „Niet te vergeefs hebben onze wijze en vrome voorvaderen in de zoo doorluchtige en beroemde Synode van Dordrecht, wel voorziende, dat eenige zieke geesten eenmaal nog zoeken zouden hierdoor de Kerk te bederven, belast en bevolen, dat er geen nieuwe gezangen in de kerk zouden ingevoerd worden. Onze eeuw echter, die waanwijs alles tracht te vernieuwen, te veranderen en te verbeteren, heeft den raad der enden verlatend, met Rehabeam, ook in dezen eigen zin en wil gevolgd, maar waarlijk met geen beter gevolg dan deze dwaze Koning, de onwijze zoon van den wijzen Salomo.”
Maar, dat schreef de Cock in 1834 en nu zijn wij weer zooveel jaren verder. Wees nu maar stil, de Gereformeerde gezangenbundel is er, en de leden der Gereformeerde Kerken kunnen straks hun hart ophalen òf ... vasthouden.

In de Heraut oordeelt Dr. de Moor, dat het een bewijs van zwakheid is, nu wij in „de Wekker” hebben geweigerd een advertentie te plaatsen voor het boekje van Ds. J. van der Linden over het bestaansrechter Chr. Geref. Kerk. Dit is naar de zienswijze van Dr. De Moor een merkwaardig staaltje van zich zwak gevoelen ... Als dat zoo is, dan Jijden de Gereformeerde kerken zeker aan een totale verzwakking, en dan zou ik hier meer dan één staaltje van Gereformeerde Kerkbodes kunnen noemen. Maar Dr. de Moor schijnt dit niet te weten; toch moet hem de gelijkenis van balk en splinter niet onbekend zijn.

Veel geschreeuw, maar weinig wol. Ik heb natuurlijk ook dat beekje van Ds. v. d. Linden geleien over het bestaansrecht dor Chr. Geref. Kerk. En dat ik hier en daar een streep, en geen kleintje ook, heb gezet, zult ge wel begrijpen. Zonder nu op den inhoud van dit boekje in te gaan, dacht ik bij hot lezen, zou Ds. v. d. Linden soms bij den Roomschen historieschrijver Bossuet ter school geweest zijn. Bossuet heeft een bekend werk geschreven „Histoire des Variations des Églises Protestantes” (Geschiedenis der verschillen in de Protestantsche Kerken). Dit werk wordt aangevangen mot deze woorden, „indien de protestanten grondig wisten, boe hun godsdienst eigenlijk was ontstaan, dan zou de reformatie, waarop zij zich zoo zeer beroemen, slechts verachting bij hen oproepen (si les protestants savaient à fond, comment s'est tormés leur religioncette réforme, dont ils se vantent. ne leur inspirerait que du mépris).
Éénzelfde gedachtegang spreekt u in het boekje van Ds. v. d. Linden toe. De Christelijk Gereformeerde Kerk kent haar ontstaan niet; indien zij dit eens wist, dan .... maar dat weet Ds. v. d. Linden, gelijk Bossuet het wist van het Protestantisme. Ja, ja, die twee heeren weten het wel.

A. (Apeldoorn) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen