Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Kerk en Staat

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Kerk en Staat

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

't Gaat tusschen Frankrijk en Duitschland thans hard tegen hard en het is begrijpelijk, dat Europa met bange spanning deze geweldige worsteling gadeslaat, want het fatale van den toestand is: dat geen van de partijen meer terug kan.
Frankrijk kan niet terug, want dan is het tegenover Duitschland zijn prestige kwijt, en het kan gerust zeggen, dat er van de Duitsche oorlogsmillioenen geen enkele terecht komt. En Duitschland kan niet terug, want dan levert het zich met gebonden handen en voeten aan Frankrijk over. Duitschland is verloren wanneer het thans zou toegeven. De strijd zal dus worden doorgezet tot bet bittere einde en niemand weet, wanneer dat einde komt en hoedanig dat einde zal wezen. Want dat het gansch anders loopt dan Poincaré en zijn raadslieden hebben verwacht, staat vast, en dat het tegenovergestelde door deze maatregelen wordt bereikt van het geen zij beoogden, wordt met den dag meer openbaar. Poincaré met de zijnen stuurt op het uiteenvallen van Duitschland aan en zij bewerken een eenheid, zoo hecht en zoo sterk, als zij nooit te voren was. Door alle Duitsche gouwen vlamt de eenheid en de vaderlandsliefde op en er worden thans weer liederen gezongen, waarvoor men zich eenige maanden geleden nog zou hebben geschaamd in het bezette gebied; terwijl de Fransche vlag op de Duitsche vesting Ehrenbreitstein wappert, zingt men thans uit volle borst: „Die Wacht am Rhein”. Poincare smeedt Duitschland geestelijk en stoffelijk aaneen.
„Als een lid lijdt, lijden alle leden mede,” zegt de apostel en het moet ons goed doen in dezen tijd ook die heerlijke waarheid te zien bevestigd. Want er wordt in Duitschland en vooral in het bezette gebied op dit oogenblik ontzaglijk geleden en zeer waarschijnlijk zal dat lijden toenemend worden verzwaard. Want wanneer Poncaré en de zijnen zien, dat zij in plaats van hun doel te bereiken, steeds verder van dat doel afraken, zullen zij tot scherpere maatregelen en zwaarderen druk hun toevlucht moeten nemen. Zij zullen zoo noodig niet terugdeinzen voor een algeheele isolatie van het Roergebied. En dan? Wanneer zij allen in- en uitvoer hebben stop gezet, wanneer de Roer volslagen van het Duitsche vaderland is afgesneden; wanneer kommer en gebrek, ellende en hongersnood met den dag zullen toekennen, wanneer ten slotte het volk tot razernij en wanhoop gebracht in opstand komt tegen zijn onderdrukkers, zal Poincaré het dan gewonnen hebben? Zal Frankrijk dan zijn Duitsche millioenen ontvangen? Dan heeft Frankrijk het radicaal verloren, want dan zal het blijken, dat het overal in de wereld begint te gisten en te kooken. 't Is nu al niet rustig meer. In België zijn reeds groote volksvergaderingen gehouden om te protesteeren tegen het samengaan met Frankrijk en de bezetting van het Roergebied. De Engelsche arbeidersorganisatie heeft bij de regeering een scherp protest tegen Frankrijks handelingen ingediend. In Amerika roert de bekende senator Borah zich duchtig en in een intervieuw heeft hij gezegd: „ Wij zien op het oogenblik het Duitsche volk overgeleverd aan het meest vernietigende en meedoogenlooze militarisme, en wij (Amerika) protesteeren zelfs niet. Wij hadden, toen wij dat zagen aankomen, een conferentie behooren bijeen te roepen, en moeten trachten door eerzame en vreedzame middelen een crisis te voorkomen en de economische vraagstukken te regelen. Maar wij weigerden dat te doen. Wij gaven zelfs niet aan Frankrijk — en Frankrijk zou in zekeren zin rekening met ons hebben moeten houden — een enkel plan in overweging. Wij bleven stil, inactief, zonder politiek of program, terwijl toch belangen van de menschheid en vitale economische belangen van ons eigen volk het voor de Ver. Staten geboden maakten, een niet te miskennen poging te doen om de mogendheden in een conferentie bijeen te brengen. Wij behooren thans onze houding kenbaar te maken en ons protest te doen hooren. De daad is — naar mijn meening — niet vergund onder het verdrag van Versailles. Het is een tarting van de internationale rust en van den vrede. Het is een misdaad tegen de beschaving. Wat Frankrijk doet, zal geen vergoeding inbrengen, maar het zal buitengewoon leed berokkenen, niet enkel aan de Duitschers, maar aan de bevolking van geheel Europa, en onberekenbaar verlies aan ons eigen volk.”
Dat kan men zich in Parijs voor gezegd houden, want deze Senator is er een van grooten invloed en de spreekbuis van een machtige greep in den Amerikaanschen Senaat, die het met de politiek van Amerika tegenover Europa absoluut niet eens is. En Mussolini, de Italiaansche minister-president zag niets liever, dan dat de Franschen maar spoedig terugtrokken of de Duitschers het hoofd in den schoot legden. Er komt door de geheele beschaafde wereld met den dag meer sympathie voor Duitschland. Niet omdat men de Duitschers zoo sympathiek vindt. Allerminst, zij hebben heel wat op hun kerfstok. Dat staat vast en ik zou zelfs niet durven ontkennen, dat zij wel wat meer hadden kunnen betalen, dan zij gedaan hebben. De groote industrieelen hebben er zich tot dusver weinig van aangetrokken, heel, heel veel geld verdiend en het de regeering geweldig lastig gemaakt. Maar het is wat anders dat deze sympathie met den dag sterker doet opkomen. Men voelt: hier wordt onrecht gepleegd, gruwelijk onrecht en men past oorlogsmiddelen toe op een volk, waarmee men vrede gesloten heeft. Het rechtsgevoel van de menschheid wordt beleedigd en daaruit wordt de sympathie geboren voor hen, die het onrecht lijden.

d. H. (Den Haag), J.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 februari 1923

De Wekker | 4 Pagina's

Kerk en Staat

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 februari 1923

De Wekker | 4 Pagina's