Rare dingen

Een mensch kan toch rare dingen beleven. Ook op kerkelijk gebied. Zooals bekend, is „de Waehter” de grootste kampioen, zoowel voor de opleiding voor de kerk door de kerk, als voor de oude Christelijke Gereformeerde leer, zooals die vóór 1892 in de Christ. Geref. kerk geleerd werd. Zij vooral kwam op in het begin dezer eeuw, tegen de stellingen door de Neo-Calvinisten geleerd, waardoor tot 1905, zooveel beroering in „de Geref. kerken” verwekt werd. Veronderstelde wedergeboorte! Zij wilde er niet van weten. Wat streed vooral wijlen Ds. T. Bos er tegen. En thans wordt zij het hevigst verdedigd door Ds. W. Diemer. die deze leer in de Dordtsche leerregels weet te vinden, en zelfs berekent, dat op grond der veronderstelde wedergeboorte bij den Doop dertig procent van de gedoopte kinderen naar den hemel gaat vóór hun tiende jaar, omdat 30% van het menschdom beneden het tiende jaar sterft. En nu geeft Ds. W.D. onze Chr. Geref. kerk, welke hij de Neo-Chr. Gereformeerde noemt, het eerediploma, dat zij de eenige Gereformeerde kerk is, welke de veronderstelde wedergeboorte verwerpt.
Ds W.D. toch schrijft: „Nu is de veronderstelde wedergeboorte bij den doop nog door geen enkele Geref. kerk, in welk land ook, als kerkelijke Confessie verworpen noch aangenomen, behalve door de Neo-Chr. Gereformeerden, zoo het schijnt.”
Alzoo is de Chr. Geref. kerk, volgens Ds. D. de eenige kerk die met prof. Bouwman erkent, dat de leer der veronderstelde wedergeboorte bij den doop geheel onjuist is. Welk een getuigenis voor de Chr. Geref. kerk. Hoe eervol voor haar, die de oude leer der vaderen wenscht te bewaren? Zou Ds. D. op zijn ouden dag nog tot de overtuiging komen dat de Chr. Geref. kerk, die na 1892 bleef voortbestaan, eigenlijk de eenige kerk is, welke de Neo-Calvinistsche dwalingen blijft verwerpen?

Ja, rare dingen ziet men in „de Wachter.” In N°. 13 leest men onder het opschrift „Een antinomisticche klip” eene waarschuwing van Ds. Doekes tegen de leer van de eeuwige rechtvaardigmaking. Ook weder een leerstuk der Neo-Calvinisten dat wij, Christ. Gereformeerden, steeds bestreden en veroordeeld hebben. Wie zou niet instemmen met Ds. Doekes als hij schrijft: „De leer van de eeuwige rechtvaardigmaking zet de deur open voor het antinomistische gevaar. Om dit duidelijk te maken, hebben we slechts de gronddwaling der Antinomianen aan te wijzen, namelijk de eenzijdige verheffing van Gods genadewerk omtrent ons, ten koste van het genadewerk in ons, anders gezegd de scheiding van de rechtvaardigmaking en het geloof.”
Hoe treffend gezegd, niet waar, Ds. D. verstaat het goed dat de „eeuwige rechtvaardigmaking” leidt tot scheiding van rechtvaardiging en geloof. De eerste is van eeuwigheid en het tweede in den tijd volgens die leer. Doch wat leest men nu op de vierde bladzijde van hetzelfde blad? Daar vindt men in een ingezonden stuk eene verdediging van de zelfde leer, welke Ds. Doekes bestrijdt. 't Is waar, boven het stuk staat: „Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie”, doch dit neemt niet weg dat de redactie het plaatst zonder eenige aanmerking. Zijn dat geen rare dingen? Eén zelfde leer bestreden en verdedigd in hetzelfde blad. Tweeërlei leer in dezelfde kerk. Zout en zoet water uit dezelfde fontein, „de Wachter” genaamd. Welt ook, zou Apostel Jacobus vragen, eene fontein uit eenzelfde ader het zoet en het bitter? Maar een huis, dat zóó tegen zichzelf verdeeld is, kan niet bestaan. Maar 't gaat in dit ingezonden stuk tegen de Chr. Gereformeerden, tegen „de Wekker” en tegen Doc. de Bruin en dan is alles geoorloofd, zelfs de verdediging van „een antinomiaansche klip” als echt gereformeerd. Welk een spraakverwarring!
Van rare dingen gesproken. Nu, die vindt men ook in dat stuk van M. in „de Wachter”. Deze zegt: Doc. de Bruin beweert, dat de Heilige Schrift alleen spreekt van de rechtvaardiging door het geloof. Juist, dat doet Ds. Doekes ook in dat nummer. Nu zou men verwachten eene weerlegging uit de Schrift. Maar neen, M. weerlegt dit met een brief van Comrie, eene uitspraak van prof. Honig en eene aanhaling van Dr. A. Kuyper uit zijn Werk van den H. Geest, waarin de laatste het beeld gebruikt van iemand, die bij verstek wordt veroordeeld en zonder zijn weten gratie ontvangt. Een beeld, dat hier trouwens heel niet opgaat, want, het gaat niet over de vraag, of er rechtvaardiging kan zijn zonder verzekerdheid des geloofs (dan ging het beeld van Dr. A. Kuyper op), maar over de vraag, of er mogelijkheid is van rechtvaardiging zonder geloof of eeuwige rechtvaardiging, zonder dat iemand reeds door het geloof Christus is ingeplant.
Zijn dat geen rare dingen, dat men nu drie geleerde theologen moet te hulp roepen om de eenvoudige uitspraak der Schrift te weerleggen? Kon men het niet met de Schrift? Waarom dat niet eenvoudig erkend? Moet de scholastiek dan weer evenals in de Roomsche Kerk in de plaats der Schrift komen? Als M. dan toch uitspraken van geleerde Geref. theologen wilde gebruiken, waarom dan geen kerkelijk goedgekeurde uitspraak uit onzen Catechismus: „Hoe zijt gij rechtvaardig voor God? Alleen door een oprecht geloof in Jezus Christus.” Ja, ziet u, maar die Catechismus leert de eeuwige rechtvaardiging niet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen